Hail old verhoal
Stille nacht en licht van steerns.
In n stale, woar de baisten stoan.
Wór bie t schiensel van lanteerns.
t Verwachte kind in douken doan.
Ain steern wör in zien loop bedwongen.
Bleef stoan, woar t wonder was gebeurd.
En d’engeln in de hemel zongen.
Dat haren s’nachts de herders heurd.
Zo laank verwacht, zo hoog geprezen.
Deur t mensenhaart. van zörgen vol
Dat mos nou de verlösser wezen.
Dei hail de wereld redden zol.
Hai gong, mit zegen in zien handen.
Zien overklaid was wit as snei.
Zien haart lag in zien stem te branden.
En ales wat hai zee, was nei.
Hai brak zien brood mit elk en aine.
Hai trooste, woar he troanen von.
En veur zok zulf har hai gain staine.
Woar t muide heufd op liggen kon.
As n keunink gong hai langs de wegen.
Men streude bloumen, woar hai kwam.
Omdat hai gul was mit zien zegen.
En ale zunden op zuk nam.
Hai kwam aan t kruus. allain, verloaten.
Hai zwaaft deur hail de wereld hen.
D’r binnen veul dei van hom proaten.
Moar is moar n enk’le dei hom ken.
