Grunningers

t bennen lu, dij stoan mit baide bainen op de grond
zo in aal hun nuchterhaid in hun doun en loaten
mit ‘gain woorden mor doaden kriegen ze t kloar
het deurzettingsvermogen zit in hun bloud
en bennen ze ‘recht veur z’n raap’ as t wezen mot

wiezelk holden ze, as t even kin, hun mond
mor holden om hun tou doch alles in de goaten
bie hulp kinst op hun reken en bennen ze doar
wieder bennen ze o zo trots op hun moud
en huiven je hun de wet nait veur te lezen!

t volk is vrundelk en zeggen: moi of goeiedag
aan wel t ook is- en woardat ze din ook bennen
goan hun aigen gang mit n knipoog of n lach
en heuren ‘mit hun dialect’ de mooiste zinnen.