Grunneger ode aan Jopie Huusman

n wegsmeten pop mit n barst in kop
gainain dij t ding nog mist
n ol piekhok, haalf verröt
wat voage letters op n ol kist
n stoapel graauwe dekens mit n sirreltop
tot op de droad versleten lompen
n rood emailleerde bottervloot
gummistevels, olle klompen

n vaarveloze boetendeur
wegroustende scharnieren
n wegsleten tekst, hoast zunder kleur
schroal, oetblaikt tot in de kieren
n borstrok mit versleten ellebogen
oetrustend op de leunen van n stoul
n slabbe lijs, twij lege ogen
weemoudeg mit n onbestemd gevuil

n baaien hemd, n melkersboksem
ontelboar keren versteld
n stoapel houden in n houk
ooit werren ze bruukt, nou binnen ze oetteld
n jutezak, verblaikt en scheurd
der veur n man, de kop gebogen
n sjekje draaiend, ongesteurd
zien aigen beeld veur d’ogen

n körkengordel aan n deur
schounen, petovvels, roavels, goaten
n grieze stofloag overdekt de kleur
nou òfdaankt en allinneg loaten
n kunstenoar mit n laifdevol geduld
gaf t òfgedankte weer op t linnen
n minsk dij zien goave zo vervult…..
vervult doarmit zien mitminsk ook van binnen