Groag of nait
Hendrik-Jan was nait ain van de loosten, zo bleek zoch oet in t aander verhoal. t Jong zat op legere school n klazze boven mie. Leerderij was nait om blied van te worren. Voak huilden ze hom veur t zooitje. Zo ook dizze raaize.
Dörsmesien was langes west op t dörp en har n riege korenbulten oproemd. t Koren wer votdoadelk ofvoerd in jute zakken. Stropakken stonnen der nog genogt. Veur schoolkinder n aibels mooi stee om te speulen. Mit n koppel jongs en wichter wazzen we noa schooltied doar ook steevast te vinden. Kroepieweg speulen en zokswat meer. Kerel, wat göng t er smangs tou. Keboal was nait van locht en t zwait goesde ons van kop. Ok Hendrik- Jan kwam der n moal overtou. Wol stommegeern mitspeulen. t Was ons om t even, mor n poar wichter dochten der schienboar aans over. Stonnen wat te smoezen en gunterbokken achter n stoapel pakken. Noa n zetje wazzen ze der schienboar oet.
Ruipen slichte knoap. Vruigen hom o man of, of e mitspeulen wol. Hendrik- Jan nikde dat n oard har. Doar mos e wel wat veur doun, zee Oaltje van Haarm Hadders en knees noar aander wichter. “Wat din?”, vruig e.
“Magst mitdoun, mor din mouten we eerst dien snubbeltje zain”, zee Oaltje. t Jong druddelde wat, mor zie bleven haardvochteg. t Was en bleef: groag of nait! Hendrik- Jan gong deur knijen. Wichter namen hom mit noar n naauwe deurgang en doarzoot mos t wezen. Boksem underoet. Kwoajong deur t gat en noa wat vieven en zessen, elks mos dat wonder van vernuft ja zain, mog e boks weer optrekken. Sneu veur hom, mor noa n stief ketaaier was t speulen doan en trok elks weer op hoes aan. Wichter wissen n aalsgeval hou t gerak van n jongkerel der oet zag. t Zel heur vervast nait tou valen wezen.
Stoere woorden:
aibels – bijzonder
gerak – gereedschap
goezen – gutsen
gunterboken – bakvissen, giebeltrienen,
lachebekken
ketaaier – kwartier
kroepieweg – verstoppertje
slicht – onnozel
smangs – af en toe, soms
snubbeltje – plassertje
11 december 2009
