Golden mörgen

Naargens binnen zunsopgangen zoas in Westerwolle. Puur en vol verwachten. Wat zol de dag bringen? Welk vèr heuvellaand zain wie in de wolken up d’horizon? En den dij kleuren: geel, oraanje, rood, gruin en blaauw. Vergeet geliek windterbienes mit heur rode lichtjes. Dij stoan in de wege.

Mui was zai, hondsmui. Van graauwe doagen. Kol, dook en piene. Mor in t zaikenhuus kriegt ze heur nije knij. Zai ken weer lopen, piene is vot. Operoatsiegroede nog under n dikke plaaister. En reuzen swaarte blouduutstörten om heur bain. Dij betert en kleurt zok noe geel, oraanje, rood, gruin en blaauw. Krek as zunsopgang.

Duutse windterbienes dwirreln heur in diggeln, zunsopgang. Bie elke draai heur je hom stinnen van plichtsbesef. Omdeel stoat woarschaauwensbred. Pas up veur iesschollen dij honderd meter hoog löskommen van de rouen. In heur vaal spaigeln dij geel, oraanje, rood, gruin en blaauw.

Hou zol t worden, dij groede van de nije knij? Nog bestopt under n dikke operoatsieplaaister, vaastklemd in n ritssloeten van iesdern kraamties. Mor dammeet as t betert is n lieke liene in d’huud. Doe zugst hom hoast nait. Krek as de grins. Hoogstens n geude, n riege bomen, stroeken. Meer zugst doe doar nait van. Laand an baaide kaanten zugt der geliek uut. Doe maarkst nait dastoe de grins over goast.

An Nederlaandse kaante hèt vraaiskol in stilleghaid n flitterg ploatje ies moakt up t wotter van Ruten Aa. t Spaigelt de kleuren van zunsopgang. En as t brekt tinkelt t as kristal. Zo flitterg is t en zo kold.

Laange wegen, liek en mit bomen an weerskaanten. En mit veul trekkers. Loadbakken worden volstört mit sukkerbaiten, eerpels. In t graau haren dij deurwaarkt, in t licht van staarke laampen. Mor noe is t zunsopgang. Bragelsporen. Loadbakken stoan in de wege. Aandere autos binnen tiedkörteg, hebben gaauwte, wollen rap veurbie kommen. Woar wollen dij noar tou? Noar waark, noar huus of noar dat vèrre heuvellaand dat zai in de wolken van de zunsopgang zain haren? Dat heuvellaand is naargens meer. Woar zai ok zouken, t laand is en blieft plat.

Mor wol overaal ekkelbomen mit uutstrekkende krunen. Takken dij zuikend en kronkelnd kleuren van zunsopgang in rekken. Mit om heur hin n fien bloudvoatenstelsel van takjes en twiegen. Dij zoegen zunsopgang up. Repen aal energie uut locht veur heur overleven. Om operoatsiewond te betern.

Laand as huud. Laange groede van n grins dijst hoast nait zugst. Doar binnen boelen, vradden, vergruiens. Aal dij olde schaansen en bunkers dij wie baauwden om Duutsers te muiten. In kleuren van zunsopgang leggen dij doar bezainswoardeg te wezen.

Uutzuugd haren wie t laand. Veen is òfgroaven, benoam mit schobbe in grimmege historie van aarm en riek en overheersen deur de vère stad. Doar waren waarkkaampen, konzenstroatsiekaampen. En dat netwaark van gruppen, wieken, knoalen blift over. Heur wotter spaigelt geel, oraanje, rood, gruin en blaauw de zunsopgang in Westerwolle.

Zuver en vol gehaaimzinnege verwachten. En mit in de wolken dat vère onberekboare heuvellaand. Woar olde verhoalen veurtleven. Over t Spinwief, heks Hasje, Giezelbaarg, Addinga, Harm Heisa, Roege Wilt, Duvel Anna. In aal gaauweghaid binnen wie dij aal sikkom ontkomen.

Toeristen kommen hier. Dij mainen dat zai in Westerwolle schier fietsen kennen en spanzaaiern. Aanders is doar nait zoveul. Cafés binnen sloten, waren nait gemoakelk. En us olde verhoalen kriegen toeristen nait te heuren. Wie kennen dij zulf ok nait meer.

Loaten dij mor vroug upstoan. Den moaken dij zunsopgang in Westerwolle met. Mit geel, oraanje, rood, gruin en blaauw. En verhoalen uut de heuvels van t vère wolkenlaand.