Gewoonten
Het elk wel zo zien aigen
sprekt de ain niks aans den de woarhaid
dut n aander negen van de tien woorden laigen
en wait in t lest zulf nait meer woar t over gait.
Dut de ain in t wotter noa t ofwassen
ook t kunstgebid d’r nog even in schoon mokken
alveurns deur de geutstain te gooien
en let n aander heur doagelijkse gassen
verdwienen deur de piepen of onder de rokken
dij spontoan weer springen, zo in de plooien.
Zai, dij zug de rugge kraben mit t broodmes
alveurns ze d’r mit snieden of smeren
doun n pak drinken veur de haals of zo oet de fles
is ook dit hun nait of te leren.
Zo zweren wat vraauwluu aan schuddeldouken
ze kriegen d’r immers alles mit schoon
de brille van de plee of woardat ze deur kieken
zo kommen d’r mit in hörns en houken
en vinden dat den ook hail gewoon
sloagen d’r mit dood, bromsters en dikke tieken.
Wat nemen t nait zo nauw mit t wassen van d handen
wat ze d’r ook mit hebben vastpakt
bieten noagels of hebben ze mit voele randen
en hiermit je ook wat te eten geft én bakt.
Elk het wel zo zien gebrek
de aine n schaive neuze
en n aander n grote bek
en is d’r veur elk genog keuze.
