Gelobistu in halogan gast
Geloofstoe ien haailege geest?
Eerliekse haaidense gaisten bennen eerdmantjes: leutje kereltjes, dij heur votteuvern veurdat ie ze zain kriegen kinnen. Ien t theehoes op t Menkemabörg zaten mainsttied n stukkewat eerdmanskereltjes noflek heur eerdmanspiepkes te smoken, ientied dat eerdmanswiefkes doar eerdmans- borstrokjes zaten te braaien. Kroepend sloop Jobke op t theehoes òf, en sprong din ienains bie roamen omhoog om heur te snappen. Hailtied vergees! Aaid op tied votteuverd.
Op t Hogelaand wonen eerdmantjes ook aan noordkaant van kerkhoven, zeedieken en wierden. Zeewiefkes bennen ien zee levende wezens; haalf vraauw haalf vis. Kinnen onhaail brengen. En der bennen hommelstommels en smakhakken. Dizze wezens, en nog veul meer, spouken apmoal rond ien Noord- en Oost-Nederland en westelk Nederduutsland.
Widde wieven bennen luchtgaisten ien gedoante van vraauwlu ien laange, widde klaaier. Ze doun mainsttied gain kwoad. Mainsttied betaikent sums wel. Ze kinnen heur ledemoaten krap-aan bewegen. t Bennen zielen van doden dij nait tot bedoaren kommen kinnen. Op stille ploatsen zweven ze onheurboar mit zun om over grond. Behaalve ien Lutje Saaksum, doar daanzen ze mit löshangende, wilde hoaren tegen zun ien. Widde wieven bennen altemoal gelieke gek op manlu! Der bennen gonnent dij dinken dat widde wieven en sukkeraaiwiefkes t zulfde is. Wat n verstand! Sukkeraaiwiefkes bennen swaarte wiefkes, dij ien onderwaal net as kabouters ien eldernstroeken zitten!
Heemantjes bennen dwaargachtege noatuurdemonen mit verschaaiden afferen. Ze worden herkend deur heur roup van ‘hee, hoo!’
