Gain lozer goud as mensen

Wat ik joe nou beschrief, is aal weer joaren leden. De grenzen bestonnen dou nog en wuiren 24 uur
bezet deur de douane.
Elkenain dij de grens over wol, mos zien pas zain loaten en de tazzen, deuzen en
aandere opbaargroemten mit de spullen dij doar in lagen wuir streng konterleerd.

Op n dag kwam n man op zien fiets bie de grens mit n zak zaand op zien pakjesdroager. De bewoaker van de grenspost vruig hom wat hai in dij zak haar. “Zaand”, zee de fietser.
“Loat mor ais zain”, zee de douane-man. De man van de fiets muik zak leeg en der zat niks aans in as zaand. n Poar doage loater kwam dijzulfde man weer op zien fiets bie de grens mit weer n zak zaand achterop. Hai kreeg dezulfde vroag en weer mos dij zak leeggooid worden.
Dat gong veule weken achter mekoar zo deur; de man haar allain mor zaand bie zok.
De mannen van de grenspost wozzen nait wat zai der van denken mozzen.
Op n dag zat ain van de douane-mannen in burger in kroug aan d’aandere kaant van de grup en wat schetste zien verboazen …. de man van de fiets en de zakken zaand kwam ook binnen en bestelde zok n borrel.
Hier mout ik meer van waiten, dochde de grenspostbewoaker en hai stapde op de man van de
fiets òf en vruig of hai ook weer n zak zaand bie zok haar.
“Joa….wis en woarachteg”, zee e, “zo as aaltied.”
“Ik wait nait wat ik der van denken mout”, zee de douane-man, “mor ik vin t wel vrumd dat joe elke moal de grens overgoan mit n zak zaand bie joe.
Vandoag bin ik nait in funksie, dus joe kinnen vrijelek mit mie proaten en ik beloof joe, as joe wat doun dat nait deur de beugel kin, ik joe nait aangeven goa. Mor ik zeg joe, ik bin der stief van overtuugd dat joe aan t smokkeln binnen. Vertel
mie ais wat.”
De man van de fiets pakde zien borrel, keek de grensbewoaker mit glinsternde ogen aan en zee,
veur hai de borrel in ain keer achterover sluig: “Fietsen!”