Flappie
Dit is t verhoal van n ondeugend hondje, dat weglöp van hoes, omreden gainaine hom noar aigen dunken, hebben wol. t Beschrift, hou hai zok vuilt en wat e zoaal onderwegens beleeft.
Ik heb as hond n kooikershondje, poedeltje of yorkshire terrièr in gedachten had. Licht van kleur, körtharig. En n stoand en n hangend oor. Mit n broen vlekje onder t linkeroog.
- Mien noam
Waist wel of k bin? k Bin hond “Flappie”!
Mien voader kin k nait. Dai he’k ok nog nooit zain.
Moeke is de laifste, dai der bestait.
k Heb ok nog twai zussies en alderdeegs drai bruiers. Paardie lu hebben heur weghoald.
Ik allain mos achterblieven. Doar he’k slim schurft over in. k Bin denk k te lèlk.
k Heb ok ja n flapoor. Toch vuil k mie nait de minderman. Mensken kieken noar mie nait om.
Vinden d’ aandern, ducht mie, schierder. Dai hebben gelokkeg gain hangend oor, mor dat kin k doch nait helpen!
n Wichtje nuimt mie doarom “Flappie”. Zai het doarmit ok wel geliek. k Vin dat hail gain roare noame.
Mag miezölf aiglieks ok nait zo lieden. Der zit ok nog n broen vlekje onder mien linker oge. Zel ok wel n schoonhaidsbrek weden.
k Zel t er aal mit doun mouten. Mien boas geft mie genog te eten, mor ik vuil mie slim labberlötteg.
A’k de kaans krieg, loop ik votdoadelk vot. k Bin der ja verniende larreg van.
- Op raaize.
Zie holden hier ja toch nait van mie.
Gain mensk zel mie woarschienlek missen. Jonges, jonges, wat n verdrait.
Wacht ais evenpies, schuurdeure gait open. Mien moeke lopt noar boeten. Gezwind run k achter heur aan.
Woar is zai nou inains bleven? k Zai heur naarms meer. Zel ze t houkie om goan weden? Evenpies om hörn kieken.
De sokken der mor even steveg in. Wel verdraaid, hier is ze ok nait. Zel dat wicht doar t nait waiten? Eefkes mooi vroagen, zoas t heurt.
“Waf…,waf…”, zai kikt wel noar mie. k Wimmel wat mit mien steert. Kiek t maaidie hail laif aan.
“Woar is dien boasje?”, vragt ze dan.
“Waf !” is aal, wa’k zeggen kan. Kin k moar krek as mensken proaten.
“Kom mor, ik vin die wel laif”, zegt ze.
Hinkelepinkend volg ik dit biederhandje. Ik wor zo allergloependst mui van t lopen. Gelokkeg kikt zai net achteromme. Ze pakt mie stief in heur aarms. k Geef heur doarveur gaauw n smokje.
“Hier woon k”, zegt t wieske en zet mie veurzichteg weer op bainen. “Moeke!”, ropt ze: “Kom ais kieken! k Heb op stroade n lutje hond vonden. Mag ze veur aaltied bie mie blieven?”
“Nee! wicht”, zegt zai, “dat kin ja nait. Kinst ja nait tegen hondehoaren. Boetendes heurt zie nait bie ons. Loat heur mor metain weer lopen. Zel wel bie ain of aander boasje heuren.”
Hier stoa’k nou mit mien goud gedrag.
- Wat ‘n toustand!
t Lopt mie ja hailendal tegen.
Woar mou’ k nou hin? k Vuil mie zo miesderig en verloaten. Moeke he’k ok nog naarms zain.
Wat is t toch n boudel. Za’k mor evenpies wieder lopen? Meschain kom k heur wel aargens tegen.
“Toe..oe…t”, deksels, wat was dat? d’ Oren toeten mie der van. Mensken kieken altmoal noar mie.
Zel k wat verkeerds doan hebben? Dat binnen wel slim roare dingeraizen. Gain poten, mor vaaier ronde strampels.
Zo kan toch gain hond lopen. Of zel t wat aans weden? t Moakt wel n aibels stok keboal. k Mout mor wied oet zien buurte blieven.
Moeke gaf mie smangs ok wel n snaauw a’k wat nait goud doun har, mor dit is n hail aander geluud.
k Wait dizze raaize eerlieks naargens van. Zel k mor n schoftke deurlopen? k Zai den wel, woa’k teregte komme.
Efkes oetpoesten, k wor wat muid. k Heb ok zukse körde baintjes.
Krieg zðlfs honger, k zul best wat luzzen. Wat het dai jong in d’ haand? Zel je dat eten kinnen?
Geef mie toch ok n stokje,” bedel ik. “Waf” en k kiek hom smekend aan. Zel hai t heurd, of aan mie zain hebben?
Hai boekt zok en geft mie n brokje. k Wait nait, wat of t is, mor t smoakt meroakels goud. t Liekt wel wat op de stoede, dai k aaid krieg van mien boas.
Der zat, ducht mie, wel wat biezunders op. Hé, hé, nou kan k weer n zet veuroet.
Wat is der in de wereld n bult te zain. k Kiek mie d’ogen oet en wait nait, woar ik t eerst, of t lest kieken mout.
k Kom bie zetten hoast ogen tekört. Nou he’ k allènt nog n alleriezelkste dörst. Tonge hangt mie der van oet bek. Haar k mor n bedie woater.
Hou zel t mien bruiers en zusjes vergoan? Dai hebben t veurvast lekker waarm en zeker nait zo voak honger, of dörst. Wa’k mor wat geduldeger west.
Was wizze ok wel aine om mie kommen. Aigen schuld, dikke bult.
Nou nait meer soezen, mor dizze strips droagen as n grode hond.
- Verdwoald
Hou kom k in hemelsnoam weer thoes? Kin k mor proaten zoas mensken. Den kin k ze de weg noar hoes vroagen. Nou kin k gain kaande meer op. k Bin hailemoal verdwoald.
Wel zel mie weg noar hoes wiezen kinnen? t Vaalt hail nait mit, zo allènt bie t pad. k Vuil mie ellenneg en hondsbemieterd.
Wat n volk sjaauwt der hier nog boeten.
Zellen ze mie thoes al kwiet weden? k Sjoksel mor wat achter de mensken aan. Wait ok ja nait, wa’k aans doun kin.
Zellen ze meschain noar mie op zuik wezen? Of kin t heur niks verschelen, da’ k der inains zo oetknepen bin?
Aiglieks is t heur aigen dikke schuld. Mossen zai mie mor mitnomen hebben. k Was ja n kop groter as mien zussies.
Woar zellen dai nou doch touholden? Altmangs kom k ze wel aargens tegen. k Mout hoogneudeg pinkeln.
Wacht, tegen dizze poale? Hé, dat locht op! “Fiespeuk, moak dast wegkomste!”
Woarom ropt dai vint zo haard? Wat he’ k nou weer doan?
Mensken begriepen mien gekef vast nait. Kinnen mie ja nait goud verstoan.
Woar bin k doch aan begonnen? Elkenain lopt mie vervast veurbie.
Gain mensk kikt er noar mie omme. Lag k mor weer thoes in mien körfje.
k Wil zo geern evenpies sloapen goan. Nou daauwel k hier mor wat om.
- Op stee?
“Woar bist doe den mien laiverd?”
Wel prat doar zo dom tegen mie? Zel t dat oldske weden? Ze kikt mie doarbie vrundelk aan.
“Waf, hier bin k ja, hier, kiek dan.” Zel zai mie begrepen hebben? k Gleuf, dat ze t wel zigt.
“Kom mor mit mie mit, levverd.”
Wimmelsteertend loop k achter heur aan. Ze brengt mie noar een grode schure. Draait aan n lutje knopke. Inains is der n bult licht.
Middenin schure stait n groot ding. t Het vaaier ronde poten. Krek as dai mie op stroade bang moakt het. Gelokkeg moakt e nou gain keboal.
k Zel hom mor goud in smiezen holden, want k vertraauw hom veur gain cent. Dammeet begunt hij weer te tjoedeln. Mit n grode boge loop k drom hin. Schienboar stait e hier wat oet te rusten.
Zai wiest mie op n houkje in schure. Doar legt ze n dik klaid op vlouer.
Ik denke, dat ik doarop mout goan liggen.
Ze brengt mie een komme mit woater.
Zel wel zain hebben, da’k zo’n dörst haar? Ok krieg k van heur nog n homp stoede. Wait ze, da’k doar zo’n verlangst noar heb?
Ik val doar votdoadelk op aan.
Zai aait mie nog ains over mien kop en lopt doarnoa noar deure. t Licht gait rompslomps weer oet. Kin inainen gain ‘poot’ veur d’ogen zain.
Duur hoast nait te goan sloapen. Traauw dat swaarde gevoarte ja nait. Kin mie zomor wel ais goan bieten.
Doch binnen loeken mie bliekboar touvallen. t Was hier ok slim waarm en dreuge. Mien lief zit nou weer barstensvol.
Doardeur wer k vanzölfs wat soesderg. Roakte ondanks mien eerliek veurnemen doch in n daipe haailzoame sloap.
Denk nait meer aan thoes, of moeke. Heur onrust, zörgen en heur verdrait. k Heb al kopschraberijen genogt.
“Mörgen zai k wel wieder”, dacht ik nog. Den goa k mor weer vannijs zuiken. k Wait t zo langzoamerhand nait meer.
- De dreum
k Dou de ogen mor stief dichte. t Vaalt mie aal doch biester tegen. Zo allènt en zo wied boeten deure. Man, man wat is t mie n schietboudel.
k Vuil mie allenneg op wereld. Gelokkeg kikt dit minske noar mie om. Wenneer ik mörgenvro wakker wor, mou’k heur doarveur ais goud bedanken.
Inains vergeet k aal mien sores. Bin k rondom in dreumenlaand.
n Wupsteertje lopt op mie tou. Aait mie zaachies over kop. k Lik heur dankboar de haand.
“Wel bist doe dan mien laiverd? Woar komst zo inains heer?”
Ja, wis ik dat nou mor. Kon k heur dat mor dudelk moaken.
“Magst wel mitlopen noar hoes hor. Vin dai ja slim oardeg”.
k Luit mie gain twai moal neugen.
“k Zel hail best veur die zörgen. Magst aaltied bie mie blieven. Bist t nuverste hondje, da’k ken.”
t Haart sluig mie der hoast van over. Tjonge, wat he’k t oafgemieterd troffen. k Goa hier nooit meer vot!
Hé, wat is dat? Wat beurt er aalmoal? Wat is dat veur n hels keboal? Ik schrik mie ja n overhoal.
“Woar bin k? Wat dou k hierzoot?” Stoaregaan kom k wat bie kunde. t Is woar ok, k bin van hoes votlopen.
k Gluur wat deur mien ooghoaren. Zel t dat vraauwmensk van guster weden? Dan zel k heur gelieks bedanken.
Nee, t is n dikke bamboezer. k Zel hom mor nait steuren. Hai het mie, leuf k, nog nait zain. Wat zel hai in t zin hebben?
Hai kikt nait slim blied. Mout zeker aan t waark? t Liekt mie beder hom mor nait te stören. Zien oetkiek belooft zwoar weer.
Mit verkeerde bain oet berre stapt? Zekers slecht sloapen vannaacht.
Hai mietert grode baanderdeuren open, stapt in dat angstaanjoagende fermikkie. Bah, wat moakt dat monster n lewaai.
De hoaren goan mie liek overende stoan. Zo rad a’k kin, spring’k overend. k Mout moaken, da’k hier votkom, veurdat er n poebel van komt.
- Weer wakker
k Run mit n boge bie dat apperoat langes. Inains krigt dai knoap mie in smiezen, runt mie roupend achternoa noar boeten.
Wat zel dai kerel van mie willen? k Wacht dat wiezelk mor nait of en benter stroade weer op. k Loat mie morzoot nait kriegen.
Wat inains n gegier en geroup. Zel k wat stoms omhaans had hebben? k Slisker tussen wat mensken deur, die ok aal vroug op pad binnen.
Lu kieken mie altmoal noa. Zellen zie t over mie hebben? Kin mie ok niks meer verschelen. Woar mou’k nou noartou lopen?
Bin weer even wied as guster. Mien moage begunt weer te knorren.
t Zit mie sunt guster ja aalmoal tegen. Komt er aan dizze kripsie nooit n ende?
k Krieg der piene van in moage. Wel kin mie doar vanof helpen?
Wat zel dai grode hond van mie willen? Dai barries lopt regelrecht op mie of.
Van schrik blief k stokstief stoan. De oam stoekt mie in haals.
Poten trillen mie onder t gat. Wat n grode bek en wat lange taanden. k Kroep zo wied meugelk achteroet. Woaraargens kin k achter vot kroepen? Wel kin k om hulp vroagen?
Schietensbenaauwd kiek k om mie tou. Dai kokkerd blift krek veur mie stoan en kikt mie hail gremiedeg aan. Kwiel lopt hom oet bek.
k Wil wel janken van baangeghaid, mor krieg gain geluud oet strödde.
“Hier !”, ropt n manskerel hail haard. “Of, Hector, kom hier !”, zeg k die. Doarop gaait d’hond votdoadelk liggen.
Hurre, wat was k dou blied. k Stoa nog te triezeln op mien bainen.
“Woar is boasie?”, vragt de man vrundelk.
Mit n schaif kopje kiek ik hom hail schieterg, nait waitend aan.
“Bist oetknepen?”, zegt hij zachies.
Zel hai t aan mie zain kinnen? Kin k t ain en aander mor dudelk moaken. Liekt mie n nuvere manspersoon tou. k Wimmel wat mit mien steert. Perbaaier baaide oren overende te kriegen, mor aine let het, zoas aaid, ofwaiten. Doaraan dank ik ja ok mien noame.
- Op streuptocht
Wat roekt het hier lekker. k Zel doarzoot gaauw ais goan kieken.
n Vent mit n widde schoede veur, komt mit grode stappen noar boeten lopen.
“Wat wilst doe mien jong?”, vragt hai.
k Dou net, of ik n keudeldoemke bin. Zel e t eerlieks woar tegen mie hebben? Vind miezölf ja nait zo biester laif.
Hai zakt doarbie wat deur de knijen.
Kon k mor wat terogge zeggen. “Waf, waf”, blaf ik en kiek hom doarbie mit mien laifste snoetwaark aan.
“Hest zo’n honger flapoor-hondje?”, vragt e mie, in tied da’k mie om bek lik.
k Nik van: “Ja hail aarg”.
Hai nuimt mie bie mien noam. Zel e mie meschain kennen? Nee, hai bedoult vanzölfs mien oor, dai aaltied op haalf zeuven hangt. “Waf, waf”, blaf k mor weer ains trogge.
Man gait weer noar binnen en hoalt mie n dikke stok kouke.
k Wil t hom wel oet d’haanden rieten. Likkeboardend wacht k ordentelk of.
Hai legt kouke veur mie op stroade.
As n gammele wolf vaal ik derop aan. Nou, nou, doar bin k ok wel aan tou. Zo rad meugelk zörg ik, da’k t achter de koezen krieg. Stel j’ains veur, dat n aander t kostboare eten veur mien neuze vot snopt.
Bie wieze van dank, kef k nog ains zo haard as ik kin: “Waf, waf!” k Kiek de man doarbie nog n moal op mien alderlaifsten aan.
k Gengel weer n bedie wieder. Bie n lanteernpoale blief k stoan. Kiek nog ains goud om mie tou, of der ok mensken noar mie kieken.
Ik wait wizze, dat wa’k groag doun wil, aiglieks hier nait mag, mor ja, wat dou’j, a’j doarzoot zo’n pien kriegen.
Hè, dat het mie n stok lichter moakt. Nou as gesmeerde bliksem deurlopen, veurdat der aine op mie begunt te raggen.
Wat wor t al drok op stroade. Woar goan aal dai lu doch noartou? k Slinger wat maank mensken deur.
Wait nait, woa’k nou weer oetkom.
- Op kermis
Mensken doun net asof ze mie nait zain. Zellen wel wat aans aan kop hebben, as zo’n löslopende, verdwoalde hond.
Wenneer k stroade over wil steken, holdt aine mie mit zien bainen tegen. Der schut zo’n lewaaischopper veurbie. Dit was veur mie levensgevoarlek west.
Noa n pooske ma’k weer deurlopen. Woarom ik evenpies wachten mos, wait k nou netuurlijk zölf ok wel. Dai lewaaischopper haar mie pakken kind!
Woar zel mien moeke nou weden? Zel ze nog aaltied noar mie op zuik weden? Of is zai mie allaank vergeten?
k Zel nait waiten, woar o’k nou bin. Woar zellen aal dizze mensken hin goan? t Wor ja aalsmor drokker en drokker.
Wat is dat doar veur n rebullie? Zukswat he’k nog nooit eerder heurd. t Dut mie zeer aan mien flaporen. Doch mor eefkes kieken, wat er loos is.
Kerel, wat n bult mensken lopen hier. Joe kinnen zowat gain gruin meer zain. Allemachies wat gait t hier heer.
Allerhaande romtommelderij stait hier en soezen mit grode snelhaid in rondte. n Mensk zel der ja doezelg van worden.
Aals mor deur en hin en weer. Paardie lu zitten drin, of drop. Liekt mie ok wel wat tou. Hou kom k doar mit mien körde pootjes in?
“Vot doe, lelkerd, moak da’st votkomste!”, brult n dikke zwaore kerel mie tou.
Roeg zit e in board, en gloept mie duuster aan vanonder zien swaarde leren pette. Zien voeste stekt hai draaigend in locht.
Woarom k doar nait komen mag, is veur mie n volsloagen roadsel. Ik dou toch gain mensk kwoad? Woarom zitten zai aal over mie hin?
Ik bin ja mor n lutje hondje, dat nog mor krek komt kieken. k Leuf staarvenswoar nait, dat mensken mie groag lieden maggen.
Elkenain zit op mie te hizzebizzen. Was k mor bie moeke thoes bleven. Zo slecht haar ik t doar ja nait. Was k mor nait zo aigenwies west.
Mien tied was ok echt wel ains kommen. Mor nou is t aalmoal te loat. t Is mien aigen dikke schuld.
Troanen biggeln mie over de wangen.
- Moud verloren
Flaauwmoudeg loop ik bie de meziek, dai mor deurdonst, vandoan. Dit hier is niks veur n lutje hond.
Overaal om mie tou heur k proaten. Kin k moar net as mensken aaid doun, echt proaten mit elkenain. Den kon k ze dudelk moaken, wa’k zo stomme geern wol. n Goie stee veur de rest van mien leven. Nou mout ik mor ofwachten, woar o’ k ooit nog ais te laande kom.
t Löp mie aaldeur aan aal kaanten tegen. Deur aigen schuld zit k nou in de knubbe. Woarom bin k ok zo ozzeg west?
Beraauw komt ok veur n hond te loat. Woarom dacht ik toun eerst nait goud noa?
Lekkere roek krieg k in neuze. Mor zol best weer n bedie luzzen.
Mensken hebben t drok mit heur aigen. Bekommern zok nait om gammele honden. Krieg hoast meedlieden mit miezölf.
Vergeet, da’ k dit aal zölf omhaans had heb. Wil stomme groag n porzie schraiven. Wait nait, hou t nou wieder mout.
Kin k mor weer ais lekker speulen en rebentern mit aandre honden. Wat he’k mie op haals hoald?
Komaan, nait meer dreudeln, deurlopen. Komt tied, komt meschain ok wel road.
Doar stait n blikken emmer. Zel der wat woater in zitten?
Evenpies kieken, ja man, lekker woater. Vlot derbie, veurdat ze mie weer met n aibels keboal votbentern.
n Aarme löslopende hond gunnen ze niks. Dai mout zuch schienboar zölf mor redden.
Wat het dat jongmensk in haanden? Zel je dat eten kinnen? Roekt wel noar n homp vlaais.
k Goa stoef veur dat jong op grond zitten. Gloep hom op mien alderlaifsten aan. Zel hai in goaten hebben, wa’k wil?
Vroagend kikt die knoap mie aan. Loat zuch deur de knijen zakken en holdt mie n stok waarme worst veur de neuze.
Dai kaans loat k mie nait ontkomen. Veurdat hai zok bedenken kin, hap k tou en snop mie n dik stok.
t Jong lagt wat, is bliekboar nait kwoad.
Blaf mor ains oet dankboarhaid. Daauwelnd vervolg ik mien liedensweg.
Heb ofgemieterd spiet van mien ofraais.
- Onderdak
Loop aal n zetje achter wat lu aan. n Poar kinder liekt mie zo tou. Woarzoot zollen dai hin goan?
Kon k mor met dat stel noar hoes. k Bin ja kats flaauw van t sjaauwen. Of en tou kieken zie achteromme.
k Blaf mor ains n poar moal. Ze kriegen mien aalvot volgen schienboar in de smiezen. Wat zegt dat wichtje tegen hom? Kin ik mor ainmoal heuren, woar dai baaidend t zoaal over hebben. Zellen zai t over mie hebben?
“Wil’st mit mien laiverd?” zegt ze.
Slim geern haar k zegd: “Hail groag!” k Kwispel as n gek mit mien steerke.
“Kom den mor mit”, zegt hai en strikt mie zachies over kop.
k Geef hom doarveur dankboar op stond n grode slik over zien haand.
Zie laggen mie luchteg tou. Opterpoe wupsie k achter heur aan. Zel t nog wied vot weden? k Hope mor van nait, den k vuil mien poten deeg.
Gelokkeg sloan zie noa n pooske, n lutje stroatje noar n hoes in. n Deur gaait open en k glip noar binnen. Loop deur n laankachtege braide gaang. Nemen mie mit in n grode roemte, woarzoot n dikke klaid ligt.
Hurre, wat was ik blied, da’k mien poten strekken kun. Kin zowat nait meer op mien poten stoan. k Was zo volkomen boeten oazem roakt, da’k votdoadelk doarop deelvallen bin.
A’k toun waiten har, wa’k nou wait, wa’k doar nooit zo vandoan goan. Wil tied groag weer trogge draaien. Lag k mor weer in mien aigen nust.
Haile boetenwereld kin mie stolen worden. Veur mie huift dai trammelant nait meer. t Wicht brengt mie wat eten en drinken.
k Zai t deur mien oogdoppen hin. k Heb t hier meroakel noar t zin. Eten, drinken en n dak boven de kop, is aal, wa’k mie veureerst touwens.
Dommeet nog wat stevegs in t lief, den he’k t hailemoal dik veur n kaander.
- Endelk thoes
k Bin wizze in n daipe sloap vallen. Haar in n poar doage ok veul mitmoakt. In koamer stoan paardie mensken. k Denke, dat zai over mie kekeln. Zel k weer vannijs ofraaizen mouten?
Ollu kinnen t, zo te heuren, nait mit n kaander aineg worden. Kinder stoan derbie en trekken aan libbe.
Hebben veurvast meedlieden met mie. Willen mie zeker geern bie zok holden.
“Eerst ploatsen wie n avvertensie en as doar gainain om komt, den mag e van mie hier blieven”, zegt dai manskerel.
Kinder vlaigen hom om haals. Zie laggen en reren van kloare bliedschop. Moaken n daansje deur koamer.
“O, o, n bedie rusteg, kin ja nog best n aigenoar om komen”, tempert voader.
Baaidend hebben dat vervast nait heurd. Veul he’k der nait van begrepen, mor wel, da’k veurlopeg blieven mag.
De volgende mörgen, noa t eten, knuppen zie mie n taauw om nekke, meschain bange, dat ik weer oetkniep.
Gain hoar op mien kop, dai doaraan denkt.
Mit de kinder mag k noar boeten. Pinkeln dou k tegen n dikke boom en n grode bosschop op n grasveld. Mit n schopke doun ze dat in n puutje. Zai nemen dat mit noar hoes.
Draimoal doags goa’k nou noar boeten tou. Dat vin k vanzölfs nait slim.
Ok geven zie mie voldounde vouer. k Heb t hier meroakel noar t zin. Hier wil k best veur aaltied blieven.
Mout er nait aan denken, dat k vot mout. Noa zo’n dag of vaaier, ducht mie, ston inains mien olle boas in koamer.
Haar schienboar avvertensie lezen. O, jee, mout wizze mit hom noar hoes.
Kinder beginnen te lammentaaiern, zo groag willen zai mie hier holden.
Of t nou deur de troanen komt, wait k vanzulf ok nait, mor inains vlaigen zie op mie oaf.
Bliekboar maggen ze mie holden. Ze pakken mie omstebeurt op aarm en daansen laggend haile koamer rond.
Wat binnen baaidend bliede en aans ik wel.
Endelk bin ok ik op stee!
Òflopen.
