Fioul

As d’dag ploats mokt veur d’nacht,
en t moanlicht is helder en zacht.
De netuur rust in volmoakte harmonie,
Den klinkt der deur d’nacht n melodie.
d Primas speult op zien fioul,
zo helder en n beetje swoul.
t Sweept hom op, t nemt hom mit,
melodie en klank nemt van hom bezit.

Zigeunerviool zingt t laid van verlangst,
Van toukomst mit n beetje angst.
Mit kloagen en vroagende stem,
zingt zai t zigeunerlait mit klem.

t Is asof d’snoaren ons ontroeren,
en ons noar n gries verleden voeren.
Zo vertelt ze d’gang van t leven,
en hail ons streven wordt weergeven.
Stil lustern we noar t verhoal,
Van d levensloop in meziektoal.
In heldere nacht, inneg en zacht,
is t fioulmeziek vol van pracht.

Dit gedicht ken ook as n laid gebroekt worden.