Feenstroa

Ik bin ja joaren toerbussjefeur west, oet dij tied komt dit verhoal.
“Genoat …. zo klonk t vrouger in de stroaten…. Genoat ….. k heb mooie dikke, t gaait per kop.”
Ede blérde mit zien genoat haard oet de luudsprekers van mien bus en vraauw Kaaizer, dij noast
mie veurin zat, bölkte mit heur haarde stem der nog boven oet…. “Genoat ….” t Was ja feest in de bus.
Dit plougje volk haar ik al wel ais eerder mit had en de leste keer haar vraauw Kaaizer perbaaierd om zulf n raaiske te organizeern en dat was haldaal mislukt. Doarom haar ze t diskeer mor aan ons overloaten.
Ik haar n raaiske oetstippeld deur n stokje van Fraisland hén.

De maiste minsen wazzen older as vievenviefteg en dat kwam goud oet, want ons eerste stopploats was n hail klain ploatske in de buurt van Sneek woar ze alles nog zoveul meugelk in olle stoat loaten haren. Zo was de kroug nog olderwets mit n grode kolenkaggel in t midden en de krudenier was in de viefteger joaren stoan bleven.
Ook de schoule was in d’olle stoat bleven, enzowieder en dit alles kon je bekieken. Ik haar bie de pries in bedongen dat we n gids mitkregen dij ons t ain en aander vertellen kon. Vraauw Kaaizer, dij t regeln in heur bloud haar, was drok in de weer om Feenstroa in zien rolstoule te kriegen. Dat wol hai eerst nait, omreden dat hai dij stoule mitnomen haar veur as hai muide in de bainen worden zol.

Mor t was ja nog vroug en Feenstroa, dij ook wat doof wer, kon nog wel lopen.
“Nee,” bölkte vraauw Kaaizer zo haard dat Feenstroa t ook zunder zien heurappmeroaten wel heuren kon, “ik druk joe overaal wel hèn, den heb ik ja ook wat te doun!” Zai wol van gain wieken waiten en olle Feenstroa luit zuch den mor mit n daipe zucht in zien kare valen.
Dou ze den kloar wazzen ging de haile brud onder begelaaiden van ons gids Wietse op pad. Wietse vertelde van alles over zien dörpke en her en der bleven wie even stoan om biezundere dingen te bekieken.
Dou wie bie de kroug aankwamen kreeg elkenaine n traditionele glas berenbörg aanboden.Vraauw Kaaizer, dij aans noeit gain draank kreeg sluig heur glaske in ains achterover. Votdoalek greep ze n twijde en zee: “Ik neem dij van de sjefeur der wel bie, want hai mag toch gain draank hebben.” Dou elkenaine zien drankje had haar, bleef der nog ain glaske berenbörg stoan. Dou vraauw Kaaizer dij ook nog achterover sluig onder t mom van ‘t is ja sund om weg te goeien’, begon ik mie wel wat zörgen te moaken.
Dou wie weer wieder gingen – want der was ja nog veul meer te bekieken – huil ik vraauw Kaaizer mor n beetje in de smiezen, want ze ruik algedureg oareg oet koers mit Feenstroa in zien kare.
“Moust wel n beetje oetkieken,” zee Feenstroa, “want volgens mie zugst aal vogeltjes vlaigen.” Tja, docht ik, dat mout ook wel as je drij klokjes achternander deur de haals glieden loaten. Op n gegeven moment mozzen wie over ain loopbrugje heen, ie waiten wel zo’n betonnen brugje mit van dij lege iesdern leunens, om bie dat dörpswinkeltje te kommen. t Ging n beetje ommeneden en den over dat brugje en aan d’aandere kaande weer omhoog. Dou ik om keek, zag ik vraauw Kaaizer mit n kop as n bolle, vol onder stoom mit Feenstroa in zien kare aanstoeven kommen. “Aan de kaande,” bölkte ze, “ik mout even wat gang zetten aans kom ik aan de andere kaande de wale nait weer op.
“As dat mor goud gaait”, zee ik. Ik haar t nog mor net mien mond oet, dou de veurste zwenkwieltjes van Feenstroa zien kare in n geutje stoan bleven en Feenstroa mit n sierleke boog oet zien kare lanceerd wer en mit n plomp in n vies modderslootje terecht kwam. Gelukkeg was dat slootje nait daip en zat Feenstroa even loater wat verdwoasd op zien gat tot scholders tou in de jirre in de rondte te kieken. Vraauw Kaaizer was nait allinneg rood om de kop van de draank, mor ook van t lagen, ze bulderde der over en mos t lief der bie vasthollen. t Was ja ook wel n koddeg gezicht zo as dij man doar in die jirresloot zat en al gaauw ston de haile ploug te schottern, ook d’olle kirrel zulf kon nait meer eerns kieken blieven en begon ook te lagen.
“Ja,” zee hai, “dij de schoa het, het ook de schimp.”
Mit verainde krachten wer d’aarme man oet de prut trokken en op de wale hesen. Wietse ging mit hom noar de kroug, woar Feenstroa even onder douche kon om zuch te himmeln. Intied luip ik noar de bus, omreden dat Feenstroa altied reserveklaaier bie zuch haar, zodat hai zich verschonen kon. Dou wie loater in de bus zaten richten Workum, om de schilderijen van Jopie Huisman nog even te bekieken, wer der hier en doar nog laagt en over Feenstroa zien onvrijwillege doek in de sloot proat. t Wer verder n haile gezellege dag en minsen reveln der nog laank over deur.
Of t nou van vraauw Kaaizer heur draank kwam of dat t n soamenloop van omstandegheden west is, doar zellen wie wel noeit achter kommen, mor mooi was t wel.