Eerste pries
Zoas ie waiten lu, ik bin ja joaren toerbussjeffeur west en oet dij tied komt dit verhoal.
t Was smörns om vaaier uur da’k tot bêrre oet mos, omreden vandoag mos ik ja mit n visploug op stap.
Ik kon kaalm aan doun, de minsen dij ik ophoalen mos wazzen nait zo wied van hoes.
Ik nam mien aigen hangelstok ook mit, aans zat ik doar ja de haile dag wat niks te doun en dat gaait vervelen.
Om vief uur, t was nog hartstikke duuster, ree ik t dörpke in woar de viskeluu bie de kroug al stonnen te wachten.
Ik haar dizze ploug al wel voaker mit had en kon al n stukofwat noamen. Zo haar je laange Geert van Delden dij gong altied mit zien noaber Eppie van Weerden, t was net n twijling.
Leutje Wietse van der Ploug regelde t spul, soamen mit zien rechterhaand Jan Geertsemoa, dij ree traauwens mit zien aigen auto en n karregie achter ons aan, de vis dij vongen wér ging den in dat karregie. Ik wol dij stinkerij ja nait in bus hebben.
En den haar je ook nog Flipke, hai wer zo nuimt omreden hai altied n petje op haar woar de klep liek van omhoog ston. Flipke haar n hendikep, hai was vrouger zaik west, hai haar polio had, en doarom kon Flipke sikkom nait lopen. Mor Flipke mog zo geern vissen, hai wer deur de andere leden holpen om in de bus te kommen en op zien visstek weer oet de bus te kommen.
Dou alle viskeraive onder in de bagagebakkken zat en t volk n stee vonnen haar, reden wie om twinteg noa vieve richten Vraislaand, doar in de buurt van Makkum zol de wedstried holden worden.
Veurin de bus haar ik n klaine koulkaast woar ik wat bier, vrisdrank en metworsten in liggen haar veur de verkoop.
Wietse van der Ploug kwam bie mie veurin zitten, “ik zel wel even om de koulkaaste denken”, zee hai, “zodat dij krengen wel allemoal betoalen. Hai zat nog mor goud en wel of de eerste kopers van drank en spijs kwammen der al aan lopen.
Ie maggen t rusteg van mie waiten, ik spij nait in n borreltje, mor om smörgens om haalf zesse al aan de bier te zitten zol nait in mien hazzens opkommen, k wer glad n beetje misselk bie t idee allaind al.
Mor, zoas mien voader altied al zee, handel is handel.
Dou ik bie Drachten ree zee Wietse, “koulkaaste is leeg hor en ze kriegen ook nait meer want aans zain ze straks nait meer wat ze in t wotter gooien”.
Om acht uur kwammen wie den op stee aan woar de wedstried holden wuir.
Dou ik de bus parkeerd haar wer eerst Flipke tou bus oet reten, hai bungelde tussn laange Geert van Delden en Eppie van Weerden in en op zo’n meter of vieve van de bus wer hai in de waale kwakt. “Nou redst die wel he Flipke”, zeden ze.
Dou wer der n fluitsignoal geven en de viskelu verspraaiden zok over de diek bie t knoal laangs.
Dou ik drok aan d’loop was de bus weer n beetje toonboar te moaken heurde ik Flipke roupen, “sjeffeur…”, heurde ik en gong moar ais kieken wat of hai wol. Ik zee, “wat is der Flipke?”. “Nou, ze hebben mie hier zo op de diek onder in de waale smeten mor ik mout mien visraive nog hebben, of denken ze misschain da’k de vizzen der mit blode hannen oet hoalen kin”.
t Was ja n koddeg gezichte, dat leutje kirreltje dij mie verontwoardegd vanonder zien pet vandoan aankeek, “mok die mor gain zörgen”, zee ik, “ik pak die spullen wel even oet bus”.
n Poar uur loater (ik haar even de binnenkaant van mien ogen bekeken) gong ik ais op inspeksieronde, der wuir hier en doar al wel oardeg vongen, dou ik den weer bie de bus in de buurt kwam gong ik bie Flipke in t gras zitten en zee, “hou liekt t Flipke hest al n bult vizzen?”.
“Ach waitje sjeffeur”, zee hai, “ik vin t allaank mooi da’k mit heur mit mag, t is ja prachteg hier aan t wotter, mor veul vizzen zel ik nait vangen, dit is gain goud stee en n aander stee zuiken kin ik ja nait”.
Ik besloot om zulf ook mor ais n pogen te woagen en gong daarteg meter wiederop vlak bie n sluuske zitten en begon te vizzen.
Nou bin ik gain echte viskeman, mor ik haar schienboar n goud stee vonden, ik trok de aine noa de aander vis tou t wotter oet.
Dou ik dat ongeveer n anderhaalf uur volholden haar was t inains doan mit mien geluk en begon ik boudel weer op te roemen, over goud n uur gong we weer op hoes aan.
In mien leefnet haar ik n beste pongel vis en luip der mit noar Flipke, om zain te loaten veur ik ze weer in t knoal gooide.
Tot mien verboazen lag Flipke stief te sloapen, hai vernam van de haile wereld niks meer. Stiekem keek ik ais even in zien leefnet en ik zag dat der ain voorntje en ain leutje snöttertje in zat, en veurdat ik der op verdocht was haar ik mien pongel vis al bie Flipke in t leefnet doan.
n Uur loater kwammen aal viskelu weer bie de bus en wer Flipke oet de waale plokt en alvast in de bus zet.
Aale raive wér weer opborgen onder in de bus en t vis gong in puten mit de noam van de viskeman der op in dat karregie om straks bie de kroug wogen te worden.
Weerom op t stee van vertrek gong ik altied nog even mit de kroug in veur n gehaktbaale en glas kola.
Dou aale vis wogen was en Wietse van der Ploeg aanlopen kwam mit n stok pepier woar de oetsloagen op stonnen, wér t doodstil in de kroug.
Wietse, dij geern proaten mog, kwam mit n hail verhoal over hou mooi of dat t west was en nuimde de daarde en twijde prieswinnoars op.
“Joa luu”, zee hai, “den kommen wie bie de eerste pries, en dat is Flipke mit t maiste gewicht aan vis”.
t Ainigste wat der nog heurt wuir was de haarde knal woarmit Flipke van de barkrukke ofdondere, doar haar hai ja noeit op rekend.
Dou Flipke weer n beetje biekommen op de krukke zat, zo bliede as n kind mit dij grode beker in de handen, zee hai tegen de kirrel achter de bar, “he knelis geef doe sjeffeur n ekstroa grode gehaktbaale op mien reken, hai hed ons weer n haile mooie dag geven”.
Mit n dikke gehaktbaale in t lief ree k weer noar hoes tou mit de opdracht om aankom joar weer mit de ploug op pad te goan. Mor meschien kin ik den beter mien hangelstokken thoes loaten.
