Droppie

Toun dreugist Mulder nog in de zoak zat, kwam ik der n moal wat vothoalen en as tougift hiel e mie schoaltje mit droppies veur, “Wou je nog een droppie?”.
Ik keek Mulder an, keek es noar dat schoaltje en begon te glundern. “Joa, t is der weer veur”, zee ik en pakde aine tot schoaltje oet.
Mulder keek mie verboast an om mien glundernd gezicht.

Dat zit noamelk zo, n end wieder op houk van Jan Goeveneurstroade en Meeuwerderweg zit nou kefee van Boone. Vrouger zat hier ook n dreugist.
Ondanks dat der doudestieds genog slikwinkels in Oosterpoort waren, kochten wie doar droppies.
t Was n verstrooide, dreuge dreugist. Man haar allend an ziekanten van zien heufd nog wat donshoar, met zo’n glad heufd kreeg e al gauw de bienoam droppie.

Mor dat was ook nog woar aargens aans om.
Ain ons drop kopen was veur ons best te betoalen, mor n haalf ons was meer plezaaier an te beleven.
“Wat zal het zijn?”
“Een haalf ons van die drop” zeden wie dan en wezen de bewuste pot met drop an.
De dreugist pakte dan n broen tippuutje en zette dij op weegschoale en begon met te klain scheppie droppies oet de pot in t puutje te scheppen.

Dat was hail sekuur waark, want wiezer mos pesies op haalf ons oetkommen.
Ging wiezer der overhén, wér t puutje weer leeggooid in pot en begon alles weer overnij.
t Puutje kwam weer op weegschoale en scheppie veur scheppie wér e dan weer vuld.

n Haalf ons pesies òfwegen lukte sikkom noeit en zo kon e wel vief moal t puutje weer leeggooien.
En bie elke poging verschoot dreugist van kleur, t was net n teuverbaale wit, rose, rood en blauw.
En as wie binnen t haalf uur weerkwammen veur weer n haalf ons en ook nog ais met lösse sìnten betoalden juig hai ons winkel oet.
Noa n weke was hai t wel weer vergeten en konnen wie der wel weer hén veur weer n haalf ons.

Ken je begriepen woarom ik zo glundern mos toun Mulder mie n droppie aanbood?