Droad oppakken
Geert zit ien achterkoamer bij de grode toavel, stoapel kranten veur zien neus. Hij is op vekansie west, oflopen weken, soamen met zien vrouw. Even deruut, vot van de doagelkse dingzegheden, zien hoe greun t gras wiederop is aan aner kaant van Vrieslaand. t Vel schier biekleurd bennen ze weerom kommen, uutwaaid, vannijs oploaden. Geert har nog wel wat laanger blieven wild, mor zien vrouw von t mooi zat, tied om t eigen tuuntje aan te harken. En ja, dan moet je de droad weer oppakken en vind dij mor ies onder de kranten, tiedschriften, rekloame, apmoal keureg rangschikt deur n metlevende en plantenwoatergevende buurvrouw. Geert zet zien stoel ien zien achteruut, gijt langzoam stoan, rug het nog vrije doagen over, en stommelt deur de bijkeuken noar buten. Zien vrouw zet net wat nije geroaniums ien e plantenbak, kluten potgrond vliegen je om d’oren. Ze gluurt even noar de bult kranten die mor niet krimpen wil.
“Nog wat biezunders ien t olle nijs tegen kommen, Moatjes?” Geert pruuft n licht verwietende toon, of ze eigelks zeggen wil: “Kerel, schiet nou doch ies op met dat ol
pepier…”
“Och”, zeit Geert, “Koopman gijt met t hiele spultje noar industriepark bij Drachten. Doar zitten ze stoefbij de A7, kunnen ze zo de snelweg oprieden. En ze bennen weer aan t reveln over t ien mekoar knutern van ién gemiénte ien t Westerketier. Een of andere biezundere schoolbestuurder vindt dat veur zukzelf makkelker waarken en doar moeten d’aandre ienwoners zuk dan mor bij aanpassen. Börgmeester Van Bekkum van Marum geft m geliek en joa, dan heb je de poppen aan t daansen.” Geert hoalt even vannijs oasem, hij is niet wend zoveul zinnen in ien toer achter mekoar te zeggen. Zien vrouw hoalt heur neus op, wiet al weer genog. “Börgmeester die Van Bekkum hiet? Kun je niet aans van verwachten!” Ze pakt de bezzem en begunt fanetiek te vegen. Geert moakt dat e votkomt, op e fiets noar de grootgrutter, bosschoppen aanvullen en noagoan of de kovvie doar nog te drinken is. Ien e winkel is e nog niet ies leste bocht om, of hij heurt al n bekende stem: Haarm Proatjeboksem.
“Zo, Geert Moatjes, nou al weerom? Mieste zestegpluzzers kommen pas weer te veurschien as de r ien e moand komt. Haar jim wìnst van de sooptoestanden in dizze kontrainen? Man man man, jim is ja woarachteg lichtbruun worden, heb je ok nog zun had in je vekansie, t kan ja niet op tegenswoordeg.”
Haarm komt even van zien proatstoel of en schenkt Geert n bekertje kovvie ien. “Hoe is t met dien bloeddruk, Harm?” Der vlugt n schare over t gezicht van d’olle streuper. Dan kloart t weer op. “Proat we niet meer over, mien vrouw wol der niet van wieten. Sunt Appie H. met zien hamsterweken begonnen is, het ze pakken kovvie iensloagen en ze vindt dat k heur doar niet met zitten loaten kan. Geliek het ze, dan mor gien bloeddrukmeter om de aarm. Schiere doagen had? Knipke leeg? Beschuten bennen goedkoper worden, jim komt op t goeie moment, potjandorie! Al heurd zeker dat jim flink wat ruumte krigt doar ien Noordhörn? Koopman gijt noar Drachten en dan blift doar doch n schitternde ruumte achter. Je kunt der wel n poar heli’s hènzetten, of n kartboan van moaken of n boan veur rollerscheuvels of hoe dat spul ok hieten mag. Messchien vestegt zuk doar wel n ekspirementeel rotondeuutperbeersentrum, met wat Uropees geld moet dat kunnen.”
Geert nemt leste slokje en stapt weer op. Hij is aal wat wummelg. Met drie rol beschuut, plat stuk Vriese noagelkees, vier pakjes thee en n superpak pleepepier gijt e swoar aanloaden weerom, brug over. Met n rojoale meneuvel let e n Koopmanvrachtwoagen, n kaptoal aan nije bezineslurpers op d’aanhanger, veurgoan. Stekt nog even haand op. Nou kan t ja nog….
