Doezeleg

t Was 1947. In dij tied vlak noa de Twijde Wereldoorlog was elk en aine drok in de weer om t laand, dat hailendaal kepot moakt was deur de Duutsers, weer mit op te baauwen.
Ik was n kwoajong van vattien joar. D’ollu hadden t nait te braid en zo leerde k dat n mens zuneg wezen mos mit geld. Ik haar dus ook van de Nutsspoarbaanke zo’ n nikkeln ovoal buske, woar j’elke sint, dij je soms kregen op joardag of aandere gelegenheden, in doun konden.

Der was gain sleudeltje bie,… dus as t geld der ain keer in zat, din kon ter nait weer uut. Doarveur mos je noar de baank tou, woar ze n pazend sleudeltje haren. Ain moal in t joar gong ik dus noar dij baank. Dat was aaltied mit n zekere schroom, omreden dat doar achter n grote, braide toavel vief belangrieke heren zatten, om joen geld uut t buske te hoalen.
As je in n zeker joar schier wat geld in t buske doan hadden, keken zai de klanten goudkeurend aan en schreven din mit pènne het bedrag dat ze oetteld hadden bie in n vaarkant boukje, woar veurop Nutsspaarbankston.
Der was n spesjoale wachtkoamer, woar je zitten mozzen te wachten tot je aan beurt waren.
Dat von ik aaltied t aargste. t Was net of je bie dokter op spreekuur zaten …. Was je aan beurt, din ging de deure open en kreeg je n wenk om verder te komen. Der wui van joe verwacht, dat je pette of mutse onder d’aarm deden. Zo heurde dat nou ainmoal.
Nou haar ik al verschaiden moal hin west om geld te brengen en k haar elke keer van de heren heurd, dat k n goie spoarder was. Mor dou gebeurde der wat, woar de heren nait zo bliede mit waren….. t Was noa d’oorlog n slechte tied en elk dubbeltje mos omkeerd worden om mond boven woater te holden….
En net in dij beroerde tied kreeg ik n ongeluk, woarbie mien winterjaze n scheur opluip….
Dat was nou ook ja wat….Nou was dij jaze nog wel te moaken, moar t mooie was der toch òf zee moe.
“Doe zelst n nije jaze hebben mouten”, zee ze, “moar ik heb gain geld. En ik kin dat ook nait uut bainen snieden…. Gelukkeg hest wel wat geld op dien spoarbankboukje stoan…, dus doar zel we wat van ophoalen mouten.”
Dou ze dat zee, kreeg ik t al benaauwd…. k Wui der recht n beetje doezeleg van….. “Geld van mien boukje ophoalen”, brocht ik uut, “moar dat kin moar zo nait….doar zellen dij heren van de baank nait bliede mit wezen.”
“Joa kom aan”, zee moeder, uutindelk is dat dien geld en nood breekt wet….. Doe gaaist hin en hoalst 25 gulden op.” 25 gulden…t Swait brak mie uut….Dat was ja sikkom de helfte van mien spoarbedrag… Ik wos nait woar k t zuiken mos. Mor der zat niks aans op….Ik kreeg t boukje in haand drukt en ik mos noar baank. k Wait nait meer hou laank ik onderweg west bin, moar dou k tot mien positieven kwam, zat ik in de wachtkoamer en wui ik binnenroupen.
Onhandeg strompelde ik noar binnen en bleef veur de grote braide toavel mit de vief heren stoan mit alpinopetje in d’haand…. “Zo”, zee ain van de heren,”en jij wilt weer eens wat geld op zij leggen?” t Begon mie alweer te doezeln….”Nou, nee meneer”,…zee ik..
Ik kon sikkom nait uut mien woorden kommen: “Ik eh…ik wol groag 25 gulden trog hebben,…..want moe zegt, dat ik n nije jaze hebben mout….en zai het t geld der nait veur”.
Gelukkeg, dat was der uut….Bainen trilden mie….
t Wui doodstil achter toavel….de heren keken mekoar aan en kuchten wat, mor zeden niks. Ik kreeg t aal benaauwder…. “Tja ja”, zee ain van de heren,…”dat is eigenlijk niet de bedoeling bij de spaarbank. De bedoeling is spaarzaam te zijn om later van je spaarcenten te kunnen genieten. Is het beslist noodzakelijk dat jij een nieuwe jas krijgt?”
Ik haar t nait meer….”Moe zegt van wel meneer.” Ik kon t sikkom nait langer uutholden, zo doezeleg was ik….
“Nou dan zullen we voor deze keer een uitzondering maken….hoewel het niet de gewoonte is.”
Ondertussen schreef hai in mien boukje en pakte ain van de andere heren t gèld uut n iezern kiske, dij achter hom ston op n biezettoaveltje….
Ik greep t geld en moakte dat ik weg kwam. De heren hebben mie vast mispriezend noa keken, mor ik was allaank bliede, dat k weer op stroate ston….
He he…nou dat was mie wel wat…. Van uutputten ging ik even op n hekje laangs de weg zitten, totdat boudel nait meer zo om mie tou draaide….
Dat was ainmoal, mor nooit weer, nam ik mie veur…….!
Mien jaze heb ik loater wel kregen en ik bin bie mien waiten in de joaren doarnoa nooit meer doezeleg west….
Tot òflopen weke…..

Elk en aine het de gebeurtenizzen van de eurokrises wel volgd, dunkt mie…. Doar wui proat over geld, geld en nog es geld. Over miljarden aan geld, dij zo even beschikboar waren. Dou begon t mie weer te doezeln!!!!
Zollen wie aarme Europeoanen strak weer, net as ik in 1947, mit pette in haand noar ons geld vroagen mouten. Man ik krieg t nou aal benaauwd.
k Hoop dat geschiedenis zok nait herhoalt,
pppffffff …

Tot de volgende EU-rotop. !!!!!!!