Dit is mien dag

Vanmörgens wer ik wakker in n dreum
van aine dij in n hoed van vlaais woont.
Ik kon der nait vandeur, k was gain Tsjwang Tse
dij dreumd haar dat e n vlinder was
en zok bie vummerdaglicht ofvroug of hai,
Tsjwang Tse, dreumd haar n vlinder te wezen
of dat de vlinder dreumde as Tsjwang Tse
wakker te worden, nee, ik was n mìns,
n toai geroamte mit twijendatteg tanden,
twij handen en n troagisch intellekt
dat mit baangeghaid veur klokken opscheept zat.
Mor langzoam, sikkom haileg, ston ik op,
gaf mien gezichte n haand en ritste mien
gedachten dicht. Dit is mien dag, wos ik.
Hier lonkt n spaigel noar verwonderd licht.
Doar brekt n vlinder oet. En dat bìn ik.

MENNO WIGMAN
(Uit: Dit is mijn dag, 2e druk, Prometheus, 2004)
Vertoalen vanoet t ABN in t Grunnegers: Jan Blaauw