Dij goie olle tied

Disco, tillevisie, petatfriet en meer van dat soort nijmoodse en nou hail gewone zoaken, waren ja nog aal nait oetvonden. Joa, op grammefoonploaten kwammen Johnny Jordaan, Stroatzangers en laive Selvera’s bie leutjen tot leven. In plakjes opbakken Noorderling eerappels op zotterdag, kliekjesdag, woar mien pabbe en ik wel ains stried om muiken, waren nog gain Vloamse petatten. Tillevisie? Wat was dat din veur n ding? Nee, noar ploatjeskerk ainmoal in moand. Dat was pas n beleven woar je noar oetkieken konnen.
Op roadio, vaste prik, ‘Paul Vlaanderen’, ‘Negen heit de klok’ en ‘De bonte dinsdagavondtrein’. Dat waren bie ons thoes heugtepunten woar wie, bie rood gluiende potkaggeltje, mit noppen op aarms en swait veur kop van inspannen noar luusterden.

Elke zotterdagoavend n heurspul. Nou dat was mie wat! As Sjakie van Paul Vlaanderen over t knispernde grindpad luip, ging ons almoal de grieze over de graauwe en kon t hoes achter ons instörten, wie haren t nait vernomen. Zo as t zegd haren wie thoes roadiocentroale. Op n plankje, hoog in houk van koamer aan muur spiekerd, ston n mieters klaain òfbladderd graauw kaske, mit n goaske aan veurkaant en doar kwam din wat geluud oet. Dat was alles. Je mozzen t ja zo nemen as t was. Der was nait aans, mor je wizzen ook nait aans. Deur haile koamer hen laip, op muur vastspiekerd en mit om de vieftien centimeter n rood kopern zoadeltje, n dikke grieze koabel. Mien pa haar nog moar n joar of drij leden behongen, dus opzichtelke koabel mos nog even geduld hebben om achter t behang plakt te worden. Oh, joa, wis, t zol nou n schaauw aangezicht wezen, mor toun nait hur. Elkenain haar t ja zo bie ons in stroat.

Krougen waren der toun genog in Delfziel. ‘Dronken Zieltje’ is bie elk nog wel bekend. t Slaig nait op ons, as oet kloeten wozzen slongels van n joar of zeuventien, achttien. Nee. k Heur mien moeke al ragen. ‘Doe verrekte vent, hebben ik en dien voa die doarveur opvud, dastoe nou ons goie geld mit draank weg spoulen most in kroug?’ Nee, wie lopen op zotterdagoavend, zulfs in weer as gain weer, van Wotterstroat noar Richters zien houk en weerom. Toerloos deur. Maarktstroat, Olle Schans en bielanges t keffeeke Stad en Laande, deur t Jenevergankje, terogge noar bieskoop, t olle gemaintehoes en woaterpoort. En mor roupen en reren noar flapdrollen van jonges aan ander kaant van stroat, dij al mit wichter lopen duurden. Aal ófgunsteghaid netuurlek. Mien kammeroad Derkie en ik stonnen mainste tied te krinkjespijen veur Schepel zien bieskoop. Doar brandde ja t mainste licht. Even ploatjes kieken in gloazen bakken boeten aan muur, van film dij aan bod was, of bie hail maal weer moggen wie van koartjesknipper smis bie trap omhoog, noar binnen in t petoal. Mooi man, want hier hingen altied spannendste ploatjes van verwachte films. Smis zaggen je n filmster in zwempak in n film van boven achttien joar. Gauw even smachteg kieken, mit rode oortjes en wat loos gnivveln tegen omstanders.
Hè, wat n stok, Audrey Hepburn mit heur kindersmoeltje. George Formby mit zien peerdetanden en banjogepingel. Joe Brown, dij haardbölker. Sophia Loren. Ik kiek ains wat schaauw om mie tou. Hai lu wat n batterij … pff … ik bin meschain wat gek in hakken, mor allain al om dij bos holt veur heur deur kin ik snachts al wel beswut wakker schrikken. Neem mie nait kwoalek hur. Wie binnen ja niks wend.
Há, volgende week komt Humphrey Bogart mit zien aiwege grijns, sjekkie en verstopte neusstem. n Detektivefilm doar bivve gek op. Dat k veur n kwartje op loge nekkraamp (3e raang) zit, is veur mie totoal gain bezwoar. Film is der ja even spannend om. n Rolke pepermunt veur ain loezeg dubbeltje mit n Kappieboukje der groates bie, moaken alles tot n feestelk gehail.

Ik besef nou achteròf, dat dij slongeljoaren n mooie tied veur ons was. Wie haren gain geld, hoast gain bezittens en veuraal gain wait van wat der in wereld zo aal te koop was. Schoamen? Houzo? k Wait wel hoast eerlieks dat dij aarmoude n goie leermeester west het op elk gebied. t Kon ja allain mor beter worden, zeg nou zulf. Joa, da’s wel woar. Op t heden is t vanzulf wel even aans veur onze opgruiende verwènde jongelu. t Gezegde; ‘Aarmoude van olders, is riekdom van t noageslacht’ gaait dunkt mie nait meer zo op. t Kin ook wel wezen dat mien leeftied ja begunt op te speulen, want as k hail eerliek bin, heur k mien moeke hoast t zulfde nog tegen mie zeggen doudestieds.
Hou of wat ook, dij (goie) olle tied hoalt mié aal meer in. Gaait mie gelukkeg nog nét nait veurbie, mor och jonges …
Zol dat nou bewies wezen van de zogenoamde ‘kring van t leven’? Dij t wait mag t zeggen.