Deu
Hai doezelde aan zied bie brug. Mit haand aan leunen.
Stoefbie fluusterg vroren verdrait.
Zien dreumende herinnerns bie t bushokje.
Laankachteg blond bos goldgeel hoar.
n Verdronken winterwereld ien heur daibe blaauwe ogen.
Ien verwondern nijsgiereg noar t veurbie goan.
Vris vraizende waarmte kwam hom ien t gemoud.
Òfkereg kieken van kriegel zun om houk van kerk.
n Wènsteg verdwoalde weeromraais.
Winters laifde gevuil maank vroren laand.
Knovvelnde aarms ien weeg bie lopen deur ruzzelnd snij.
n Diezege waarmte van oam ien flitterg duuster.
Wiedweg onderweegs noar iesboan. Scheuveln.
n Toezeboudel van gevuilens.
Heur helder zulvern schodderlag.
Begriepend zwiegen van daipblaauwe oetkiek ien denneroek.
Heur bliedeg zaachte hoar.
‘Oet n leutje vlèske’, zee zien oor bie heur flusternde waang.
Lippensmoak van zuide kwast. t Zol haitied winter blieven.
Doar was gain ènde van. n Vroren aiw ien t veuroetzicht.
Oamloos droafde tied deur winterdoagen.
Daipvroren laifde ien t gemoud doar baaid gain kolle vernamen.
t Pad noar hoes aal körter.
Aineg gewaiten en handen van baaid ien knup.
Stoef bie nkander en zo wiedvot.
Helleg verniend versmoord.
t Geleuf onmeugelk, heur pa onverzeddelk.
Schrouwend smolten, ien vertwieveld smoezeg snijproeksel.
Bus brocht heur vot en dreum noar t ènde.
Bekleumd stoarde hai zien gedachten achternoa.
Aineghaid van mementen bielaangs over t daip.
Laank iezelk scheurde wereld, zo wied hai kieken kon.
Hieperg broken, grofdoadeg ien nkander zakt.
Verdraitelk wodder kwam aal kanten boven.
Hai snoof en pakte buusdouk.
