De zin van t bestoan

Woarveur leefst, woarveur waarkst,
Uren, doagen, moanden, joaren,
Ik vroag mie oaf mit veule moaren,
Budt t leven, den gain leven,
Is der den gain mörgen,
Is der den gain leven te vergoaren,
In dai joaren daist op oarde bist,
Blifst tot t ende tou vol mit zörgen,
Word t den noeit mórgen,
Woarin je joen aigen leven herkennen,
De wereld is vol van hoat,
De hebzucht en aigendunk binnen zo groot,
Dat de aine mìns, de aander nait leven let, mor hom doaglieks dood,
Zulfs kienderlaifde kin nait bestoan,
Want ze binnen pas twaalf of jonger sums,
As zai hun aigen weg willen goan,
Olders bestoan allinneg nog veur de zeurgen,
Veur de kiender van nou en mörgen,
Veur de rest huiven ze nait te bestoan,
Want veur t leven binnen zai veul te old,
Och kiender, och olders, wat moaken wie ons leven kold,
Allinneg nog janken, allain gain verdrait, is de rest, dat ons leven baidt,
Mor janken kin sums ook plezaaier wezen, as dat zo is, den is t leven fijn.