De körtste dag

Ik heur het hoelen van de wind
en vuil de regen in vloagen.
Hier loop ik tussen de groaven.
In t körtst van doagen.

Den stoa ik even stil en lees
en heb nog zoveul vroagen:
zai waren dr soms mor net.
Woarom zo kört van joaren?

Diz duustre tied deelt in t verdrait,
want zoveul gong verloren
in wèl hier werden begroaven
deur aal dei joaren.

En t olle kerkgebaauw,
as was t ain olle klok,
brocht ze bie ain, krek om zuk tou
in aal dei joaren.

Mit kop omdeel en schraivend haart
zol k hoast veurbie goan aan dat taiken
van toren, dei noar boven wist, noar Hom,
dei zegt hèt: Ik bin mit joe aal joen levensdoagen.

Midwolde 21 december 2001