De ‘klik’…

Vandoag de dag heur je t voak….. Echtschaaiden? Ja, de ‘klik’ was er niet meer….! Mainsttied schrieven ze dat mit n C, mor dat is mie wat al te görteg! k Heb gain hekel aan Engels, mor t Grunnegs doar mit verkrachten? Laiver nait! Joa, in dizze tied heur je voak dat de klik der nait meer is. “Hou, klik?” denken wie oldern den. “Wat nou, klik?” En den goa je mit joen gedachten soms trogge in de tied. Ik mos inain denken aan n ol oomke en taande:
Veur twij joar leden baide op ain dag oet zied kommen. 67 joar wazzen ze traauwd west en dat, noadat hai pas mit zien dattegste toupakte! Hai haar heur al n moal of wat toulagd as hai zien melk noar t febriek brocht. Deur t roam van t kantoor was zai duudelk zichtboar. Mainsttied stak ze den spontoan even n haand op.

Dou t Roner Maart was, haar hai zok veurnomen om tou te pakken, as hai heur trevven zol. En verdold… hai zag heur bie Wilm Scheepstroa op de daansvlouer.

Spontoan bood hai heur aan om soam n glaske ranja te drinken… (Joa, ie lezen t goud) Gain kurzus ‘hoe maak ik contact’ veur neudeg… Al was de ‘klik’ der nait geliek, heur gezichte – rood tot aan d’oren – was dudelk zat. Zai zag t wel mit hom zitten. Noast nkander laipen ze de maart over en zo rond n uur of aachte, bie t òfschaid zee e veurzichteg: “Ik vond t aibels gezelleg, zai k die aander zotterdag weer?” “Joa”, zee ze beschaiden en weer kwamen de bloskes op heur wangen. “Op zulfde stee? Bie dikke Wilm?”
“Goud, tot zotterdag den. n Uur of vare?” “Dou mor om twije”, was ze greteg…. “Goud! Moi!” en elk zöcht zien weegs. Was doar de klik?’

t Bleef ‘aan’ Zai binnen traauwd en kregen twij jongs. In Lievern kochten zai n klaain boerderijtje en doar haren zai n schier bestoan. Haard waarken en zuneg leven brocht ook bie heur n beetje welvoart!

Mien ollen kochten in negentienaachtenvatteg n lutje drokkerijtje in Scheemde en op de leste dag in Nijtap gingen zai noar ‘De Brug’ t woonstee van mien grootollen, om òfschaid te nemen… Oompie en taande oet Lievern konden doar nait bie wezen.. melken en zukswat ging veur, vanzulf.
Mien olste bruier en ik gingen doarom dij dag noar Lievern… Dat hebben ze doar waiten!
Bruier von n deuske luzivèrs en stak n polle gras aan d’aander kaante van de zandloan in t bos in de fik. t Was oareg dreuge in t bos en t polke wol branden as smeer. “Moak t nou mor weer oet”, raip ik, dou ik zag dat t twaide polke ook vlam vatte en ik oareg baange om t haarte wuir… “Nog even”, zee bruier en veurdat e t in de goaten haar konden wie der al nait meer tegen kieken… t Was aal vuur en ik – schietensbenaauwd – stoof noar t hoeske van oom en taande.
“Nait meer te redden”, zee oompie en schoakelde via de dou aanwezege middeln de brandweer in. Dij kwam mit veul blabla en loeiende sirenes van Roon noar Lievern, om te redden wat der te redden was en konnen veurkommen, dat de twij boerderijtjes in t bos ook in de vlammen opgingen…
Aal t bos, zo’n vief, zes bunder braandde òf! Plietsie muik proces verboal op en bruier kreeg n kruuske achter zien noam veur slecht gedrag. (mien voar, loater: n beter òfschaid haren wie nait denken kend!)

Ons opa kwam oet tied in varenviefteg en deur de femilie wuir besloten, dat oom en taande oet Lievern de boerderij van t grootollen mor betrekken mozzen. Moeke – opoe – kon den op t stee wonen blieven en zai konden den weer veuroet, omreden dat der meer laand bie was. d’Aander kinder kwamen den ook weer ‘thoes’, as zai op verziede gingen. Dat mos den wel overdag, want om acht uur soavends was t bèrregoanstied…. Aanderdoags, bie t opkommen van de zunne, mos der molken worden! n Drok leven, woaras aal heur vrije tied mit vot ging…

Tot ‘Drees’ der ook veur heur kwam! Pensioun… en nou? Bie lutjen aan wuir de boudel oetdund: Raive, t peerd en koien gingen deure oet en n joar of wat loater wazzen zai zulf ook zo wied, en verhoesden noar n klainer hoeske in t sintrum. Makkelk veur taande om heur boodschappen te hoalen. Oomke haar rond t hoes nog wel n stokje grond, mor doar ging nait veul tied in zitten. Taande von, dat zai op heur leeftied wel wat bewegen broeken konden en besloot noar volksdaansen te goan…
“Den goa k mit”, zee oomke en kloar was t! De klik zat der bie hom dus nog duudlek in! Zai haren n hoop lol en veuraal het socioale kontakt dee heur goud.

Dou mien ollen weer ais onderwegens wazzen en mien voar opperde om n kop kovvie te hoalen bie oom en taande, was t antwoord van moeke: “Dij binnen der nait! Zai binnen vandoage aan t zwemmen…” En asof zai toaveltjes op legere schoule opzee, ging ze wieder: “Moandag zingen, dinsdag volksdaansen, wonsdag zwemmen, dunderdag gimmestieken en vraidag koarten!”

Teleursteld binnen zai dam in draaid bie Dikke Wilm woaras zai kovvie mit n appelpunt nuttegden. “Nou hebben zai alle tied en nog kin je der nait trechte”, was de konklusie van voar, dij vot doar achteraan n proatje begon mit de stamgasten en Wilm zulf. Oergezelleg, mor nait recht veur moeke.
Nee, dij haar ook laiver boantjes trokken mit voar, net as heur swoager en schoonzuster… Mor ja, as dij klik der nait is…..

Bie oomke en taande, dij der dou nog noeit van heurd haarn was e der tot t enne…
De Klik!!