De Gebroeders van Dam (dail 48)
Vervolgverhoal, schreven deur Gerhard Tuinema.
Elzo van Dam draait zok veur de zoveulste moal om in ber. Sloap wil nait kommen en hai wil zo geern sloapen!
Hai is muide, hai is mèèr as muide! Moanden ligt e nou al en al het dokter t ook nait zegd, hai wait dat e nait weer van ber ofkommen zel.
Ver weg heurt e t gesnurk van Jurrie. Dij het n jonk wiefke noast zok kregen, mor zien opoeoeoeoe… het e der bie aanhollen…
n Jonk wiefke… Elzo van Dam volt handen op dekens en zo ligt e stil hin.
Hennie de Boer… Dankboar is e dat dij in heur hoes kommen is.
Ze verpleegt hom as n mouder en as ze deur t hoes lopt te zingen is t net of t overaal lichter wordt.
Alles blinkt en glimt En Jurrie wordt elke dag jonger!
Hai zel t ook aans kinnen mit zo n wiefke!
Elzo van Dam wait dat zaais ale doagen tousloagen kin mor hai wacht de Maaier rusteg of.
Doagen het e der tegen vochten… Hai was baang, baang veur de dood dij kommen mos.
Mor hai het zien stried streden… Makkelk het e t nait had, mor as t al te slim wùr kwam Hennie bie hom zitten en dij kon hom zoveul rust geven…
Hai hòlt van Hennie! Aàns as Jurrie, mor toch: zai is àlles veur hom!
Stil ligt Elzo hin en din beleeft e zien leven opnijs… Dulek zicht e zien moeke veur zok. Zien moeke, dij zo n grode ploats in zien leven innomen het.
Kiek, nou zit ze bie hom… Stil mor mien jong, wees mor nait baang, ik bin ja bie die!
As n krans ligt t grieze hoar om heur gezicht. Hai vuilt heur haand dij zo vraid was van t aarbaiden, mor dij toch ook weer zo zaacht wezen kon.
Wat is dat, nou is ze mor zo weer vot.
Gommes, da’s Jurrie ja dij veur hom staait.
Knikkers? Wat wil Jurrie nou mit knikkers… O jô, da s woar ook, hai het Jurrie zien knikkers ofpakt, ofstòlen!
Jurrie schraift, mor zo het hai dat ja nait maind! Hai wol ze allain mor even lainen, omdat e zien aigen allemoal verloren haar…
Houveul wazzen der ook mor weer? Achttien, jô net, achttien knikkers het e Jurrie ofhoald.
En doar is meester Klootsemô. As e die weer knipt Jurrie, din zeg t mor hur, din geef k hom wat mit klomp op kop!
Gommes, nou is zien klomp vot… Wel het zien klomp wegpakt? Mien klomp, tou nou, wel het mien klomp! Wees nou nait zo flaauw en geef mien klomp weer, aans krieg k klappen van voar…
Wat toch zunde, zo n mooi vogeltje! t Kon nait, zee voar, zo n vogeltje in n kooi, dij ging toch dood.
Mor hai haar j al zo mooi zongen… n Leutje jonkje haar n dood vogeltje stief onder bloeske votstopt en vlak achter mizzen kwam t grafke, leste daank van n waik kindergemoud…
Moeke is dood mien jong! Dat haar voar zegd…
Mien jong! Zowat zee voar ja nooit, mor nou haar e zulf verdrait, want heur moeke was dood.
Moeke dood? Mor… dat kon toch nait… dat mòg toch nait! Haar moeke hom doarom zo roar aankeken dou e even bie heur veur t ber ston?
Hai mos goud oppazen, haar ze zegd en goud veur Jurrie zörgen…
En din in ainmoal is alles weer vot…
Mor nou wordt t nog veul mooier! Hai, wat ja n licht, allemoal lampkes en doar… Doarachter n haile grode boog… Wel is dat, doar in dat licht?
Ainmoal mouten wie allemoal, Elzo. Dat is Hennie, dij doar mit hom prat… Wat is ze mooi… Nou het e gain pien meer, nou is e nait baang meer. Nou komt dij boog aal dichter bie… aal… dichter… bie… Hennie! Jurrie! Ik… Oh… benaauwd… dou dat licht oet!
Nee, nait oet doun, ik kom ja… Hennie! t is goud zo… ik kom ja!!!
Ropt Elzo, vragt Hennie, mor Jurrie heurt niks. Stil let ze zok van ber ofglieden en lopt noar t ledikant.
Elzo, mien jong, zèg toch ais wat! Mit t looplampke licht ze bie.
Even dut Elzo ogen nog weer open. Hai zegt niks meer, mor t is net of e heur beduden wil: Zò is t goud!
Even gaait ter n rillen deur hom hin, din is t veurbie. n Streep moanlicht vaalt deur t vinster…
Elzo van Dam het zien raais volbrocht…
Wordt vervolgd!
