De Gebroeders van Dam (dail 19)

Vervolgverhoal, schreven deur Gerhard Tuinema.

As Elzo van Dam oet zien verdoven wakker wordt, ligt e op zoal. Zien eerste gedachten binnen bie Jurrie. Dij zicht e veur zok net as e hom zag dou e narcose-kap op haar en langzoam wegzakte. Eerst is e nog wat soezeg, mor al gaauw wait e woar e is en wat ter gebeurd is. Hai vuilt de pien van de wond, mor t is wel te droagen. Zien lippen binnen körkdreug, woater mout e hemmen, woater. n Zuster bogt zok over hom hin as ze zicht dat e zok beweegt.

Ze moakt hom lippen even nat, mèèr nait. Elzo begript dat e nog gain woater hemmen mag en legt zok ter bie deel. Din wil e zok verdraaien, mor dat vaalt nog nait tou. Hurre, hurre, wat trekt dat gemain. Even loater komt Jurrie mit n zuster zoal op. Jurrie kikt wat vergeven oet. Hai het pet in haand en lopt op hozevörrels. Hai s nog nooit eerder in n zaikenhoes west en aal dij ledikanten moaken hom miesdereg in hoed. Wat toch n zaik volk: men zol ja hoast denken dat ter gain zond mins meer op wereld rondluip.

Dag bruier, hou is t vragt Jurrie zaacht as e bie t ledikant staait. Best jong, k heb al weer zin in n sloatje en dat heb k! is t beschaaid. Elzo wil zok groot hollen, mor Jurrie het wel in de goaten dat t nait zo makkelk is as Elzo zegt. n Poar menuten mag e der wezen, din mout e weer vot. Hai mout nog even noar t kantoor en zuster zegt woar e wezen mout. Haalf sloaperg komt e doar aan en hai is bliede as t spul noa n bult vieven, zezzen veur mekoar is.

Wat kin n mins toch gaauw wat kriegen. Zo bin je zond en zo bin j in stad. En doar staait e nou as n kat in n vrumd pakhoes. Hai is nog nait voak in stad west en de keren dat e der was, mos e aan aander kaant van stad wezen.
t Wordt bie leutjen aan mörn. Stad wordt wakker en hier en doar gaait al weer ain noar zien waark. t Duurt nog wel n uur of wat veur dat bus votgaait en zodounde is e mit zokzulf verlegen. Nou haar e wel in wachtkoamer wachten kènd, mor doar wol e t laist zo gaauw meugelk weer vandoan. Din blift Jurrie in ainmoal stoan. Wat donder, dat e doar nait aan docht het. Hai kin toch noar Hennie goan? Hai mout ter toch hin en nou is e ja bie heur in stad.
Toch schrikt e der zulf van. Wat zel ze wel zeggen as hai doar zo vroug in mörn aanstappen komt. Mor ja, zel wel niks aans opzitten. Ze mout toch waiten dat Elzo in t zaikenhoes ligt, dat kin ja nait aans.

Wacht, hai het t adres wel in buus. Hai zöcht zien buutsen noa en op n duur vindt e wat e hemmen mout. Zo, t adres het e, wis e nou mor woar t was. Van aander kaant kommen twij agenten. Rusteg koiern ze noast mekoar, bliede dat ze put ter hoast weer oet hemmen. Toch binnen ze doalek hail geschikt as Jurrie heur beschaaid vragt. As ze vernemen dat Jurrie gain stroat wait, taiken ze hom t veur op n stuk pappier en as ze t moal of wat oetlegd hemmen, leuft Jurrie wel dat e t vinden kin.
Hai tikt even aan pet om heur te bedanken en gaait op zuik. Toch wel addenlieke luu in stad, benoam dij agenten. Aalgedureg kikt e even op t papierke. Man, t gaait ja meroakel. Zo, nog ain dwaarsstroat deur, din mout e der wezen. Hai kikt om houk even op muur en zicht dat e de goie stroat te pakken het. Nummer acht n daarteg, da’s aan rechterkaant. As e stoup staait zakt moud hom toch in schounen. Kerel, wat n laif hoeske en wat heldere gedientjes.

Schaarp zicht Jurrie t onderschaaid tussen dit hoeske en heur old nust aan t voutenind van t dörp. Hou kin zai dit alles opgeven veur t leven dat heur te wachten staait? Mor ook zicht hai de bekrompenhaid. Gain lapke toen, gain stee om mit goud fesoun n mat oet te kloppen.
Almoal stain en nog ais stain! Gain roeme velden mit n zuvere gezonde lucht. Gain loan woar men zok ais vertreden kin. Alles stoef op mekoar, hai, wat toch benaauwd.

Din bit e deur en drukt op schel. t Duurt gain twij menuten, din gaait deur open en staait Hennie veur hom, aangekled en wel. Ze is bepoald aal van ber of west, aans kon ze t nooit zo gaauw doan hemmen.
Hai zicht dat ze opkikt en n waarm gevuil kropt bie hom op. Wat is ze toch mooi!
Gommes Jurrie, doe hier? Kom der gaauw in en vertel mie wat ter te doun is.
n Poar tellen loater zit e achter n kop kovvie en bedoard vertelt e heur wat ter gebeurd is. Elzo in t zaikenhoes!
Hennie kin der hoast nait bie. t Is nog mor even leden dat ze bie hom votging en nou is e aal onder t mes wèst. Mor hou mout dat nou mit t vij, Jurrie?

Hennie bekikt doalek de toustand en bedenkt wat ter gebeuren mout. Doar het Jurrie nog aal nait bie stilstoan, mor ze het geliek. Der mout molken worden, t peerd mout zien gerak hemmen, alhouwel dij zok wel redden zel.
Is der ain dij telefoon het bie joe in buurt, vragt Hennie. Da’s ja nait neudeg wicht, ik goa straks weer mit eerste bus noar hoes, din kin k t spul nog wel regeln.
Jô, mor mien jong, doe bist hier nou ainmoal. Kist hier nou beter blieven vandoag, want wie mouten nog hail wat beproaten. k Heb ter ais stief over noadocht Jurrie. Wie mouten gain dag langer wachten mit traauwen as neudeg is. k Mag mie hier nait meer zain, nou k wait hou roem dat doar bie joe is en hou neudeg ie doar hulp hemmen mouten.

Jurrie kikt ais rond en hai schrikt as e zicht hou t spul der overaal biestaait. Meubels binnen almoal even mooi en t liekt Jurrie hoast overdoadeg tou, zo mooi is koamer. Der staait alledeegs n radio en dàt zegt wat! Jò wicht, mor nou ik alles zain heb en eh… nou ja, ik main, bie ons…
k Wait wel jong wast zeggen wist. Bie joe is t nait zo mooi hè, mor dat kin ook ja nait. Nooit gain vraauw over deel en ie haren gain behuiften omdat je nait wizzen hou t wezen kon. Mor dat wordt wel aans. Eerst mout vaarver der her om t spul wat op te klundern en din most mor ais kieken hou dat t wordt as dizze meubels der stoan. n Pelies wordt t, wat ik die zeg!

t Heurt tè mooi, vindt Jurrie, mor as Hennie hom even onder kin strikt mout e heur toch wel even knovveln.
n Uur loater het e Knotnerus aan telefoon. t Gaait wel wat onhandeg, mor hai krigt t toch zo ver dat dij begript dat e t vij veur n dag verzörgen mout. Hai kin der wel inkommen deur t zwienhokdeurtje, zegt Jurrie en zo wordt t, dat Knotnerus t waark dut op n keuterspultje en Jurrie zok verwènnen loat deur zien Hennie.

Wordt vervolgd!