De Gebroeders van Dam (dail 05)

Vervolgverhoal, schreven deur Gerhard Tuinema.

Wat is bruiers dij nommerdag laank valen, mor op n duur is t toch oavend worren.
Jurrie het kachel der bie aanböt, want taande kluig over kolle vouten.
Zo zitten ze mit heur drijen om toavel. Elzo het t vouern net doan. Blinden zitten dicht en petreulielaamp geft licht en waarmte tougelieks. Jurrie smookt en taande zörgt wel dat kovviepot leegkomt.

Toch is t net of bruiers op haite kolen zitten.
Jurrie is bie zetten t spoor haildaal biester, zò zit e te prakkezaaiern.
Elzo is niks op streek. Aans kin e zo lekker op zien sloatje smakken, mor vanoavend spijt e allain mor en schoft sloatje onverschilleg van ain waang noar aander.

Taande maarkt naargens wat van. Ze havvelt mor aan ain stuk deur en of ze beschaaid krigt of nait, t is heur der gelieke goud om. Ze het t over vrouger joaren en as ze doar over begunt, is ze nog lang nait oetproat. As ze t over dij jong het dij heur bedonderde, is t gemoud heur nòg vol. Jô, doar het taande lelk mit zeten.

Jurrie krigt moud. Hai koggelt n moal of wat, kropt din achter n beste kwaalm rook bezied en zegt: “Hou mout dat nou mit sloaperij, taande ?”
Elzo kikkert in ainmoal weer op. Dòàr het e nou haile oavend al op zeten te wachten. Hai wol der zulf al over begund wezen, mor din mos e zo’n zet achter mekoar proaten.
“Wol ie wel bie Elzo sloapen taande ?” zegt Jurrie der vot achteraan.
Elzo zicht nait dat Jurrie der bie knivvelt en hai zit votdoalek op peerd.
“Komt niks van in”, zegt Elzo, mor hai stoekt as e zicht dat Jurrie braidoet laagt.
“Kroep ie mor bie mekoar, kinder”, zegt taande, “din goa ik wel op t aander ber”.

Mor dat pakt haildaal verkeerd oet.
“Gommes doagen”, zegt Jurrie, “wat wol ie mou mit ons omhaans hebben. k Heb niks op bruier tegen, mor k sloap laiver bie t swien as bie hom.”
“Foi Jurrie”, zegt taande, “is dat ook n toal ? Foi, schoam die wat, t is dien bruier!”
“Mie krekt geliek woar k sloap, as k mor nait bie bruier sloapen huif. Man, doar wor k gewoon stoapelgek van. Aal dat gebler om ‘oopoeoe’ moakt mie roazend.”
“De wàt”, vragt taande. Zoveul woorden van Elzo achter mekoar is z’hail nait wend.
“Wait je wat”, zegt Jurrie, “ie kroepen elk mor in n bedstee, din moak ik mie wel n kermisber bie kachel.”
“Dat zuik ie mor oet”, zegt taande, “mor ik wol wel op ber. Ogen valen mie der hoast bie dicht.”

t Olske gaait nog even achteroet en as ze weerom komt, gooit ze bedsteedeuren open.
Ze snovvelt n moal of wat en trekt din n loaken van ber of.
“Mien laive tied, hou laank ligt dat bérgoud der al op. Doar kroep ik nait onder. t Stinkt ja, hai, wat n swieneboudel.”
“Da’k doar nait aan docht heb”, zee Jurrie.
Zo’n deugenait. Nou het e smörns bér net opmoakt en dou was t hom teveul waark om der schoon bérgoud op te doun.
Taande let zok gain rad veur ogen draaien. Ze aggewaaiert net zo laank tot ter schoon goud op ber ligt en din wil ze zok ainlieks oetklaiden.

“Kom Elzo”, zegt Jurrie, “wie zellen nog even noar swien kieken. k Heb mie vanmörn verbeeld dat e wat oet order was!”
t Vaalt Jurrie tou dat Elzo zo gaauw in de goaten het wat ter te doun is.
t Zwien is net zo gezond as wat, mor ze mouten taande toch even de gelegenhaid geven om zok oet te klaiden.
As ze ‘n ketaaier loater weer in koamer kommen ligt t ol mens al onder de wol.
Jurrie moakt zok zo goud en zo kwoad as dat gaait n kermisbér veur mekoar en din klaiden ze zok in t donkern oet.
“Welterusten kinder”, zegt taande as ze der goud en wel onder liggen.
Der wordt wat morrelt en din wordt t stil in koamer. Zo verlopt ter ‘n uur of wat. Ain van blinden staait op gloep en zodounde vaalt ter n streep moanlicht in koamer.

Wordt vervolgd!