De dood van Vera Reker (21)

Ester zakte ook deur knijen en knielde noast heur en sluig n aarm over scholders van Wilma van de Stee. Der vuilen dikke druppen op de holten vlouer.

Dubbeldam dee t mes in n plastic puut en ging zitten. Zo, docht e. Mit dizze vrumde aksie van dizze taande kon der wel ais schot in de zoak kommen. Wilma van der Stee was nou vast wel in stoat om te proaten.
Ze haar n hekel aan Vera Reker, dat was wel dudelk. Ester en hai haren deur t roam van atelier keken, dou de vraauw de vellen pepier begleerde mit vaarf. Dou waren ze noar binnen lopen. Ester Edens trok de vraauw in t ìnd en drukte heur in n stoul. Heur mobiel ging. Ze wees mit ain vinger noar Wilma van der Stee en keek Dubbeldam aan. Dij nikkopte en ging stoan. t Zag der veureerst nait noar oet, dat Wilma wat ging ondernemen. Ze zat as verlamd in stoul in snifte in heur buusdouk. Esters gezicht stond strak en der kwam n glief boven heur neus. Heur mooie mond was verstrakt tot n streep. Ze luusterde en streek zuk deur t hoar. Dou drukte ze heur mobiel oet en keek Dubbeldam aan. ”Wie mouten as n speer weerom. Dat was Flipje. Nije gezichtspunten. Dizze mevraauw mout mit. Zunder aarmbaanden of mit, dat loat ik aan die over. Kom wie goan. Onnerwegens proat ik die wel bie, veur zo ver dat meugelk is.”

”Kiek!”, zee Philip Bakker groots, dou zien baaide kelegoa’s binnen stoeven kwamen. In de puut zat n rood lintje en as je beter keken ook nog wat blonde hoaren. ”En dit….”, ze e. Hai pakte zien mobiel en luit fotootjes zain.
Dubbeldam pakte n stoul en ging zitten. Ester Edens ging mit ain bil op raand van buro hangen. Ze keek Philip Bakker aan. ”En?”,’vruig ze.
”Wel droagt n rood lintje in t hoar en het blond hoar en het schounmoat vatteg of negendatteg?” “Dat binnen der nog aal n bult”, zee Dubbeldam. “Achter op Olderman State, is d’achteringang van t spultje. Doar zat blond hoar aan t stiekeldroad en doar haar onze grode toenman Ko n rood lintje van datzulfde stiekeldroad òfplukt. t Was mooi rood en t rook zo lekker, zee e. Achter bie slootswaal bie n hoamel hekje stoan n poar schiere voutjes in de grond. Ik haar der sikkom opstoan, mor dat kwam aal goud.”
“Wilma van der Stee het blond hoar en droagt n rood lintje in der hoar. Dat heb ik zulf zain”, zee Ester Edens. Ze veerde op.
“’Oh, dat gaait den nog sneller as ik docht”, zee Philip Bakker.
“Nou, dat komt omreden dat ze n rood ding in der hoar haar, dou ik doar bie heur kwam en de laptop en zuks ontdekte”, zee Ester. “Mor Flip, wat wilst nou beweren?”, zee Dubbeldam. Hai keek zien ondergeschikte aan. Dij wuir wat swaiterg en wreef in zien haanden. “Nou, ik denk dat Bertil Marnixs t nait doan het”, zee e hoapernd.
Dubbeldam trok zien neus op. Ester ging der bie zitten. Zai leufde hom. Ze wachtte. “Nou, tou den. Vertel t mor. Lös dit mor eefkes op”, nuigde Dubbeldam.
”Ik denk dat we bewies hebben en kriegen dat Wilma van der Stee t doan het.” Hai huil de puut mit de blonde hoaren en t lintje op. ”Kiek Bertil is doar veurvast west, mit zien dolle kop. En dat kriegen we wel rond. Hai was ook in hoesje van Vera en bie de buurvraauw van Vera. Doar zit t probleem nait. Hai hèt gloepend roezie mit heur had en is der mit n toestege kop oetlopen. Wilma is hom achternoa goan of was aal bie hom, zat in auto, wait ik wat. Zuiken we nog oet. Ze is noar binnen goan en het heur tegenstander n bats verkocht en dou is ze achter deur toen weglopen.” Ester Edens stond op en luip noar t grode widde bord.
“Ze haar de deegroller nog in haand en dij het ze dou middenmaank de sloaplanten legd. Dou vloog ze achter in toen onner t prikkeldroad deur.
Hup deur t hekje en weg.”
Dubbeldam keek noar Edens en weer noar Flipje. Bedachtzoam nikkopte Ester Edens. t Wuir n zetje stil op kantoor. Elk docht noa over dit geval. Dou stond Dubbeldam op en gaf opdrachten. Ze vulden mekoar aan. Waark aan de winkel!

Ze zaten mit zien drijent op n grode holten baank. Baankje stond op n swaarde diek. Beneden klotste t broene wotter. Ze keken over t broene wotter en zagen de widde windmeulens draaien. Loodsboot plougde deur voargeul richting hoaven. Dubbeldam en Philip Bakker haren zolde heerns op n pepieren bredje. Dubbeldam mit siepels, aander zunder. Ester Edens beet in n kroketje. Heerns, ze kon zuk der wel veur schudden. “‘Ze was stoapelgek op hom”, zee ze mit de mondvol.
“Wilma dus…”
Dubbeldam nikkopte. Hai sabbelde op t steertje van wat heern west was. Dou keek e dernoar en smeet t flubbertje noar beneden. n Zeekoap haar t al n zetje deurhad en dook der votdoalek bovenop. t Was nait veul, mor schrokop was der wies mit.

“Ze knapte, dou ze dat swaithok van ons binnenkwam. Ze luip òf as n wekker. Der was niks aan. t Ging vanzulf.”
Philip Bakker keek over t wotter. ”Dou ik dij puut zain luit mit dat rooie strikje en wat hoaren, verschoot ze van kleur en begon ze te rabbeln.” ”t Is nou n ABC-tje”, gromde Dubbeldam. “Zulfs onze Flip ken dit zoakje allenneg wel òfhandeln.” Doar gruide Philip Bakker van en zette zien tanden in twijde heern. Ester keek der noar en ston op. Ze ging as n schouljuf veur manlu stoan. ”Nou rechercheur Bakker, brand mor lös den.” Dat haar Flipje nait docht en verslook zuk votdoalek in zien heern. Dou e weer wat kleur op wangen haar en weer fersounlek lucht kriegen kon, begon e.

‘Vera Reker haar gewoonte om gesprekken op te nemen van minsken om heur tou op t waark. n Vrumde hobby. Auditief voyeurisme.” Dubbeldam en Edens keken hom aan. Bakker keek wies.
“Dat hest zulf bedocht, mor ze was zo nijsgiereg as de braand. Ze wol alles waiten. Overaal nam ze gesprekken op. Dat bliekt wel oet aal dij schiefkes. Dou op zeker ogenblik Bertil Marnixs opdook, rook ze heur kans. Of nee, dat wait ik nait, meschains wuir ze ook wel verlaifd op hom. Nou ja, dou ze in de goaten kreeg, dat Marnixs nait zomor kwedelproatjes zat te verkopen, zette ze bie t òlde minsk heur apperoatje. Beetje bie beetje kreeg ze dingen aanlangd, woar ze zulf nait aan tippen kon mit heur schrieverij.” Ester Edens ging weer zitten en keek noar heur schountjes. Der zat n stukje kaauwgum onner aine plakt. Ze dee t schountje oet en bekeek onnerkaant van dichtbie. “Ze nuimde zuk Barbara Vink. Veul het ze stolen van Marnixs. Ze veraanderde wat noamen en dingen. Mit dat manuscript ging ze op pad. In Oostburg bie oetgeverij “De Eenhoorn” haar ze beet. In eerste instantie zulf betoalen en as t wat worden zol, den gage kriegen. Of hait dat nait zo bie schrievers?” Dubbeldam trok scholders op. Dat kon hom nou net niks schelen. Hai nam t over. “Ze muik hom ook de kop goud gek en begon n reloatie. Soam noar de Tureluur op dat aailaand. Wat rond spinkenaaiern mit heur. Ze haar hom aan n taauwtje.” “Van t ain kwam t aander”, ging Bakker wieder. “Ze wuir zien model en t òfluustern mit de minidisc ging gewoon deur. En dou ging t mis, omreden dat t boukje oetkwam. Ze mout wel spiekerhaard west wezen. Hai was wel zo goud bie de tied om deur te hebben, dat ze zien waark stolen haar. Wie waiten nog nait of dat doar ook waark van moakt is. Dat zuiken we nog oet.” “En aarme Wilma van der Stee, waarkte lös en vast veur hom en regelde zien administroatie. ze regelde zien tentoonstellens en zuks wat. Woar Vera Reker n poar moanden over dee was Wilma in joaren nait belukt. Ze kon t nait stoan, dat Vera Reker meer en meer mit hom op pad ging en dat ze hom bekeukelde. Ze kon alles van hom kloarkriegen. Hai dee alles veur heur. En zai kon niks mit hom worden. Allenneg zoaken doun veur hom. Gain oepkes noar Maldon en noar de Tureluur. Nee, dij oepkes waren veur zien Vera.” Ester Edens puulde mit stokje aan t grieze kloetje aan heur schoun. t Wol der nog nait te best òf. Ze trok der droaden van. t Wuir n smeerboudel. Ze pruit tegen heur schoun leek t. Manlu keken en luiten heur geworden.
‘Marnixs is op de bewuste oavend noar Olderman State reden mit n vergrèlde kop. En ik denk dat e dij vergrelde kop kregen het noa n gesprek mit Wilma van der Stee. Zai het denk ik t zoakje goud aanpeerdjed. In de keuken van de Olderman State hebben hai en Vera n roezie en rebulie moakt dat n laive lust was. Hai het heur t schiere pokkeltje volscholden en is weer vot goan. Is votdoalek noar heur hoes reden en het alles wegroofd en koapt wat mit heur schrieverij van doun het.”
‘Woarom het e alles mitnomen?“, zee Philip Bakker.
Dubbeldam keek hom aan. “‘Dat loat zuk roaden, Bakker. Wroak, onmacht. Hai wol alles wat ze schreven haar opbraanden achter in toen. Ze haar zien waark stolen en vernaild. Zien waark was vergraimd deur aine dij hom de kop gek moakt haar. Hai was ja aan t holtjes hakken. Dou was e al in n bepoalde stoat.”
“Waiten we zeker dat hai heur gain bats verkocht het?“, vruig Philip Bakker haardop. Dubbeldam schudde mit kop. “Zo as t nou liekt, was hai op mement dat bie Vera licht oetging, bie heur in hoes aan t roppen. Buurvraauw van Vera Reker het dat goud sekuur in de kop.“ Ester Edens draaide de grieze kaauwgumsliertjes om t stokje.
“Wilma van der Stee kreeg t op de heupen, noadat Bertil Marnixs wegreden was en is hom mit heur aigen auto achternoa bozzeld. Ze is omlopen en is deur achteringang goan. Vera Reker was nog mor net bekommen van n haalfwilde Marnixs, dou Wilma veur heur stond. Dou de twij vraauwlu tegen over mekoar stonden, wuir t n aldernoaste boudel. Wilma haar zuk nait meer onner controle. En Vera zel ook dit vuurtje wel goud oppord hebben. En den! Wilma wordt zo kwoad en griept noar de boetenmodelse deegroller en geft Vera ain beste tegen de kop. Vera kukelt om en knapt mit kop aargens tegenaan. Wilma wacht nait, runt achterdeur van keuken oet en smiet deegroller middenmaank sloa en kroept weer deur t leste stukje van heeg en verlust doar heur strikje. Kloar!“

Ze waren der mit heur drijent wel oet. Nou mos t haile circus nog op pepier. Dat zol nog een zetje duren. t Wuir stil op t baankje. Ze dachten aan aal t schriefwaark. Ester Edens wol noar t aailand noar taande Sipke. Philip Bakker docht aan zien Katja en wat e aal wel nait doun wol mit heur. Dubbeldam docht niks en was leeg. t Lamme gevuil van leegte kwam weer over hom. Hai keek noar t klaine voutje van Ester. Ze dee heur schoun weer aan en wreef hom over de dikke stainen van diek. Der klonk n riedeltje van n mobiele tillefoon.
Dubbeldam nam hom oet buuts en luusterde. “t Museum, wie kommen der aan.“ Ze gingen. n Zeekoap greep t steertje van de heern.

wordt vervolgd