De dood van Vera R. (3)

Dubbeldam vertrok gain spier.
‘Toch ligt der ain van de hooggekwalificeerde medewerkers staindood in keuken. Nou doe weer.’
Ester haar der gain weerwoord op.
‘Wie lopen ze nog ais deur. Baaide liesten. En wie vroagen Vos, ofdat dij ook ais kieken wil. Dij woont hier aal zo laank in dizze streken, messchains wait hai road.’ n Uur loater waren ze der deur en gingen kovvie drinken. Ze waren gain spier opschoten en Vos konden ze nait vinden.

Ze zaten in auto en keken noar de Olderman State.
Ze haren gain idee, wat ze der deden. Sums wol t nog wel ais helpen, as je nog weer wat gingen rondstrunen. Dizze raais haar niks opleverd. Ze waren der baaident van overtuugd, dat Diena Stallinga gain idee haar, woarom heur collegoa t loodje legd haar. Technische Dainst haar in keuken ook niks vonden. Der was bericht kommen dat Vera Reker mit zwoar stomp veurwaarp in de nek haauwen was. Nekwaarvels broken. Votdoalek zo dood as n pier. Niks gain letsel of aans wat. Mit de kop tegen n schaarpe raand dat was aal.
De chefkok haar zien haailegste der haailege kooksteeën bekeken en zee dat alles der was. Der was gain twievel meugelk bie dizze heerser. Wat de despoot zee, gold veur aid as woar. Hai vreef zien snor op, as e last kreeg van körte driftjes. Dubbeldam haar zuk veurnomen om dizze despoot te pakken as e n kaans kreeg.
‘Wie willen hier veureerst vot’, zee Dubbeldam en draaide sleudel om. ‘Ach t was ja net zo wies om hier nog eefkes te zitten’, plaasde Ester. ‘Kiek doar gaait weer zo’n kakmadam.’ Ze wees noar n rooie BMW woardat n grieze juvver instapte.
‘Dij is nog goud vereg en smui’, gnees Dubbeldam en gaf n stoot gas. t Hoes van Vera Reker ston in n klaain verstild stroatje. Arbaaidershoeskes in n laange riege. Om de twij hoezen n deurgaank noar achter. Heur woning was op n houkje mit nog n klaainer stroatje. t Leek wel wat op n hofje oet Stad.
Ze haren sleudel en gingen noar binnen. Ze luipen deur n klaain gaankje en kwamen rechtsof in keuken. De zun scheen deur t grode keukenroam en t òlde glas in lood toverde gekleurde vlakjes tegen de muur en over toavel. Deur noar koamer ston open en Ester stapte binnen. Aan de muur hing t kleurege waark van Herman Brood. Woar vrouger schösstainmantel west was, hing n kleurenets van Heyboer. Nog oet zien tied dat hai drukdounde was mit systemen. n Veurstellen mit aalmoal sievers en strepen en meer.
‘Wow, wat is dit den wel nait’, zee Dubbeldam. Hai wees noar t waark van Brood. ‘Hier is aine goud bezeg. Most ais in boukenkaast kieken. Ik wait vanzulvens nait of ze t aal lezen het. Mor t is aal duvel literatuur. Veul Belgische schrievers. Ik denk dat hier sikkom alles van Lampo staait.’ Ze bloaderde verschaaiden bouken deur.
Ester muik opgewonden geluden. ‘Aalmoal eerste drukken.’ Dubbeldam ston mit neus sikkom tegen n kuunstwaark aandrukt.
‘Echt, volgens mie.’
Hai wees noar de kleurege ploat achter glas.
Ze gingen zitten en luiten t aal mit aal wat inwaarken. Vera Reker woonde in n klaain schiethoeske en haar kunst aan de muur hangen. Heur boukenkaast ston vol mit n kapitoaltje aan bouken. t Kon vanzulfs wel, mor t was nait n combinoatie woar aine votdoalek aan denken zol. Dubbeldam ston op en luip noar t buro. t Was n old cilinderburo en ook hier was sproake van kwaliteit. t Ding zat nait op slöt. Aal rammelnd ging t deksel op en ook hier was niks bizunders te zain. n Òlderwets gruin vloei. Gain smetje op te vinden. Lutje loatjes mit kroontjespìnnen, paperclips, punaises en zukswat meer. n Schrift oet t joar nul, woar niks in ston. Dubbeldam ging de loaden bielangs. Tiedschriften over literatuur. Nog meer over literatuur en schrieverij. In prullenbak zat keureg net puutje van de gruinte. In prullenbak lag n leeg deusje. Vera Reker bruukte de puten van de gruinte dus nog n keer. Ook nog milieubewust. Ze dwoalden deur t haile hoeske. Boven twij klaine sloapkoamertjes en n haile luxe douche. Der zat zulfs n bad in. Dubbeldam struunde deur de kaasten en hai keek in t spaigelkaast in douche. Smeersels en make-up spul. Ester kwam bie hom stoan.
‘Duur, aalmoal duur. Alles is van t beste.’ Ze pakte n vrumd boetenmodels flesje van wastoavel en rook der aan. Ze muik n daanspasje en spoot Dubbeldam vol mit n parfum of eau de toilette.
‘Harregat swien, wat dust nou?’, zee e grammieteg.
Ester Edens laagde zuk tou buuts oet. Troanen luipen heur over wangen. ‘Man, ik stink as n hoerenkeet, bist wel wies.?’
Ester dee de twist en luip trap weer omdeel. Dubbeldam dee kroanen aan en goeide laauwwaarm wotter in zien gezicht, woar e vol trovven was. t Huilp hom niks. t Luchtje zat overaal.
Ze gingen achter bie keukentoavel zitten. ‘Wat doun we der aan?’, vruig ze. ‘Wie goan de haile bliksemse boudel hier over de kop hoalen. Woarom, most mie nait vroagen. En wie loaten ook beslag leggen op alles wat in en op de balie lag en wat van heur was. haar ze doar in Villa Koakelbont ook nog wat privé, n kaast of n koamertje of zukswat?
Ester nikkopte.
‘Ik heb alles aal in deuze doan en ze haar n hangkaast mit n slöt derop. Ook inhòld van kaast is in deuze kommen. Aalmoal aal regeld chef. Man, man. Kwaalmst der ja over.’ Hai zee niks. Weer niks opschoten.
Vos schudkopte.
‘Ik kin hier niks mit worden. Aalmoal volk van onbesproken gedrag. Koninklijke Shell, Unilever, KPN en wat nait aal. n Eerzoam leven en nou slieten ze de tied in Olderman State. Ook doar is niks mit.
Alles wotterdicht.’
‘Personeel den?’
Vos schudkopte nog n moal.
‘Gain strafblad, niks of naks.’ Dina Stallinga haar geliek. Der was niks op heur personeel aan te maarken. Kloar!!! Vos ston op en luip koamer oet. Ester en Dubbeldam keken mekoar bunzelachteg aan.
‘En toch wordt der van ons verwacht, dat wie mit aine op de proppen kommen, dij heur om haals broacht het’, zee Dubbeldam.
Ester ston op kop in n deuze. ‘Den lopen wie nou stroat in en griepen de eerste de beste, dij nait lachend gedag zegd.’
Dubbeldam reageerde nait. Hai nam ook n deuze en stalde alles oet op n toavel.
Dou e kloar was, dee e n stap achteroet en keek.
Ester kwam noast hom stoan. Ze stonden baaident te kieken noar de spullen, dij oet de Olderman State hoald waren. Spullen van de balie. Verzoameld doags noadat Vera Reker vonden was. t Stelde niks veur. Ze bekeken foto’s dij moakt waren van dijzulfde balie. Zo kregen ze n indruk van de plek, woardat Vera touhuil op t waark.
‘Hoal ais dingen vot dij logisch binnen veur t waark’, vruig e aan Ester. Dij keek en keek en legde paperclips, potloden, bakjes, schriefpapier en zuks wat aan kaant. ‘Nou ik’, zee Dubbeldam. Zo waren ze n zetje aan t schoeven mit paperazzen en rommeltjes.
Aan t ìnd van rit bleef der n deuske over en n disc veur n minidisc-speuler. Vos kwam weer binnen mit n sedel. ‘Ook minsen dij oet tied kommen binnen van dizze liest, nou…. ik kin der niks mit worden. Niks ongewoons aan. Aalmoal gewoon doodgoan. Aalmoal zulfde soort lu as dij der nou wonen. Hest niks in handen.’ Dubbeldam bleef noar toavel kieken en draaide t deuske om. Dou pakte hai t rooie schiefke op. Hai huil hom tegen n oor en dee of e luusterde.
‘Wat zol hier op stoan? Wel het zo’n apperoat? Ik wol wel ais waiten wat der op staait.’

(wordt vervolgd)