De dood van Vera R. (2)

Ester haar aantaikenblok kloar. Der ston aal genog opmaggeld. Vraauw Stallinga begon. ‘Heur noam is Vera Reker. Ze waarkt hier al tieds tieden. En ze is ain van de besten dij wie hebben. Gedegen, goud veur de òldjes. n Gezellege collegoa. Ik wait niks vervelends over heur te zeggen. Ik wol dat ze aalmoal zo waren. Nou binnen de maisten dat ook wel, omreden dat we de hoogste veurwoarden stellen aan t personeel. Ze worden aalmoal screend en ze mouten van onbesproken gedrag wezen. En ze mouten hoogkwalificeerd wezen. Dit is nait zo mor n seniorenresort!!!’
Dat haar Dubbeldam aal laank schoten. Ze zaten hier op stoulen, dij haar op t buro bie heur de hoogste chef nog nait. Stallinga ston op en luip noar n kaast. Ze trok n loa open en hoalde der n blaauwe map oet.
Ze legde de map deel veur Ester Edens. Dij dee hom open en keek op heur bloc. Ze muik n krabbeltje en sluig de map weer dicht.
‘De map gaait mit en dij krieg je zo snel as meugelk is weerom.’
Ester wilde gain weerwoord. Stallinga knikte.
‘Nog n keer mevraauw. Wat is er zo bizunder aan Vera Reker? Woarom mos ze dood? En woarom hier op t waark? Bedenk wat. Denk noa. Patienten, dij ontevreden waren over heur. Collegoa’s dij wrokkeg binnen op heur. Heur nekwaarvels binnen broken en we kinnen aannemen, dat dat nait kommen is omdat ze oetgleden of vaaln of wat den ook is. Veureerst goa ik der van oet, dat ze om t leven brocht is.’
Hai zweeg. Alles ston eefkes stil leek t wel. De vraauw tegenover hom, keek hom roadeloos aan.
‘Ik wait t nait. Ik wait t nait!’ Ze trok heur scholders op en begon te schraiwen. Ester keek noar heur collegoa en schudde wat mit kop. Dubbeldam haar gain idee woar dat nou weer over ging. ‘Mag ik van joe n liest mit noamen van elk dij hier waarkt? Volledege krachten, parttimers, wat nait aal. Van directie tot aan toenman.
‘Ach, Kootje het t nait doan, dat is ja zoon laive jong’, snifte Stallinga. ‘Nee, dat snap ik ook wel, mor bie wieze van spreken.’
‘En wil ik ook groag n liest van bewoners zo as ze der nou wonen. En van gounent dij tot twij, drij joar leden oet tied kommen binnen.’ De vraauw nikkopte stom.
‘Der is veurvast ook n wachtliest veur dizze instellen, is nait?’
Weer nikkopte de vraauw, mor deur dit leste kwam ze weer wat bie.
‘Instellen, hou kom je der bie, Wie stellen de hoogste eisen……’
Dubbeldam ston op en wuifde heur woorden vot. Hai was hier kloar mit dizze juvver.

Hai ston bie de balie en keek noar t beeldschaarm.
Ook hier was alles hekje perfekje. Potloden en aander schrieverij netjes in bakjes. n Tillefoon, dij votdoalek meerdere lienen haar. Wat papierderij in bakjes. Hier wuir e nait veul lozer van. Der lag n disc veur n mini-discspeulder middenmaank de paperclips en plakbaand. Hai dee de loa open onner t buroblad en zag niks bizunders. Achterin de loade lag n deusje. Doar haren ook disc’s in zeten veur zo’n discspeulder. Hai keek in t kastje links en keek in t kastje rechts. Papieren en nog ais papieren. Verbandtrommel, tillefoonbouken. n Bak mit sleudels. Hai tikte op t toetsenbred en t beeldschaarm sprong bie. Op t schaarm zag e de agenda. Hier en doar stonnen wat òfsproaken veur de dagdainst. Dokter zol om vieftien honderd uur bie meneer Braaksma wezen. Om zeuven uur was der n vergoadern van de bewoners mit kovvie en gebak.
Dubbeldam draaide zuk om en keek links en rechts gaang in. Hier kon je joen leste doagen wel deurbrengen. t Zag der prachteg oet. Alles t duurste van duurste. In de gaang stonden chesterfield baanken. De gerdienen kosten n vermogen. Overaal zwoar parket op de vlouer. Der ging n deur open en n vraauw op leeftied stapte de gaang in. Ze druig n mantelpak en haar t hoar op zolder. Ze was zunder leeftied. Heur gezicht was hail licht opmoakt en de zunnebril dij in heur grieze hoar boven op kop stond, haar meer kost den Dubbeldam bedenken kon. Bliksem, docht Dubbeldam, ze is den wel op leeftied, mor ze het schiere bainen. Dit was vrouger n elegante, mooie vraauw west. Dat was ze nog, docht e der vot achteraan. Ze druig n golden ketten en aan heur vingers zat ook nog genog gold. Dubbeldam ston doar en keek noar heur. Ze luip op hom tou en ze knikte hoogverheven. ‘Dag jongeman’, zee ze mit n krachtege stem. Veur dat e der op verdocht was, was ze oet zicht verdwenen. Hai dee n voam noar t grode roam en zag dat ze in rode BMW stapte. Ze luit de motor eefkes goud gieren en reed weg ofdat ze aan de Tulpenralley mitdee.

Dubbeldam zat achter zien buro en keek noar muur.
Hai keek noar n vlek en verbeeldde zuk dat t aigenlek n vlinder was. Ester Edens keek noar heur maggels.
‘Ik snap der niks van as t der op aankomt’, zee ze mit n daipe zucht. Ze keek noar t schaarm en begon dou as n gek te rabbeln op t toetsenbred. Dubbeldam keek van vlinder noar zien collegoa. Ze was mooi, vond e. Hai haar t dou indertied goud vergraimd mit heur. Domme kou, dat e was.
Hai keek deur de personeelsliest van t golden kestailtje en wuir der nait veul wiezer van. Vera Reker waarkte der t laangst soamen mit Diena Stallinga en de directeur, dij nou in Vietnam was. ‘Is dat verdacht, dat aine in Vietnam zit?’ ‘Slim verdacht, docht ik zo. Ik denk dat wie onze doader hebben. Arresteren dij kerel. Het e n koale kop? Den votdoalek arresteren mit Diekstroa zien team van stoere macho’s!!!’
Ester keek nait aains op van t schaarm. Dubbeldam luip liest nog ais deur. t Zee hom aalmoal niks. Noamen waren in computer stopt en der was niks oetkommen. Elk dij waarkte bie de “Olderman State”, haar nog zulfs nait zunder licht reden in t duuster.
Ester gaf n ram op n knop. Printer begon te rabbeln en ze bukte om t pepier op te pakken. Dubbeldam keek weer noar de vlinder, omreden dat e nait in de bloes kieken wol.
Doar wuir e zenuwachteg van. Ester glimlachte en bekeek de liest. Dou dee ze hail vilain t ain noa leste knoopje van heur bloes weer vast. ‘Aalmoal ingenieur. Directeur. Piloot. Manager. Politicus. Wat nait aal. Aandailen of n bult geld in de knip. Niks op aan te maarken. Nederland mout groots wezen op dit soort minsen. Ze speulen tennis, bridgen wat of lopen achter n rollator. Gounent goan nog ais op n “cruise”. Aalmoal minsen woar dast n hekel aan hest.’ Dubbeldam vertrok gain spier. ‘Toch ligt der ain van de ‘hooggekwalificeerde medewerkers’ staindood in keuken. Nou doe weer.’ Ester haar der gain weerwoord op.
‘Wie lopen ze nog ais deur. Baaide liesten. En wie vroagen Vos, ofdat dij ook ais kieken wil. Dij woont hier aal zo laank in dizze streken, messchains wait hai road.’ n Uur loater waren ze der deur en gingen kovvie drinken. Ze waren gain spier opschoten en Vos konden ze nait vinden.

(wordt vervolgd)