De dood van Vera R. (1)

Alles wat je hier lezen komt oet mien grode doem!!

Ze schikte heur laange blonde hoar en leek noa n zetje tevreden. Make-up tiedens de dainst was verboden. Nou was ze de nachtdainst grotendails allenneg, dus t zol kinnen. Ze dee n dun loagje lippenstift op heur volle lippen. Net nait teveul. Nou wast echt goud. Mor ach, veur wel zol ze dat doun? Bewoners sluipen en der lag mor aine op zaikenzoal. Ze besloot dat ze t veur zukzulf dee. Ze streek heur rok recht en dee t licht oet. Dou stapte ze de gaang in en luip rusteg noar de balie. t Geelachtege licht scheen overal zwak en allain bie die balie scheen n burolaamp. Ze legde heur rollletje pepermunt noast t schriefblad en knipte de computer aan. Dou zette ze heur tas onner t buro. Met ain vinger vuilde ze dat de grode koamerplanten dreug waren. Ze gaf ze wotter mit n òlde roodkopern gaitkan.
n Monsterlek misbaksel. n Kadootje van n dankboare bewoner. Ze bekeek de overdracht en zag dat er gain bizunderheden waren. t Wuir n laange nacht. Op computer ging ze op zuik noar n radiostation. Bie Itunes vond ze n radiostation, dat barokmeziek oetzond. Hail zachtjes luit ze Bocarinni oet onzichtboare boxjes kommen. Ze pakte heur Mp-3 speuler en legde hom op t buroblad. Ze controleerde de batterijen. Dij waren vol. Ook dat was dik veurmekoar. t Klaaine microfoontje draaide ze rond en dou muik ze n testopnoame. Alles hekje perfekje.
Dou kwam der n signoal en luip ze rusteg noar de zaikenkoamer. Mevraauw Hamstra mos plazzen. Vakkundeg huilp ze de sloaperge patient. Ze streek de vraauw veurzichteg over t grieze dunne hoar. Mit n zucht glee de vraauw wieder en daiper vot in dreumenlaand.
Ze luip weer terug noar de balie en heurde wat gerommel in de keuken. Doar haar op dit tiedstip gain aine zoaken. Ze dee de deur open en wol t licht aanknippen. Zover kwam ze nait. Ain grode dovve dreun brak heur nekwaarvels en ze glee langzoam overzied. t Bleef duuster in de keuken. De deur ging langzoam weer dicht en wuir aan de gaangkaant dichtdrukt. Hail, hail eefkes, heurdest wat van voutstappen en dou kwengelde der n mandoline-concert over gaang. Heur nachtdainst zat derop.

Harry Dubbeldam en Ester Edens keken mekoar aan. Vrouger waren ze n setje west. Smoorverlaifd was e op heur west. Mor dat was aal weer tiedstieden leden. Nou waren ze kollegoa’s en nait meer as dat. Dat docht Dubbeldam, mor sums begon t hom nog wel wat te steken as Ester heur mooie laange bainen zain luit. Of as ze bie hom langs luip en hai heur rook. Den mos e zuk bedappern. Voak docht e dat ze t der om dee.
Hom nog eefkes goud de kop roeg moaken. Ze kon hom lezen as n bouk.
t Seniorencomplex stroalde wat oet. Dit was n opbaargploats veur òlde mensen mit geld. Alles zat strak in de vaarf. De oetgestrekte grasvelden gingen over in grode indrukwekkende rodondendronstroekerij. Dìn was der nog n dubbelde riege mit beuken. Op t hoofdgebaauw ston n eelsk torentje mit n klokje derin. Dit was geld.
‘Òldjes goan hier toch dood. Verpleegsters mouten juust in leven blieven’, motterde Ester.
‘Tja, haar ik ook docht’, zee Dubbeldam en keek nog ais rond.
‘Mor, messchain gaait dat hier wel aans. Most nou toch ais kieken. Freylemabörg is der niks bie. n Beetje mit dien rollatortje deur rozentoen lopen. Eendjes vouern in de gracht. Verpleegsters achternoa zitten. Ik goa vroagen ofdat ik mie hier aal opgeven kin.’
Edens schudde wat mit kop. Heur òlde vlam was nog gain spier veranderd. Ze wis dat e der niks van mainde. Hai haar der altied van dij male proat op.
‘Dit is wat aans as huize Veldzicht. Most ais kieken. Der lopen hier zulfs widde paauwen rond. As dat gain geld betaikent, dìn wait ik t ook nait meer. Laive toetpot nog aan tou.’ Hai luip dapper in de richten van veurdeur. Ester luip snel achter hom aan. Ze strompelde meer as dat ze luip. Heur hoge hakken waren nait bepoald geschikt veur de kobbelstaaintjes, dij tot bie veurdeur lagen. ‘Rimmetiek dut hier evenveul pien as bie “huize Veldzicht”, zee ze grimmeg.
Dubbeldam nikkopte en luit heur veur goan.
Haar e vrouger goud leerd, docht Ester.
Wedden dat e noar mien achterwaark kiekt. Ze keek om en Dubbeldam gnees wat. Ze stonden in n grode roeme hal. Links en rechts waren zitjes. Der ston n groot aquarium en Dubbeldam schoot der votdoalek op òf. Haar e vrouger ook had. n Grode bak mit tropisch spul derin. Dizze bak zag der goud oet. Dat haar ook wat geld kost. Hier luip veurvast elke dag wel aine de boudel eefkes bielanges. Mor goud, hier was e nait veur kommen.
n Vraauw van sikkom twee meter, kwam noar t twijtal tou. Ze zag wit om de snoet en ze dee drok. Ze luiten de koart zain en de vraauw begon votdoalek aan Dubbeldam te roppen.
‘Goa mor mit, dìn breng ik joe wel noar t stee.’
Dubbeldam muik zuk lòs oet de knellende greep van de vraauw. Ze luip deur of ze niks heurd haar en baaide collegoas sjokten mit. Ester perbaaierde n proatje, mor de vraauw was over de toeren. Dubbeldam kreeg aal gaauw in de goaten, woardat t aalmoal gebeurd was.
Deur noar keuken ston open en der was n lint veurspannen. Binnen in keuken, was t kroakhelder. Op de vlouer lag n vraauw in n vrumde bocht. t Heufd muik n vrumde houk mit de rest van t lief. Heur laange blonde hoar lag as n stroalenkrans. Ze zag der vredeg oet. Allenneg boven heur mooie wenkbraauw zat n male snee. Langs heur sloap zat bloud. Op de vlouer lag n plas bloud. t Was oetsmeerd tot aan boetendeur.

De laange slinger-om-de-mast keek en begon te schraaien. Dikke troanen en Ester dee heur best om t mìns wat te bedoaren. Dubbeldam begon n proatje mit de techneuten. ‘Veureerst kin ik der nog nait veul mit. Ze is mit de kop tegen dit aanrechtblad aanknapt. Mor dat je doar nou direct de nekwaarvels van kapot hebben? Ik wait t nait Harry. Boeten lopt n paauw mit bloud aan steert. Ik denk dat t daaier binnenwest is in keuken en de boudel goud versmeerd het. Dat zol betaiken, dat boetendeur openbleven is. Nou mouten we dat widde kreng ook nog vangen,omreden dat e n getuge is. Grapje Harry, grapje. Serieus, zo is t goan denken wie. Aine het heur n bats in nek dekt. Mit kop tegen schaarpe raand van t aanrecht. Bom, hier neervalen. Doader gaait noar boeten. Boetendeur blift openstaan. Roodborstje huift nait tegen t roam te tikken. Lopt zo noar binnen. Krigt zien stukjes brood nait. Is den vergreld. Smeert mit de veren deur t bloud en gaait weer noar boeten. Den kommen onner mörgentied schoonmoakers. Ach, wie kommen der wel achter.’ Harry keek. Dizze vraauw was mooi, ook al was ze zo dood as n pier. Sereen, was t woord wat hom in de zin schoot. ‘Dou mor deur en den wachten we t boudeltje wel òf.’
Hai ging noar de vraauwlu tou en keek noar de lange wapper. Ze was weer wat tot bedoaren.
‘Wel het heur vonden mevraauw…?’ De vraauw stoamelde wat. Harry Dubbeldam haar nait veul geduld mit dizze jankerd. ‘Zai wuir woarschaauwd deur de schoonmoakers vanmörgen’, zee Ester. ‘Ik heb de noamen aal opschreven.’ ‘Is hier ook aargens even n koamertje of n stee, woardat wie eefkes proaten kinnen. Mevraauw….. nou heb ik nog joen noam nait heurd.’
‘Stallinga. Diena. Wie kinnen wel even noar mien kantoor goan. Of mien kantoor, nou ja, t kantoor.’
Ze luipen gaang deur en ze opende n deur. t Ston op deur. op n bredje. Kantoor.
In ain keer roak, docht Dubbeldam. Hai keek Ester aan. Mor dij keek expres aander kaant op.
Ze gingen zitten aan n laange toavel en de vraauw beredderde de boudel. Der was niks te bereddern, omreden dat alles hier spic en span was. ‘Wat kin je mie vertellen over……’ Hai knikte mit zien heufd in richten van keuken.
Ester haar aantaikenblok kloar. Der ston aal genog opmaggeld. Vraauw Stallinga begon.
‘Heur noam is Vera Reker..’

(wordt vervolgd)