Cor

Moeke was joareg. Heur drai zeuns warren mit vraauw en kinder op veziede. Hail gezelleg. Bloots Tineke, heur dochter, was der nog nait, terwiel dai t dichtste bie woonde.
Ain stroade wieder mor. Tineke har oflopen zömmer scharrelderij kregen mit aine Cor oet Amsterdam. n Grode kirrel mit laank blond hoar. Ze konnen aalmoal goud mit hum overweg. Mor wat belangrieker was: hai was goud veur Tineke.

Mit kerstdoagen is Cor bie heur introkken.
En non muiken ze zuch zörgen. Ze harren Tineke al n poar moal zain mit n blaauw oog of mit blaauwe plekken op heur aarms. Zölf dee ze doar aal wat woazeg over: dan weer har ze zuch stöt en dan weer was ze valen. Van dai goie indruk van Cor was nait veul meer over. Ze dochten al dat Tineke nait meer kwam, dou ze der toch in ains deur d’achterdeure in kwam. Zunder Cor. Heur aine oog was vrezelk bloudereg en zwollen. En t bloud luip heur tot mondhouken oet. Ze wol wat zeggen, mor der kwam sikkom gain geluud oet. Moeke zedde heur gaauw op n stoule.
Pabbe schudde zien kop en keek Theo, zien oldste zeun aan of e zeggen wol: ‘Wat mouten wie hier non toch mit aan…?’. Theo zee eerst niks. Dou gung e stoan en keek zien baaide bruiers aan. ‘Wie goan even kieken hou of t mit Cor is’. ‘Och nee’, zee moeke. ‘Broek joen verstand jonges’.
‘Moak joe mor gain zörgen, moeke. Wie binnen der zo weer’.
En vot warren ze. Mit zuch drijen.
Cor zat op baanke. n Vlèzze bier in d haand. ‘Wat motte jullie’, zee e mit zien Amsterdamse accent.
‘Wie wollen even waiten hou of Tineke aan dat dikke oog en dai blouderge mond kommen is…Mie ducht, dat most doe wel waiten’, zee Theo.
Joa, dat wus Cor wel. Ze was tegen n deure aanlopen. Dat dee ze aalgedureg. Hai von heur n dikke klonterd.
‘En nou me huis uit, ik hep met jullie niks te schafte’.
‘Wat zeest doe, heur ik dat goud? Dien hoes..?’
‘Ik woon hier’. Dus was t, volgens Cor, zien hoes.
Dou ze gain aanstalten muiken um vot te goan, vloog Cor inains umhoog. Mit zien biervlèzze sluig e op Albert, de jongste bruier in. Dai kreeg hum bienoa op zien kop, mor umdat e net op tied oet de zied sprong, kreeg e de klap op zien scholder. En dou was t genog. Cor wör even under handen nomen. Hail goud…!
Buren belden in tied plietsie. Dai wuzzen ja ook nait wat of der gebeurde. Cor zien gebrul was angstaanjoagend. Totdat Theo hum dudelk muik dat e zuch stil holden mös. Zien ogen zwollen dicht. Drij tanden deroet. Aine der van har e nog deursloken ook. Zien ribbenkaaste wör ook goud bewaarkt. Hai kreunde der over. Theo belde n taxi. Tegen Cor zee e: ‘Zuik dien rommel bie mekoar. Veul kan t nait wezen. Doust hier kwamst hast ook niks. En dammeet gaaist vot. Ik wil die hier noeit meer zain. En ook gain gedou mit bellen of zuks wat. Hailendaal niks. Hest dat goud begrepen?’
Cor nikde dat e t begrepen har. Proaten vuil hum stoer.
Plietsie kwam. t Warren de hoofagenten Geert en Henk. Dai keken Cor ais aan.
‘Wat is hier wel nait gebeurd’, zee Geert. ‘Cor hier is tegen n deure aanlopen. Dou is e valen en n beetje maal trechte kommen.
Zo is t goan, Cor hèn?’ Cor nikde.
En tegen Albert zee Theo: ‘Hoal doe ons Tineke ais op. Dan kan plietsie ook zain hou of dai der oet zugt’. ‘Dit hier is Tineke heur hoes. Zai is tegen daizölfde deure aanlopen, as joe begriepen wat of ik bedoul’.
Dou Tineke der even loater ook bie kwam, begrepen Geert en Henk persies wat of Theo bedoulde. ‘Dus der komp naargens n aangifte van?’vruig Geert nog even veur de zekerhaid. ‘Klopt’ zee Theo.
Taxi was der ook. Cor har zien haile boudel in twij kovvers pakt. Theo gaf taxichauffeur n stoapeltje euro’s en vruig of dat genog was veur Amsterdam. t Was genog.
‘Mooi. En nait stoppen underwegens. Deurjoagen tot op de Dam. Geef hum doar mor n peune dat e tot d’auto oetvlugt’. Plietsie von dit ook n goud plan. Meldkoamer wol van Geert nog wel even waiten hou of t oflopen was.
‘Dit is dreuge of doan. Der komp gain noawaark van’.