Computer

“Evert”, zegt Gezinoa, “wilst ook nog n moal op berre of hou zit dat”.
“Joa mens ik kom der al aan”, zeg ik, “nog even dit stukje ofmoaken, den dou ik boudel oet”.
Luu wat ik nou heb, je zellen t nait leuven, mor op mien zestigste verjoardag heb ik n computer kregen. Mien zwoager Kloas, Gezinoa heur bruier, is aaltied mit dij dingen aan d loop. En ik har der al wel ains bie zeten te kieken, mor zulf der mit aan de gang dat leek mie veuls te stoer. Mor dat vaalt tou, al mot ik zo nou en den wel n moal aan telefoon om Kloas zien road te vroagen. Kloas har dit computertje over zee hai, zulf waarkt hai mit t allernijste. Zodounde kreeg ik hom, t is n leptop, noar Kloas zien zeggen. Wat dat bedud wait ik ook nait, mor mit n beetje fantasie mok ik der kleptop van, zit noamelijk n klep op dij je eerst open doun mouten veur dat je der mit aan d loop kennen. Zwoager het mie der ook wat spellegies in zet, mor doar bin ik al flaauw van, dat goud waarkt mie op de zenen. Ik wuir s nachts reerend wakker, en Gezinoa doch dat ik n attak had har. Loat mie mor mooi n stukje schrieven op zo’n ding, dat gait allernoast mooi, as je wat verkeerd doun kennen je t zo weer verbeteren. Dou ik dat nog mit baalpen dee was t n dikke maggelderij, en mos ik voak weer vannijs aanvangen.
“Evert, ik draai de stoppe der oet”, ropt Gezinoa.
“Nee, nait doun, ik kom der ja al aan”, zeg ik. As de donder boudel ofmoaken, as zai t stroom der of dut bin ik verneukt, den is alles weg. Dat was mit pepier toch nait zo.