Mensinga, Willemien

Ik zug dat noaber zien wottels oetschudt het
Ôlle hoge bomen kriegen gain lucht meer
n grieper hoalt alles deel

Mien hoes trilt haile dag op klaai→

woar wie stoan om t zain
ain kieker veur t wat

het aailaand mit toren
ligt vast op t strand

veul locht in zee
maiwen dwoalen

woar n laang wotterpad
boten→

Doar lag wat op mien pad
t was niks t was wat
een hail klaain swaalfke
in heur swaart-witte klaid
woar zunne zo stief op schient.

Doar lag wat op mien →

ons hoes in n rugzak
n jonge trekkerstinde
en olle heerns

wie trappen wereld plat
t gras en wat koien
stad loaten wie liggen

‘roekst zee’→

Nog altied zeggen wie Korrewegbrug,
zien aandere noam staait op stain,
in n verske vangen.

Brug zulf is dudelk, open of tou,
mit vleugels op zien →