Bruloft

Dat was in mien jonge joaren nog ains n feest! Doarmit wil ik beslist nait zeggen dat het tegenwoordig gain feest is as n stel traauwen gaait, moar in de vieftiger joaren ging alles er nog n beetje gemoudelijker aan tou as nou. Gain ceremoniemeester en foto’s in t paark, moar gewoon even noar Winschoot noar de fotogroaf om n mooi stoatsieportret te moaken en doar huil t voak mit op. Wie waren gaauw tevreden en t mos ook nait al te veul kosten vanzulf.

Mien verhoal gaait over n goie vriendin en heur jong dij al hail laank spoard haren om de boudel n beetje veur mekoar te kriegen om fatsounlijk in t hoeshollen te komen. Dat begon den mainstied met het verzoameln van lepeltjes, handdouken en wat aander raive en soms kregen ze dat spul bie n verjoardag kedo van dizze of gene. Wie deden dat allemoal in n grote zogenoamde ‘theekiste’, dat is n hoge holten kiste en alles wer noar beune sleept en van tied tot tied even kieken vanzulf noar aal dat moois. Ik herinner mie dat stel nog goud en ook heul veul familieleden van baide kanten. Wie haren smiddags al receptie had en de broodjes met keze en kovvie, opdaind op laange toavels dekt met mooi wit pepier, haar ons goud smoakt. Moar den kwam de oavend, dat beloofde wat! Feestvieren vanzulf! De familie van weerskanten was muzikoal en sikkom elk haar wel n biedroage.
Gedichtjes en laidjes, alles deurmekoar en nait allain de grappige stukjes, nee smartlapkes woarbie n troantje wer wegveegd, kwamen ook aan beurt.

Elk keek bliede en vrolijk, allain n wichtje dat tussen heur olders inzat keek strak veur zok oet en was hailndaal nait in feeststemming. Het vol op dat er wat aan de haand was. Ik ging doarom even noar mien vriendin om te vroagen wel dat toch was en wat zoaine wel dee op n feestoavend?
“Och dat is Antje, mien nichtje, van oom Kloas en tan Geeske. Heur verkeren is nog moar net oet, hai het heur bedonderd met n aander en doar is ze achter kommen.”
Dat was n sneue boudel vanzulf en ook nog de confrontoatie met de bliedschop en geluk van vandoage, den het n mens wel wat te verwaarken…

De gloaskes kwammen op toavel. Wie konnen moar kaizen: n zuit borreltje, kazen op sap of n cognakje; der was van alles en den was t tied om te zingen.
Wie begonnen mit de letters van t alfabet: “Wel in jannewoarie geboren is, stoa op, wel in jannewoarie geboren is stoa op, wel in jannewoarie geboren is dij nemt zien glaske al van de dis”, en as der den vervolgens gainend geboren was: “t is mis, t is mis, t is mis dat er gainaine geboren is.”

Bruier van mien vriendin en zien wichtje zongen n laidje dat ging over n bootje met n zail der op. Voader haar t zulf moakt en mouder had er n mooi zailtje veur moakt. Doar kon t lutje jong ja zo mooi mit speulen…
Dat ‘lutje jong’ har veul fantasie en ging er mit noar t slootswale. Het luip jammer genog nait goud of, ie begriepen t al lu. De vrauwluu grepen gaauw noar heur taske want ze haren n buusdoukje neudeg!!!
Wie namen moar gaauw n slokje om t verdrait weg te spuilen… en warempel t holp op slag.

Kennen ie nog wel de riemkes dij begonnen met de letters van t alfabet?? Joa? Eerst wer mit twij man n rol behangpapier oetrold en kon je mit grote letters de tekst lezen en mitzingen wat de moaker van dij riempkes bedocht har. Aalmoal heul goud bedould vanzulf. Moar dizze biedroage van de oavond kreeg n steertje, n hail biezunder steertje… Luuster moar es.

Wie wazzen tou aan de letter K. Dat ging zo: “K. is van knuvveln, dat dut t bruudspoar zo groag. En den: L. is van Laifde, dat kreeg n bekroning vandoag.”
Moar grote schrik…: Antje begon te reren! Ik zag t vot, want ik huil heur al n tiedje in de goaten. Zai mit al heur verdrait vanwege dij vent dij heur bedrogen har, kon doar nait tegen en kon zuk nait meer inhollen! Ik heb heur opzócht in heur houkje en soamen binnen wie stillegies noar boeten goan.
“Trek die t toch nait zo aan wicht, dij vent is t ja nait weerd, wees eerder blied dat t oetkommen is.”
Hail laank heb ik mit heur stoan proaten en werkeliek lu, ze klanterde wat op. k Heb heur nuigd om de komende zundag bie mie te komen, omdat, zo zee ze: “de zundoagen binnen t stoerste.”

De bruloft is verder goud verlopen, wie vonden t aalmoal n hail mooi feest en keken er mit plezaaier op terug. Zoas de oafsproak was, kwam Antje n poar doagen loater op vesite. Ze har weer wat kleur op heur snoetje en ik von heur ook wat moudiger. Mien ollu wazzen aan t fietsen en wie haren t riek allain. Dat dochten wie tenminste, moar wie wazzen nog moar net aan t teutjen, of doar kwam Jans, ons buurjong deur de achterdeur noar binnen om de Winschoter Kraante te brengen. Mien olders lazen de kraante ja met zien volk in de mane. Hai ging der bie zitten en op de vroag of hai n kopke thee mit ons drinken wol, sluig hai dat nait of.
“n Koukje der bie?” Joa, n koukje wol e ook wel hebben. Hai heurde t verhoal van Antje aan en schudde mit kop.
“Wicht” zee hai, “doe bist bewoard bleven veur veul noareghaid, zo n smeerlap. Hai verdaint n flink pak op zien donder.”

Jans was slim mit heur begoan en Antje kon heur verhoal veur de zoveulste keer, weer van zuk ofproaten. Dat ‘van joe ofproaten’ is de beste medisien lu, veural as je maarken dat de luusteroar, Jans in dit geval, begrip teunt voor n aander zien problemen. Ik zat er as daarde rad aan de woagen bie dij middag, want de ‘click’, (zoas ze dat tegenwoordeg nijmoods nuimen) was dudelijk te maarken tussen dij baide. De tied verstreek… ik ging op t lest moar noar de keuken om koffie te zetten…

Nou loat ik joen fantasie waarken: t is hailemoal nait stoer, ie binnen schrander genog om der n mooi slot aan te braaien. Noa n joar haren wie weer bruloft en ie meugen roaden om welke twij mensen het gaait! ‘Van n bruloft komt n bruloft!!’ Twiefeln ie aan mien verhoal? t Is werkliek woar gebeurd, ik was der ja zulf bie!