Bladbloazers

k Heb aaltied weer wat muite met dizze tied van t joar. k Wait nait persies hou t komt. Of het te moaken het mit de kòlde, de natte of de duustere doagen, ik kin der nait de vinger op leggen.
Mien vraauw zegt, dat ik ”lichttherapie” hebben mout, mor dat zai k ook nait zitten. Dat brengt de zummer ook nait weerom. Zai het doar wel ferduutsie in. Gain wonder, want zai waarkt n poar doagen in ”fitnesscentrum” hier in t dörp. De parkeerploatse stoat doar aaltied vol met auto’s van mìnsen dij doar den op fietse stappen om zuk in t zwait te joagen, zunder ook mor n meter veuroet te kommen. Doar hebben ze d’auto veur. Nee, zo’n kunstzunne zit zo’n beetje in t zulfde houkje. Niks veur mie!

Mor ik mout tougeven dat der in dizze donkere tied nait zo veul oet mien vingers komt. Pas oet bèrre as de hoane kraait en dat is op t heden nait zo vroug. Eerst de kraante even deurnemen, nog onder de leeslaampe.
As t even dreug is, mouten de dakgeuten ook wel weer es leeghoald worden. En op t stroatje ligt ook al weer n dikke loage bloadern. Straks mor even de bladhaarke pakken.
Dat is vanzulf ook al laank weer olderwets. Mien buurvraauw twij hoezen wieder demonstreerde ons van de week heur nije bladbloazer. Haar ze kocht bie de Aldi (Nee dizze keer nait bie de Lidle) veur n dikke datteg euro. Gain geld toch! Hai kon nait allent bloazen, mor ook zoegen. n Meroakels ding, volgens buurvraauw. “Wie kinnen ook wel zo’n ding ophoalen “, zee mien vraauw.

Mor ik zag dat nait zo zitten. Je mouten dat blad toch aargens hìn bloazen. En woar is aargens ?
“Hai kin ook toch zoegen!”, zee buurvraauw.
“Joa”, zee ik, ”mor den mout ik om de poar minuten dij zak leegmoaken. Den kin k net zo goud de haarke pakken en t blad in de koare gooien”.
“Doe kinst nog meer zoegen as dat ding”, zee mien vraauw, “blief doe den mor mooi haarken. Kom, wie goan noar hoes !” “Wat n enthousiasme weer ja !”, beet ze mie onderweg tou. “t Is ook nooit goud”. Zai kom oet Drìnte en buurvraauw oet d’Achterhoek. Dij zitten toch wat aans in mekoar. Zai doun al vast enthousiast as ze t nog nait binnen.
As wie Grunnegers t “wel es minder had hebben”, binnen we al glad oet de kette.

Soavends zitten we noar de televisie te kieken en dat kin n mìns op t heden ook al nait meer opmontern in de duustere tied. t Is aal krises en malaise wat de klok slagt. De beurzen hebben al weer n vrije val moakt en de zoveulste baank lopt op zien lèste bainen.
Der kommen weer es mìnsen aan t woord dij t waiten kinnen, mor ze waiten t ook nait. “Hou is t toch meugelk nait”, zegt mien vraauw, “dat zowat zo mor over komt waaien oet Amerikoa”.
“Bladbloazers”, zeg ik.
Zie kikt mie es van opzied aan. “Nou wordt t toch echt tied veur lichttherapie !”