Biefstuk

“Kiek, dat mozzen wie nou aiglieks ook ais doun goan”, maint Suze, terwiel dat ze noar t nijs op TV Drenthe kieken.
“Wat mainst doe?”, wil Eltjo, heur echtvrund, waiten. “Zokse bere-enden fietsen, zo as dij haalfmalen van de Drentse Fietsvaardoagse. Ze lieken ja wel stoapelgek.’’ Hai ligt lekker onderuutzakt in zien tillevieziestoule en kin mor zuneg over zien dikke lief hen noar t beeld kieken. “Joa, dat liekt mie nou zo schier tou, hè. n Endje fietsen deur t Drentse laand.

Wie zitten aaltied mor in huus en wie gruien zowat dichte van t lekker eten, van t slikken en t stilzitten.” Eltjo moppert wat. Hom liekt dat niks tou. Mout e mit zien overtollege kilo’s ook nog op n fietse stappen? “En ons dokter het lest ook al ais tegen mie zegd, dat wie aiglieks n beetje ofvallen mouten,” gaait Suze wieder. “En doar komt bie, dat ik aaltied van dij grode tenten van klaidjes aanmout. Nooit ais n schier hups dinkje. Bie mie pulen de vetrollen doar ja votdoalek bie boskes onderuut.” Eltjo krigt inains n hail maal gevuil in d’hoed. Suze is op n idee komen en din is der gain aine dij heur doar ofproaten kin. En t is aiglieks ook wel woar; hai zulf kin ook wel n poar kilo missen. “Goud,” zegt e din inains, “wie goan mit zien baaiden op d’hongerkaambe en wie goan ook wat meer bewegen. Elke oavend n stroatje om. Nait n ketaaiertje, nee, minstens n uur. En steveg op, nait van dat gegengel.”
“En soavends nemen wie ook gain borreltje of pilske meer en gain pinda’s en chips. Nee, wie kriegen mondjesmoat waarm eten en bie tilleviezie drinken wie bronwotter en eten we plakjes raauwe komkommer,” dut Suze der nog n schepke bovenop.

n Weke loater vergaait Eltjo van d’honger en drinkt e liters kroanwotter om t lief mor vol te kriegen, mor vanmörn op t weegschoaltje, dat Suze aanschaft het, was t eerste rezeltoat al dudelk woarneemboar. Inploats van 120 kilo is nou mor 118 meer en Suze is ook al n poar kilo kwiet. Mor t begun is der. “Mörn goan wie fietsen,” dailt Suze bie n kop kovvie mit niks mit. “Ik heb noar Gasselte beld en doar n poar fietsen huurd. Wie kriegen der ook n roetebeschrieven bie.” D’aander mörn binnen ze al op tied op pad. Mit d’auto rieden ze noar Gasselte en ze parkeren hom op t grasveldje tegenover de fietsenverhuur bie de pankoukboerderij. “Doar kinnen wie ons op de weeromraize mooi n dikke pankouk kopen,” stelt Eltjo lagend veur.
“Niks ter van,” beslot Suze. “Wie doun dit veur ons gezondhaid en wie mouten de kilo’s dij we derof fietsen der nait votdoalek weer opeten”. Eltjo het wel deur, dat dij lekkere, dikke pankouk, dij hom veur d’ogen schimmert, nait deur gaait. Bie de fietsenverhuur kriegen ze elk n schiere fietse. “Ie maggen de banden wel even ekstroa haard oppompen,” dut Eltjo kureg tegen de vraauw dij heur adres opschrift. “Der mouten n bult kilo’s mit.” De vraauw bekikt heur klanten ais en laagt wat. Even loater binnen ze onderwegens. Mooi noast mekoar rieden ze deur t Drentse laand. Van Gasselte gaait t eerst in de richten van t Drouwenerzand, linksòf deur Drouwen en din over Bronneger binnendeur noar Börger. Bie t grode hunebed stoppen ze en zetten de fietsen tegen n boomke, dat bie n baankje aan de kaande van de weg staait. Suze traktaaiert op plakjes komkommer en stokjes rauwe worrel. Lekker? Nou nee, nait echt, mor t is ja veur n goud doul. Noa n menuut of tiene goan ze wieder. “Hou laank is dij tocht aiglieks?” wil Suze noa n zetje waiten.
Onder t rieden kikt Eltjo op t pepiertje. “Sikkom viefteg kilometer. Dat is wel n ende nait? Haren wie eerst nait n körtere rit uutkaizen kind?” t Vaalt Suze aiglieks ook n beetje tegen. Zai har ook docht dat t makkelker goan zol. “Kom op”, holdt ze de moud ter in en trapt nog ais wat stiever op de pedoalen. “Wie loaten ons toch nait kinnen. Wat zegt ons viefteg kilometer.” Zo peddeln ze nog n uurtje wieder. Zo tegen haalf aine komen ze bie theehuus De Poolshoogte aan. Ze zetten de fietsen op slöt in t rik en zuiken zuk n toaveltje in de schare van t ofdak. “Nou maggen wie n beetje eten,” beslot Suze en bestelt bie d’ober twij grode koppen mit mosterdsoep. As de soep brocht wordt, vaalt Eltjo derop aan asof e net uut n konsentroatsiekamp ontsnapt is en veur t eerste n bord snert zugt. t Scheelt nait veul of hai slikt de kop zulfs terbie uut. Suze kin t nog net veurkomen. Zo blieven ze nog n zetje zitten. Suze schoedelt wat op de stoule hin en weer. “t Gat dut mie zeer,” vertelt ze.
“Dat is ongewoonte,” wait Eltjo, “noa elke fietstocht gaait dat beter. Je mouten eerst ielt veur t gat kriegen. En moust mor zo reken, hou dunner ofst worst, hou minder stee der is veur piene.” Suze grijnst wat en verdwient noar de w.c. n Poar menuten loater komt ze weerom. “Lekker was dat,” vertelt ze. “ik heb even mit n poar nadde pepieren handdoukjes mien zitvlak kold moakt. Nou kin k ter wel weer even tegen.” Mor dat vaalt nait tou. Ze zitten nog mor net weer op t zoadeltje of de piene begunt weer. Om de tien meter mout Suze op de pedoalen stoan goan, omreden heur zitvlak schrijnt en braandt haildal. “Moust op t zoadel zitten blieven. Aans krigst nog meer last”, wait Eltjo, dij zien billen nou toch ook wel slim smaarterg worden.
“Kinnen wie de tocht hier nait ofbreken?”, wil Suze waiten as ze noa n haalf uurtje bie n kruuspunt komen. “Hou wied mouten we nog?” Ze stappen of bie n baanke, dij in de glende zunne staait. Suze let zuk ter op zakken, mor schut in ainmoal weer overende as heur schonden achterdail t haide holt aanroakt. Ze kin wel schraiven van de piene.
“Wie binnen ongeveer twij kilometer bie Gasselte vandoan”, wait Eltjo, noadat e de koarde van Drente keken het. “Kiek as wie langs dizze weg binnendeur goan, binnen we der zo.”
“Hou laank is dat lopen?”
Eltjo kikt zien vraauw n beetje verboasd aan. “Lopen? Wie binnen toch aan t fietsen?” “Mie krigst vandoage nait weer op dat lutje zoadeltje. t Gat is mie ja haildal raauw. Ik goa wieder lopen.”
Eltjo mout lagen. t Komt hom aiglieks ook wel goud uut, dat ze nait wieder huiven. t Is bie hom ook ja of zien achterdail in braand staait.” Noa n haalf uurtje lopen levern ze de fietsen weer in bie de fietsenverhuurder. “Ie bunt al vro weerum”, zegt de vraauw.
“Joa,” vertelt Eltjo, “wie mouten vanoavend nog op veziede en wie kinnen dus nait al te loat in huus komen.”
As ze van t haim oflopen, kikt de fietsvraauw heur lagend noa en zugt aan Suze heur gang, dat dij vanoavend vanvast nait op veziede gaait. Dij oavend noa t doezen, woarbie riekelk kold wotter over d’onderenden van de ruggen sproeid wordt, mout Eltjo Suze heur raauwe achterwaark haildal insmeren mit Zwitsal babyzaalve. Dat geft din endelk n beetje verlichten. “Wat eten wie vanoavend aiglieks?”, vragt e din. “Wat dochtst van opgebakken eerappels mit sloat en n lekker biefstukje?”, stelt Suze veur.
t Is of Eltjo even sloeken mout. “Biefstuk?” vragt e, “Raauwe biefstuk? Nee Suze, laiver gain biefstuk. Dat heb ik nou wel genog zain.”