Bidstand
Domie komt dizze keer oet aaner dörp.
Komt preken,
bidstond veur gewas en waark.
Midden ien week op n wonsdagoavend.
Kerkeroad hed beslist:
domie logeert bie weduwvrouw,
net als veurige keren.
Hai is op fiets,
kleddernat van regen
as hai smiddags aan komt.
Hai klaidt zich oet, tot op kont tou nat.
‘Dreug joe eerst moar of’,
zegt weduwvrouw.
Zai geeft hom ondergoud en pak van overleden man.
Hai komt heur sloapkoamer ien,
piemelnoakend.
‘Pak paast mie nait.’
Weduwvrouw gait veur hom zitten.
Zo binnen zai t wend
van andere keren:
vrijen tot zien goud dreug is.
Tied om noar kerk te goan;
preek gait over gemainschop.
Domie kiekt weduwvrouw aan.
Hai versprekt zich zowat, hed t over
bidstand veur gewas en waark.
Negen moanden loader hed zai n zeun,
n mooi kereltje.
Ollerling komt laangs.
‘Hou is dit meugelijk;
dit kin toch nait ja.’
Moar weduwe geft zich noit bloot;
allennig veur domie oet ander dörp
klaidt zai zich oet.
Volgende bidstond
wil zai nog n podje van hom,
laifst n dochterke.
