Bezuik

As ol man stoareg aan wakker wordt en ogen hail verzichteg open dut, schient t fèle licht van tllampen ien zien koamer, ondanks dat t dag is. Ales is hier kold en kil. Zien dunne deken ligt op t voutenèn. Ze hebben hom zien kleren aantrokken, mor toch is e rillerg en kold. Hai kin zien ogen hoast nait open holden zo muid is e. Man, wat is e muid, hai kin aalweg wel sloapen. Mond hangt hom schaif en tong vuilt wel n keer zo dik as normoal, zit hoast gain bewegen ien. t Gebit en zien geheurapperoat het e nait ien. Toch hebben ze hom bril op kop zet, sloapen mit bril op Q En t soest zo ien zien oren. Of airconditioning hail haard staait. Hai het t gevuil of t leven stoareg aan oet hom stroomt. As wodder deur n kier van sluusdeuren.
Der ropt ain noar hom, vlak bie zien gezicht: ”Meneer Van Dijk, er is bezoek voor u.” Verzigteg dut e zien ogen n gliefke open. n Zuster bogt heur over hom hin en der staait nog n vraauwspersoon noast bèr.

Wel is dat, ain van Thuiszorg? Nog n zuster, of n dokter? Dokters bennen hier sums ook vraauwlu. Mor dat kinnen toch gain echte dokters wezen? Ze kieken hom aalbaaide aan. Hai ken baaiden nait. Der lopt hier ook zoveul volk rond … Dij vraauw ropt ook wat tegen hom: ”Jan, dou dien ogen ais open. Zigs wel, wel der is? Kins wel zain wel ik ben?”
Hol toch op te soezen mins, denkt e. Hai hèt zien ogen ja open. Mor hai zigt niks, gain bekende. Nou, ze mouten t ook mor bekieken mit nkander hierzo. Hai dut ogen dicht en wil weer sloapen. Zo muid as e mor aingoal is. En dat donkere soezen ien zien oren wordt aal haarder, as n störmwiend deur koale bomen bie winterdag. Mor t vraauwmins zet deur en ropt weer wat tegen hom. Hai kin der nait veul van verstoan. Wat wil ze nou toch? Nou ropt ze dat ze van Rika hait. Zol dat zien Rika wezen? Mor zien Rika zigt toch ter hail aans oet. Nee… dit is Rika nait. Ze proat aans aal netzo, dat is vremd. Verzichteg dut e ogen weer n beetje open en kuurt noar dij vraauw, dij aingoal deur rebbelt. ”Jan, sleps ja alwéér, nou ik ter ben!” ”Ik sloap nait”, prommelt e zachtjes. ”Wat zegstoe? Mos wat dudelker proaten, ik verstoa die nait.”
”Ik ……sloap ……. nait.” Dat ze hom nait verstoan kin, of is zai ook doof?
”Ah welwoar ja, hes ogen ja aingoal dicht.”

Hai dommelt weer vot, mor t prakkezaaiern gait deur. As zien vraauw hier weer ais komt, wil e ter mit heur over hebben. As e dommit joareg is, wil e n groot feest. En den kriegen ze ook wat geld van hom, ien n puutje, kiender en klaainkiender. En aantraauwden ook. Elk honderd gulden het e bedocht. Wel n haile kap geld, mor beder mit waarme haand as mit n kolle …….En nou kin t nog. Staait geld genog op baank, zee Rika lestdoags. Loat zai ter mor òfhoalen. En hai wil zien verjoardag thoes ien zien vertraauwde omgeven vieren en noatied soavends lekker oet eten bie Chinees. Mor den mout e wel eerst weer wat op kloeten wezen.
O ja, en keuken mout ook neudeg wit worden. Dat is al ien gain tien joar gebeurd. En Rika mout hom helpen. Nee, nog beder … zai mout apmoal zulf doun. Zai is ja zo handeg mit witkwast en vaarfroller. Hai kin zulf niks meer. En t mout kloar wezen as e weer thoes komt. Joa, zo mout goan. O, en bloumen mouten ook neudeg wodder hebben. As e heur weer zigt, zel e ter mit heur over hebben.
Doar begunt dij vraauw weer te roupen: ”Waistoe wel der guster joareg was?”
Hou mout hai dat nou waiten. Hai wait toch nait wel der guster apmoal joareg waren? Wat n gezoes. Mor ze holdt mor vol: ”Wel van dien klaainkiender was der guster joareg Jan? Tannou, denk ais goud noa.”
Och heden, was der ain van zien klaainkiender joareg? Ais even kieken, dij jong van Klaas? Nee dij is aankom week toch joareg? Den zai zeker, dat drokke wichtje van Evert. Mor is dij nait joareg mit kerstdoagen? Hè verdorie, dat e dat nait meer wait …
”Waistoe dat nait Jan. Dat was Vanessa, ons oldste klaaindochter. Dij was guster joareg. Twaalf joar al weer.”
Vanessa? Hm … apaarde noam. O ja, dat van zien verjoardag mout e nait vergeten te vroagen aan zien vraauw Rika as zai hier weer komt. Joa, goud omdenken, nait vergeten verdikmie … Hai wiest mit n trillende vinger noar niks.
”Wat zegstoe Jan?”
”As ik weer beder ben….. wil ik op mien verjoardag….. n groot feest….. bie mie thoes.” ”Jan, kiek mie ais aan. Dien aarm en dien bain willen ja nait meer.”
Hai dut ogen weer op n gliefke. Ze zit ter nog aalweg. Woar bemuit ze heur mit? Hai wait toch wel degelk zulf wel hou t zit mit hom. ”Dokter … dokter mout mie … beder moaken.” ”Dat kin nait Jan. Dat gait nait weer over, doe wòrs mainstekaans nait weer beder. En boetendes, dien verjoardag is aankom moand al en din bistoe zéker nog nait weer kloar.” Wat proat zai roar, hai mout ter hoast wat om laggen. Nait weer beder, ha ha …Wat n guut! Hai ligt toch zeker ien n zaikenhoes. Doar moaken ze ja minsen beder!
Vraauw strikt hom zachtjes over zien linker aarm. ”Vuilstoe dit wel Jan?” Joa netuurlek vuilt e dat. Hai is nog laank nait dood heur. Dou nait zo roar vraauw. Din tilt ze zien aarm n beetje op, mor dat dut hom vrezelk zeer.
Auwauwauw! Blief mie òf mens”, ropt e veur zien doun onwoarschienlek haard. Hai wil zien aarm lösroppen en heur n haauw geven. Mor aarm dut niks, is zo dood as n pier. Dat is ja roar. Nou ja, dij aarm mouten ze hier mor gaauw weer beder moaken.
Noa n pooske draait e kop wat opzied en kikt vraauw aan: ”Ik eh … mout mit dokter proaten … Ik wil waiten … woar ik aantou ben … Mor hai komt nait bie mie … En dat het e mie aal beloofd … Doar kin ik hail min over …..Dat mensen wat beloven … en t nait doun.” ”Dokter het al n moalofwat bie die west Jan. Mor doe hes der niks van vernomen. Doe ligs ook ja aingoal te sloapen. As e tegen die proat, zegstoe niks weerom.”
”Dokter … komt vandoag … bie mie.” Hai wiest weer trillerg mit vinger.
”Doar loof ik niks van. t Is zundag vandoag en din komt e nait Jan. Aankom week meschain.” Ach wat wait zai doar nou van. Hai wait zeker dat dokter t hom beloofd het. En doar holdt e hom aan.
Der overvaalt hom n nog grodere swoarte. En t soezen ien oren wordt mor aal haarder. t Broest en boldert ter over. Vraauw proat nog aalweg tegen hom mor hai kin der niks van verstoan. Den komt ze ien t èn en geft hom n kuske. Ze het jas aan, gaait ze weer vot? Gelukkeg, aal dat proaten, doar e toch niks van verstoan kin … Ze swaait nog noar hom, ropt nog wat en lopt din vot, dut koamerdeur achter heur dicht.

Ol man het ogen al weer dicht. Langsoam glidt e weg ien vergetelhaid. Prakkezaaiern holdt ook op. Hai denkt aan niks meer en hai vuilt ook niks meer. t Soezen ien oren is stil valen.