Beraauw

t Ol mìns zegt proekkeg tegen heur kerel:
‘Hai, hai… Wat is t ja aldernoaste benaauwd,’
Kikt hom verboasd mit schuun oog aan,
terwiel hai stilzwiegend op zien proemke wieder kaauwd.

Vergéld sneert zai tegen hom:
‘Hes wel deur dat k tegen die proat?’
Mor aal doar ol boas hom dròk om moakt,
is woar hai nou zien ol proemke wel nait loat.

‘Doe wais wat k die zegd heb, hè?
Gain gespottjer hier veur t hoes,
Hai denkt foeks: Ach, doe ol proelsnoet…
Hol toch op mit dien aiweg gezoes.

Zai langt hom vranterig n leutje emmertje aan,
zegt stoens: ‘Kiek swienhond… hier kins dien proemke mor ien kwiet.
Mit n fiemelachtege blik dut e mor wat zai van hom wil,
en mismoudeg denkt e: Woarom mos zai vrouger ook zo neudeg aan zied.

n Week loater zit ol boas weer veur t hoes op zien proemke te kaauwen,
spottjert gloepstreeks nait ien emmertje, mor ien taxusheeg.
Kikt din beraauwd noar t ol mìns heur stee,
mor dij blift net as emmertje van nou òf aan volkommen leeg!