Beppie

t Was nog vroug in mörgen, lucht was helder en t beloofde n schiere daag te worden. Der laipen drij minsen deur stille stroat, n man en n vraauw van om en bie de vatteg en tuzzen heur in n mooie blonde Vrais, heur zeun van negentien. t Was mor n luddek endje van hoes noar bushalte, mor vraauw wol dat t doezend moal wiedervot was en zai òfstand op heur blote knijen òfleggen mos om dij jong mor bie heur te holden.
Mor jong zaag t in zien voaderlaand nait meer zitten en Amerikoa, t laand van ongekinde meugelkheden blonk as n golden zun in zien haart en heufd.
De gele klompen van de man mouken n schoevelnd geluud over de rode stainen van de stoup. Je zollen hoast zeggen dat t geluud verdraiteg was.
Bus ston aal kloar, deur ston open en sjefeur nikte heur tou.
Jong draaide zich om, gaaf pa en moe n gaauwachtege haand en sprong bus in, smeet taas op n baank en lait zich dernoast plovven, hai streek zich blonde kuuf noar achtern en haar nog eefkes oogkontakt mit zien moeke. t Leek of sjefeur aanvuilde dat t òfschaaid nait te laang duren mog, hai startte motor en weg was t kind. t Zol n òfschaaid veur t leven worden, man en vraauw hebben hom nooit weer zain.
Vraauw wer deur heur Grunneger klaainkinder Beppie nuimd, dat klonk zo laif. Ieder mörgen kwam zai soam mit opa vroug te bèr oet om melkkar vanòf t steeke achter t hoes neur veurstroat te rieden, doar melkwoagen de volle buzzen aal òfleverd haar.
d’Haile mörgen was opa aan loop om klanten van t dörp te bedainen, pankes stonden aal veur deur en hai wis persies wat derin mos.
As opa kloar was, spuilde Beppie de lege buzzen goud om en schuurde de boetenkaant mit zaand.
Glaaiend lagen zai op t rik oet te druppen.
Beppie stopte heur verdrait in de zörg veur t hoesholden, de twij dochters, t helpen van opa en heur braaiwaark. En in nog wat, doar zai haildaal nait op rekend haar. Zai docht dat zai n olde vraauw aan t worden was, mor zai mos weer vernijs moeke worden en zo laip doar vieftien joar loater weer n mooie, blonde jongkerel deur t dörp.
Oorlog was veurbie en jong was mit zien vrunden haildaal ket oet. Zai holden ondeude oet, dij olders nait deur de vingers zain konden.
Opa kreeg laast van sukkerzaikte en van zien haart, hai mos t rusteg aan doun.
Beppie wos zich gain road, zo kon t nait laanger.
Op n stille oavend laip der n vraauw op stroat. Zai belde aan bie t hoes van börgmeester.
Vraauw van börgmeester dee deur open en keek heur verboasd aan.
‘Kin ik börgmeester even spreken?’ vroug vraauw.
‘Dat is ja nait zo gebrukelk,’ zee vraauw van börgmeester zaacht.
‘Joa, ik wait t wel, mor t is n noodgevaal.’
‘Kom der mor in.’
Beppie zat trillend op stoul op börgmeester te wachten, mor wat zai hom vroagen wol zat dudelk en onverschrokken in heur haart.
En zo t gebeurde t dat op n stille vrouge mörgen drij minsen op stroat laipen, op weg noar de bushalte, n man op gele klompen, n vraauw mit n schoet over heur bloumkesjurk en n mooie blonde Vrais tuzzen heur in.
De klompen mouken n schoevelnd geluud op de rode stainen van de stoup, t heurde as verdrait. Beppie schuurde de buzzen dizze daag glaaiender as ooit en dou zai achter opa’s rug in bèrstee laag, was zai te muid om te schraaien.
Jong ging noar n tehoes doar zai beter op hom pazen konden. Aal gaauw mog hai aan t waark bie t waarkspoor, t ging goud mit hom, hij kreeg verkeren mit n laif wichtje en vertrok soam mit heur en heur olders noar Austroalië.
Beppie en opa hebben ook dizze jong nooit weerom zain.