Ain geven sikke mag je nait in de bek kieken…

t Haar heur altied al mooi leken. Leutje sege op t haim. Dat scheelde n baarg gras maaien en veur de kinder was t ook meroakel. Dij konden d’r mooi mit speulen. Zai hadden d’r al zo laank om jeuzeld.
En dou noaber hom mooi leutje segebokje aanboo en ook nog vergees, doch e: ‘Vot den mor. Kinder willen dat ja stommegeern.’
Pa zol dij dag nooit vergeten. Kinder smoorden om zowat òf dou hai mit de sege bie hoes kwam. As e dou waiten haar woar e aan begon, haar e zoch nog wel even bedocht.

Mor goud, kinder bliede en de sege was ook bliede. Hai mekkerde net wat e kon en wos nait dat hai doarmit zien aigen noam bedocht haar… “Mekkie” mos e haiten.
Hai sprong, bokde en had t maalvreten om en dee zien noam eer aan. Joa, t was n kureg sikje, ie konden naait aans zeggen. Doar konden ze nog veul plezaaier van hebben. En plezaaier kregen ze…

Mekkie kreeg logement in t olle hounderhok. Hounder hadden ze op dat moment nait en omreden dat Mekkie mor n lutje segebokje was, har e ook nait veel roemte neudeg.
“Mooi klain dwergeitje” haar noaber zegt. “Doar hebben ie nait veul waark van.”

Overdag as t schier weer was luip Mekkie aan de stikke boeten. As kinder oet schoule kwammen, den deden ze Mekkie lös. Dat vonnen pa en moe best, as ze d’r mor om dochten. En dat deden ze.
Mekkie ging mit in t stro speulen, Mekkie vloog deur de toene en Mekkie wör nait mui. t Was wel singelier dat dij lutje segebok zo goud klimmen kon. As kinder op stropakken klommen den was Mekkie eerder boven dan de kinder. En as t hailendal mooi ging vloog e bie de elevator omhoog. “Hai het gain last van högtevrees” zee moe laachend.

Of t van t goie kosthoes kwam wozzen ze nait, mor Mekkie gruide van wonder en geweld. Hormonen zatten d’r in dij tied nog nait zoveul in t vouer, dus doar lag t nait aan. Mekkie bleef mor gruien.
“Hast toch noeit docht dat zo’n dwerggeitje zo groot worren zol” zee moe tegen de raaizeger van de Agrarische Unie.
“Dwerggeitje?” zee e “Mor vrouw Greven, dat is gain dwerggeitje, dat is n berggeit. Dat het joen man vast nait goud verstoan.”
n Berggeit… Mekkie was heur d’r nait minder om, mor t muik wel veul dudelk. Nait allenig t bokken wat hai dee, mor Mekkie was ook stoapelgek op auto’s dij glommen. Olle roestbakken haar e niks mit, t was dunkt mie n beetje n over t peerd tilde sikke.

Moe kon d’r gramnieteg om worren as luu heur auto op blaikveld noast de loane parkeerden. Mekkie was dat gloeiend mit heur ains, want hai sprong mit stikke en aal op de auto’s dij doar stonden.
Benoam de auto’s die gloudnij wazzen, doar haar hai t op veurzain. Dat de aaigenoars doar nait bliede mit wazzen, doar kon Mekkie nait mit zitten. Mekkie was n dure sikke, premie van de verzekern ging biekant omhoog deur aal dij sikkepoten op d’auto’s.

Mekkie was n bandiet. Al n moal of wat har hai wasgoud van de liene òftrokken en kon moe t wasmesien weer vannijs aanzetten.
Zo ook dij dag. Mekkie ston weer aan stikke in d’appelhof en moe hong d’overaals aan liene.
Net dou ze de eerste aan liene hangen wol, kreeg ze n doodschrik. Mekkie stond op de achterpoten en vlijde zien veurpoten op scholders van moe.
Verstiefd van schrik luit ze de waskniepers valen en dou het ze hom mor aan d’aander kaante van toene hénzet.
“Nou is t beurd”, zee ze “Vleden weke huil dij lelijke sikke mien waske van liene en nou mout ik der zulf aan leuven.”

Joa, Mekkie was n hantam. En zoas dat ook mit mensen gaait, as je d’r te aigen mit worren, den worren ze aal vrijer. En Mekkie begon zo langzaomerhaand wat menselke trekjes te verteunen.
Kiek, n sikke heurt vanzulf nait in keuken of in koamer. En elk doch dat Mekkie n doalders ploatse har in t olle hounderhok, mor hai doch doar aans over.
Of hai vrouger vief sterren went was, dat waiten wie nait, mor hai luit goud blieken dat zien hotelkoamer hom nait noar de zin was.
Kiek, as ie ontevreden binnen, den vaalt doar over te proaten. Mekkie zien actie was meer as n peerdemiddel.

t Olle hounderhok was moakt van eternietploaten, mooi veur de hounder, mor nait veur n balsturege segebok.
Lös in t hounderhok, nam hai n beste aanloop en nog gain tel loater ston hai boeten.
Omtrek van Mekkie was dudelk te zain in de eternietploaten.
Ik wait nait of je sikkestreken onder het nijmoodse vandalisme reken kennen, mor Mekkie was d’r n ster in.
Pa het t hounderhok restaureert en ramvaaileghaid aanbrocht, Mekkie trok aan t körste ende…

Aanderdoags waren kinder mit hom aan t juchtern dou moe heur ruip te eten.
t Was mooi weer, boetendeure stond open en de haile femilie zat om toavel tou.
Dat ainege bandieterghaid Mekkie nait vrumd was wos elkenaine biekant wel.
Om zien fiebelekwinten kon je maistied wel laachen. Mor ditmoal wazzen ze d’r euvel mit aan. Moe haar net de eerappelpaane op toavel zet of kinder begonnen te roupen en te reern.
“Kiek oet! Mekkie!!!” Mor veurdat ze mit d’ogen knippern konnen ston de sikke al op toavel. Mit ain poot in de sjupaane en ain poot in d’eerappels.
“Hejje hom nait aan de stikke doan?” ruip moe vertwiefeld oet.
Elk stond mie de aarms braid oet om toavel tou, kloar om Mekkie op te vangen.
Mekkie opvangen was nait neudeg, diggelwaark wel. Boerenbont en bestek vloog deur de keuken.
“Meeee” zee Mekkie en sluig nog n paane van toavel. “Neeeeeeeeeee!” ruip moe.
“Mekkie!!!” ruipen de kinder. Mit n grode sprong ston Mekkie noast toavel en naaide hom noar boeten hén, heur mit de revoazie achterloatend.
“Nou is t doan, t wordt mie nou ainmoud” zee Moe “Ik heb d’oardighaid d’r schoon òf.”

Zai hebben laank vergoaderd dij dag.
En ook zunder sikkefluusteroar wozzen ze dat Mekkie beter op stee was in t hertekampke in Bennewòlle.
n Weke loater is e verhoesd. Ging kinder sneu òf, mor dou ze zaggen hou goud e doar op stee was, muide t heur nait zo meer.

“Ik heb leergeld betoald”, zee pa “Ie meugen n geven sikke nait in de bek kieken, mor aandermoal nemen wie aine mit pepieren!”

Mit dit verhoal won Giny de twijde pries bie de Grunneger Schriefwedstried van gemainte Vlagtwedde in 2008.