Ain april

“Voader, kiek ains noar d’achterdeur, t schenaaier is kepot”, zee Kloas tegen voader. En voader ging votdoadeliek kieken. Hai wol nait dat der inbrekers of aander gespuis in hoes kommen zolllen. Vandoar dat hai zuk noar d’achterdeur spoudde. Stel die veur, inbrekers zellen ja zo noar binnen kennen. Moar wat of voader ook keek of dee bie d’achterdeur, hai kon niks vinden dat stokkend was. Voader gong weerom noar t keuken en zee tegen Kloas: “He doe, wat is der loos mit die? Hest last van dien ogen?, ik kon hailndaal niks vinden”. “Ain April, kikker in dien bil”, belkte Kloas deur t keuken. Voader was der mit open ogen instonken. “Ik krieg die nog wel kereltje”, zee voader. Kinst der op wachten.

Moar hou din ook, kinder mozzen gewoon noar schoul. Doar heurden ze de normoale ain-april grapjes wel doezend moal. Dien veter zit lös, der zit stront onder dien hakken en kiek doar zit ain oap in de boom. En elk en ain moar kieken en heuren van: “Ain april, kikker in dien bil.”

Op t lest wazzen ze der aalmoal flaauw van. Dou t al sikkom tied was om noar oes te goan, kwam direkteur even laangs in t klas. Hai proatte even mit meester en dou ging hai weer vot.
“Kinder”, zee meester, “Nou heur ains even noar wat ik joe te vertellen heb. As straks bel gait din kinnen jullie nait noar hoes tou, der is wat gebeurd. Jullie mouten aalmoal noablieven, dat wil zeggen, de kinder dij aan t ende van stroat noar rechts mouten, dij kinnen wel vot, moar de rest mout hier nog even blieven.” Kloas en Sientje haaren pech. Ze heurden bie de kinder dij noablieven mozzen. Der wazzen om en bie 12 kinder dij blieven mozzen. Meester zee: “n Hail stok wiederop het plietsie wat vonden in t wotter. Da’s vlak bie drijsprong en badde. En omdat ze nait waiten wat of t is, mag der d’eerste tied gain mins laangs.

“Alle kinder begonnen deur n aander hén te kwedeln. Der was n jong dij zee: “Zie hebben vast n liek oet t wotter hoalt”, der was n aander dij zee: “Nee jong der is n ongelok gebeurt en der binnen gewonden.”
En zo wozzen aale kinder wel wat te vertellen. d’Ain wost nog gekker te vertellen as d’aander. Mor der was gai ain dij wos wat of der loos was. En der was ook gain ain dei zag dat meester laagen mos.

Noa n tiedje gong bel en der gongen best wel n hail koppel kinder noar hoes tou. Moar as ie de kinder mozzen tellen dij op schoul achter bleven, den wazzen ie nait vlöt kloar, en kinder wuiren ongeduldeg. In ainent was er ain wicht dat ruip: “Kiek meester, plietsie komt der aan”. En joa, t was woar. Ze zagen dat de plietsieagent even mit direkteur ston te praoten. Doarna ging hai weer vot.

Direkteur kwam even loater klazze in en zee dat kinder noar hoes tou mochten. Nou, aale kinder wazzen nijschiereg wat of der bie drijsprong en badde loos was. Ze luipen en fietsten aalmoal dij kaant op. Kloas en Sientje ook. Ze mozzen der toch laangs.

Ze konden van veròf al zain dat er n rood-widde tent langs de weg ston. “Nou”, zee Kloas tegen Sientje, “Doar is beslist wat loos, aans zet plietsie doar gain tent hín.” Dou ze bie tent ankommen wazzen, mozzen ze toch moar even poolshoogte nemen. Dou ze n hail tied wacht haaren, von Sientje dat ze noar hoes mozzen. “Wacht”, zee Kloas, “Kiek hai gaait open”. En joa heur. Tent ging lös en der kwammen twij kerels oet. “Kiek nou ains, wat n koppel volk. En dat allaind om noar ons te kieken.” Zee d’ain tegen d’aander. “Nou joa, wie breken t haile spul toch of. Den kinnen ze aalmoal zain wat of der hier loos is”.

Manlu vongen aan tent of te breken. Ondertied was der ook al n ploatjesschaiter van t Nijsblad bie kommen. Dij wol vanzulf n ploatje schaiten. Dou de tent ofbroken was, zag elk en ain n bret woarop te lezen ston: ‘Ook veur elk en ain dij nijschiereg is, is t vandoag 1 april!’.

“Wie binnen der in stonken, kom wie goan gaauw noar hoes”, zee Sientje tegen Kloas. En ook t aander volk ging vot. Dou de kinder bie hoes kwammen, zagen ze voader bie deur stoan. Hai ston te laagen. “Wazzen joe nijschiereg? k Haar t wel docht. Ik bin blied dat ik n poar minsen kin in t dörp, dij mie wel even helpen wollen om joe baident, en ook nog n koppel aandern te groazen te nemen. Ain april”, ruip voader nog ain moal en luip laagend t hoes in.
“Vandoag was voader ons de boas, moar aander joar is t ons beurt”, zee Kloas, en Sientje wast er hailemoal mit ains.