Aarm verdrait !
Hai snoof aldernoarst in zien rooie buusdouk. Doar stond e din, zo’n grote kerdoate kerel, te blèrren as n dikke kwoajong. En hai was d er zo groots op dat e aal tachteg joar was. En as gemaintewaarker nait n dag zaik west.
t Mos mor es doan wezen mit grienen. Of e sloag had haar. Keek ien boeten noar vlucht van t vogelhok achter zien klain schaif hoeske. Zien aibels mooie vlucht mit roegte en boskerij. Mit kamperfoelie hinterdetwinter aan t goas. Sums in n dikke toesternust. Beschaarmd deur n hoge stainen muur. D’r ging zo’n vree van oet.
Ook dou Appie smörgens vroug achter t hoes kwam.
“De vogels even moi zeggen” haar e in t achterhoes tegen Miekie zien grieze koater zegd.
Miekie haar opkeken, mit n widde snor boven zien schurreltje melk en begriepend nikt.
Boeten vernam e t vot, t was aans. Hai werd d’r aal glad roar van.
Veuraan zat e, ‘zien sieske’, boven in d’houk van vlucht. In stilleghaid, of e nog onder zaail was. In zien aigen hörntje woar e altied groag zat. t Haart stoekde hom. Dee t deurtje lös en kreeg hom veurzichteg van stee, as was e van heul fien diggelwaark. t Zain van dit leutje bultje veren in zien grovve waarkhanden werd hom teveul. “Hai is dood” snokte hai.
Waggelde onwis achteroet en luit zok valen op regenbak.
Bie zetten zat e doar geern, soamen mit zien sieske. Veurige week nog op n bruierge summerse dag. Tien joar leden haar hom mit zien wiefke vangen. Zai haar jammer genog d eerste winter nait hoald. Vanof dij tied akkedaaiern ze meroakel goud mit heur baaiden. Zacht kwedelnd en krazzend zong e mainsstied zien verske. Was aldernoast aanhoalig.
Bie vouern was t zien laiverd. Hai ruilde aal doag de vouerbakjes om veur nije.
n Bakje ‘haring in tomatensaus’, dee hai op beun vol mit onkruudzoad oet n ol theekist.
t Aandere bakje ‘unox leverpastei’, werd vol doan met knarrievouer oet n blikken trom in kelder. Bovenop kwam n lepel krachtvouer ‘van Capelle’, oet zo’n knítterpuutje.
Aal doag zag zien sieske dat t achterhoes oet kommen. Zat mainstied kloar, en as t deurtje lös was vloog hom op zien aarm of op n bakje.
Wif kwetternd en vertelde in tied haile verhoalen. Hai mog dan vot wat lekkere zoadjes slikken. Appie aaide hom din zaacht over zien veren en dee hom weerom in vlucht.
Summers as e op regenbak zat mit kovvie en kouk mocht e d’r oet. Vloog mainsttied op ‘t linnenrik tot Appie zat. Doarnoa votdoadelk op zien aarm om aalbaaident van kouk te genottern. Aal joaren bleef e en t was nait neudig vot te vlaigen. Zölfs nait, as sieskes aalgedurig over vlogen of as ze tou d’els oet zaten te roupen.
Hai was d’r roar van, ging stoan en luip noar t achterhoes. In hoes legde hom zaacht op t swilk van keukentoavel. Miekie keek hom verbaldereerd aan vanoet vensterbaank. Rekde en strekde zok en keek mit ogen as schurrels op toavel. Snoeft mit snor en zien oortjes noar veuren en kiekt gril noar zien boas.
Sprong dou, onderwegens op n stoul en doarnoa vot bie hom op zien ommejassen boksem. Kiekt nait begriepend op toavel en vannijs noar zien boas.
Miekie huvert, en geeft aingoal zaacht maauwend kopjes.
“t Is òflopen jong”. “Hai kriegt n mooi plakje achter t hoes van ons”.
Aaide Miekie zaacht over zien kop en dee hom op vlouer.
Snokte nog n moal en börg buusdouk op.
Baaid luipen noar boeten.
Hai was ja aal tachteg.
