Zörgen
As we kieken noar wereld om ons tou, schudkoppen wie voak in verbiestern. Holden t sikkom nait veur meuglek. Haile boudel liekt wel op hobbel te wezen. Elks dut wat hai wil en schient gain reken holden te kinnen mit gevuilens van aandern. Leeft zien aigen levent. Ora et Labora – bid en waark – is der nait meer bie. t Carpe Diem paast ons beder: Leve de lol, schenk ons nog mor aine in. Leef bie de dag, grol zolaank as t nog kin.
t Kin mörgen ja wel over wezen.
t Jonkgoud steurt heur aan God noch gebod.
Kraanten boeken ja oet van aal ellèn. Moord, doodslag en grofdoadeghaid binnen aan odder van dag. Zo het ons Laimeneer t vervast nait bedould!
Sloagen der mit n bult draank in de pokkel mor om roak op lös. Overvalen, berovens binnen aan odder van dag. Ollu moaken heur zörgen om wat heur kinder en klaainkinder in toukomst nog te wachten staait.
Dat Hai doarboven t nog aal toulet? Of let Heer ons veurlopeg wat aanklottjen, in hoop, dat wie vanzölf tot inkeer komen. Zel God op n duur, as deur t waark van dij valen ‘Engel’, t altmoal in toeze roakt is, meschain veur ains en aaltied mit hom ofreken?
Wanner zel t endelk ains vree op eerde worren zunder ebola, vlaigtuug-overvalen, IS-gevoaren en zo kin k nog n haile zet deurgoan. Let God dij onterik meuglekerwies eerste tied nog eefkes zien gaang goan? Vangt Heer ons doarom aaltied mit baaide haanden op, as wie dele valen? Mag van mie aans wel wat eder ingriepen. k Zel dag priezen, dat Hai dij soatan kop vergraimen zel.
