Westerwolde

Raand van veen, haart van zaand.
Dat is ons Westerwolde.
‘t Mooiste stok van Grunnegerlaand,
‘t Laand woar wie zoveul van hollen.

Woar wind in zunne ‘t korenstoefmeel struit
En ‘t eerappellaand sangen en wit bliede bluit.
Machtege ekkelbomen ‘t gruinlaand omzeumen.
Glaanzende koien in schaar stoan te dreumen.
Woaterns, dij kronkelnd heur weg mouten vinnen.
Kenoalen, dij liekoet deur ‘t laand hentrokken binnen.
Dat is ons mooi Westerwolde.

‘t Volk is d’r vrundelk, luu helpen mekoar.
Elk is geliek, wat of wel hai ook is.
‘t Is naargens zo mooi en zo goud as doar:
in ons mooie Westerwolde.

‘t Klooster, Boertang, Wedderbörg, Juvverstoorn,
dij dorpen, dij buurtschoppen, wel kent ze nait?
Ze mouten aalmoal nuimd worren in ‘t laid,
In ons laid over mooi Westerwolde.