Westerwôl
In de dook zai ik de zunnestroalen,
Dij schienen tussen d’ekkelbomen deur,
zai doun de mörgen ontwoaken
en geven ons Westerwôlle kleur.
Poar pittjes lopen zuch waarm in t laand,
gain minsk hoast nog in t ìnne.
De mörgenzunne as n golden raand
schient dammit weer zo glìnne.
De dunne daauw as n deken op d’haaide
geft spinnewebben in stroeken te zain.
Ik heur de stilte in de waaide
en woan mie in het veld allain.
Mor hou voak rieden wie hier veurbie
en zain nait dizze pracht;
stoan nooit es stil of kieken biezied,
hebben altied mor de jacht.
De weg noar Zellgn rie ik aaldoage
en maistied, dat is staarvenwoar,
zag ik allenig d’asfaltloage
en keek ik verder naargens noar.
Mor dizze mörgen dij mos mie leren,
wat pronkjewail is van Geert Teis,
Mien Westerwôlle, ik heb die geern;
Ik zai die nou inains vannijs.
Mit dit gedicht dee Giny mit aan de de Grunneger Schriefwedstried van gemainte Vlagtwedde in 2008, t het gain pries wonnen, mor is wel ploatst in t boukje van de schriefwedstried.
