Wachtkoamer
Johan Baarghoes zat veur t roam en keek wezenloos noar boeten. Weer n dag in leegte, zoas ale doagen. Moar hai zat nait achter de geroaniums, dij haren ze nait in t verpleeghuus. Johan was nog n jongkirrel van rond n 35 joar en zien leven was aiglieks al veurbie. Wachten op zien dood, dat was wat e dee. As je jong (of old) binnen en as je nog wat van joen leven moaken willen, heur je doar nait.
Moar Johan haar gain keus, von hai zulf. Naargens aans vuilde hai zok vaaileg. As hom nog es wat overkwam, waren doar altied dokters en verpleegsters dij wat doun konden. Stel die es veur dat der thuus wat mit hom gebeurde, den kon ale hulp wel es te loat kommen. En hai wol nog nait dood. Johan mog gerust in huus kommen, zee zien moe. Moar Johan duurde nait, zee zien moe. Johan was baange in huus, zee zien moe. Moar dat is moar t haalve verhoal.
Johan wuir baange moakt in huus. En dat zeg ik. Zien moe haar der haaldal gain verlet van, dat Johan in huus kwam. n Volwazzen, gehandicapte zeun dij veul verzörgen neudeg haar, doarmit was zai heur vrijhaid kwiet. Den kon ze nait meer winkeln of zomoar aan de flotter goan. k Main dat ze ook wel geern bie t pad wezen mog. En ik zeg nait dat dat nait mag, moar is dat n reden om nait veur joen kinder te zörgen? Zai dee veurkommen dat Johan baange was en dat zai de zörg nait aankon. Moar leuf dit van mie, Johan was allenneg moar lasteg. Zien moe was bliede dat ze van hom òf was. Zien voader von der niks van. Of hai haar niks te vinden, zo n hoossokke leek e mie ook wel tou.
Zien ollu kwammen ain moal in de weke bie hom, sundoagssmörgens noa elven. Rond de middag gingen ze vot te eten, as Johan mit de rest van de bewoners noar d’eetzoal ging. As tegen ain uur t eten doan was, waren d’ollu der weer. Noa t theedrinken gingen ze weer vot, den was t nog gain vaar uur. Laanger konden ze der ook echt nait wezen, t is ook ja zo wied rieden van d’aine noar d’aander kaande van de pervinzie. Zien bruier kwam hoast noeit, meschain twij moal in t joar. Aander femilie zag e haaldal nait, dij wozzen haail nait woar of e was, leek t wel. Hai was doar hail nuver votstopt, moar dat leek e nait ains deur te hebben. Hai von dat zien leven goud was en dat e goud op stee was. Ik von dat e n leeg en zinloos bestoan haar, op n stee doar ik nog nait dood vonden worden wol. Doar heb je niks, doar kin je niks, doar dou je niks. En der komt n mement dat je ook niks meer willen. Johan zat gewoon in de wachtkoamer. Wachtend op zien dood. Of beter, wachtend op zien haart, dat dij stopde mit bonzen. n Joar of wat leden is e uut tied kommen, heb k heurd. Houlaang leden wait ik nait. k Bin der al joaren nait west en heb der mit gainaine kontakt. Toun ik t heurde, kon k ook aiglieks gain meelie mit Johan hebben. Bie zien bestoan meschain wel, moar zien overlieden kon allenneg moar n verlözzen wezen.
Zo wol ik nait leven, veur zowied je dat nog leven nuimen kinnen. Gelukkeg huift dat nait. t Kin ook aans. Zoas bie Berend Oosterman, doar je wiederop in dizze Kreuze over lezen kinnen.
