Vatteg

Aiglieks wil k hail nait proaten over mien spierzaikte, dus doar zel k kört over blieven: t schient da’k der gain viefteg joar mit wor. Doar bin k nait mit bezeg, staarker nog, op mien vattegste kin mie t gewoon niks verschelen. Veur mie binnen der belaangriekere dingen.
“Loat die nait leven, moar leef t leven”, zingt ain van mien faveriete Grunneger artiesten, Erwin de Vries. k Dou dat meer as da’k ooit doan heb en k geniet (in t Grunnegers hait dat ‘genottern’, moar wordt dat woord wel bruukt?) der ook meer van. Da’k op miezulf wonen kin bie Fokus (Kreuze 41) dragt doar veul aan bie. Ik kin leven zo as ik wil en mien aigen dingen doun, zunder dat n aander zoch doarmit bemuit.
Dij ‘aigen dingen’ binnen al veul weerd. t Kin al in leutje dingen zitten, zo as zulf bepoalen wat jeten, wat veur tv-pergrammen je bekieken, wat veur meziek je luustern, hou loat dat j’op bèrre goan en zukswat meer. Der is gainent in huus woar k reken mit holden mout. Ik mout nou zulf waiten wat goud veur mie is en wa’k neudeg bin, mien verzörgen regeln en mien huusholden aan d’loop holden. Dat het mie zulfstandeger moakt.
In dij tied op miezulf, al meer as zes joar, binnen der wat dingen biekommen dij mien leven verriekt hebben. Ik ging nooit uut, moar kom nou n poar keer in t joar in t theoater. k Heb as tekstredakteur van Kreuze mien ‘affeer’ vonden in de Grunneger toal. k Bin der cultureel dus ook op veuruut goan.
k Vuil mie goud en bin tevree mit mien leven zo as t is. t Het al wel minder west. En hou t vanòf hier gaait… Om nog es n regel uut n laidtekst van Erwin de Vries aan te hoalen: “Pak vandoag de dag. t Leven zit in vandoag, want mörn din is t te loat.”