Vaar woorden
n Grönneger sprekt spoarzoam in moaten,
zelden zel hai zok heuren loaten;
Bie hom ligt t haart nait op tong,
of e nou slim old, of nog hail jong.
Joa; goud; best en nait, binnen bie hom in,
woar n aander oet t laand, wel om janken kin.
Hai loat nait makkelk in zien binnenste kieken,
Oet s mans doaden zel zien gevuil wel blieken.
Kat kikt e meroakels laank oet boom,
veurdat hai wat zegt; oogt smaangs wat sloom,
Mor as e sprekt, kin man der wizze op baauwen,
je kinnen der veur zekers op vertraauwen.
‘Je taime’, ‘I love you’en ‘Ich liebe Dich’,
bestoan altmoal oet drij woorden in n zin.
n Grönneger zegt, as t mout: “k Hol van die!”
woarin e hail zien laifde verwoorden kin.
Vaar woordkes mout hai doarveur bruken.
t Laifst moakt e zuk doar van òf mit n veulzeggende blik.
Zoas: “Wel zegt wat? Dustoe t eefkes?”, of: “Mout ik?”
ook hiermit komt t voak aalmoal in kannen en kruken!
