Twijsproak
De Dikke en de Dunne, leventsgroot in polyester, stoan an weerskaanden van de deur. Doe komst den binnen in de beste broodjeszoak van t Knoal. Linda mit n ploug aandre doames sloven zok oet in t vers beleggen van alerlie ingewikkelde broodjes, uutserveren van kovvie en vris. Kassa en pinautomoat roateln.
An t toaveltje in d’houke n dikke olde man in n paars vliesvest, pedde in de zulfde kleur. Zien vraauw staait nog an de boalie uut te zuiken wat zie eten zellen. Zie nimt der de tied veur.
“Dat is doch wat mit Jan” roupt de man richten zien vraauw. “Noar t Refaja. t Ravazje-zaikenhuus zeggen lu.” Zien vraauw is der mor haalf bie, staait net gezelleg te kwedeln mit Linda. “Haarst doe wat Piet?”
De broodjes binnen kloar. Mientje komt bie hom zitten an t toaveltje. Hai zegt t nog es, Jan in t Ravazje-zaikenhuus. Mientje kiekt der nait van op, zie is wol wend dat hai altied te grommeln lopt. “Kiek noe es, eet dien broodje op. Aans verpietert t.” Piet zegt t veur de daarde moal, Jan in t Ravazje-zaikenhuus. Kiekt tussentieds mor wat noar buten. Veurbiegaangers. Hai puult in zien oor.
“Vin k nait mooi dast doe dat zo zegst Piet” komt Mientje mit n haalf volle mond. “Dou k in t Refaja was, was elkain doar keureg en attent. En zie hebben mie goud holpen.”
Piet zugt n poar nuvere jonge wichter veurbie kommen. Dij bennen snel weer uut zicht achter de bolhoud van de Dikke. “Wast doe haarst, dat was ok mor pienuts. Mor mit Jan, dat is pas aarg. Dij kinnen hom beder doadelk noar t UMCG bringen.”
Zie kent Jan nait zo goud. En zie het gain verlet om n laange verhandeln over dai zien kwoalen. “Zeg Piet, k zag dat Scapino de schounen òfpriesd het. Goan wie doar dammeet lieke hin , n poar gympen veur die?”
Piet het zien blik op onendeg. Nimt n klok kovvie, krabt hom achter onder zien pedde. “Mien schounen binnen nog best” monkelt hai. “Bist maal! Dij binnen hailndaal òftrapt. Doe lopst der bie as n swaarver!” komt Mientje inainen fel uut de houke. “k Schoam mie om noast die te lopen!”
Doar hebben wie de duvelderij weer, dinkt Piet. Hai staait op, trekt de kleppe van zien pedde spans om zien heufd. “k Bin zo weerom Mientje. Even buten aine roken.”
