t Oge wil ook wat hebben

Agnietje kwam ain oavend loat
nog aan de pasterij.
En vruig meneer pastoor om road.
t Was over trouwerij.

“Zo, wil je trouwen en met wie?
Is het een goede vent?
Die wel zijn plicht en bovendien
ook goed zijn godsdienst kent?”

Zo was de vroag van de pastoor
“O zeker” zee ze dou.
“Hai dronk wel ais n borrel
moar is draankbestrider nou.

Hai ging apaart om mie der bie.
t Is toch zon knappe jong
En t oge wil ook wat. Wat zeg ie!”
Toun wis pastoor hou t gong.

“Nu! Trouw dan maar doch hoor dit goed
dat wie soms dronken wordt,
zich duizend maal verbeteren moet.
t Gegeven woord is kort.”

“Wees moar gerust pastoor, ik zel
hom hollen aan zien woord.
As ik nait wil dan löt hai t wel
dat het mie nooit bezwoard.”

Noa zes moand op ain oavend loat
Ain dikke douk om t heufd.
Toun kwam ze schraivend weer om road.
“O, haar k joe toun moar leufd.”

“Nou binn wie trouwd, hai zopt altied
komt hail voak dronken thuus,
en ik dou toch zo goed mien vliet.
Moar k heb de helle in huus.”

“Vannoavend muik hai weer lawaai
En sluig mie, kiek meneer.
n Boele as n hounderaai
op t oge. Wat dut mie t zeer.”

“Ja, kind t is erg en t spijt me zeer.
Maar klaag nu niet te gauw.
Want zei je niet de laatste keer
Dat t oog toch ook wat wou?”