Stalker

En de wind waait Johan. Zunne schient Johan. Zo verlaifd as noe, dat was k nog nooit. k Zweef deur t levent. n Klaain stókje boven de grond. “Doe leefst op n röze wolk. Hest vlinders in dien buuk” zegt Lia. Zie is mien kammeroadske an wel k alens vertel. Veur heur heb k gain gehaaimen. Mor zuk ain röze wolk, dat vin k truddeg. Dat klinkt asof t nait echt is. Wak vuil veur Johan is wis echt. k Hol echt van hom en k zweef echt. Niks röze wolk.
Johan is alens veur mie. k Ken hom nog van vrouger, op schoule. n Dun spielterg jong mit piekhoar dat ale kaanden op gruide. Hai raagde mie uut veur stomme soepkip. Dat is laange heer. Laang en moager is hai nog altied. Zien hoar knipt en schier laangs zien heufd kamd. Zien ogen kieken noe deur n brille de weerld in. Mor wat n gezicht, wat n ogen! n Haile weerld spreekt der uut. Weerld van onze laifde veur nkander.
Der komt n barbekjoe an. Zien olders bennen 25 joar traauwd. Zie vieren heur zulveren bruloft en hebben d’haile femilie neudegd. In t openlochttheater an de Dennenweg bie Zèlng. k Mout doar hin want k heur bie Johan. “Bist den neudegd?” vroagt Lia. Nee, k goa gewoon. “Pas den mor op dast gain stalker worst.” Dij Lia, hou komt zie doar noe bie? Ik n stalker? Nee. k Goa gewoon en lu zellen vanzulf begriepen dak bie Johan heur. Mie in de femilie opnemen. Want de wind waait Johan en zunne schient Johan. Dij begriepen wol dak der bie heur. Ok as k nait neudegd bin.
Wat trek k an? Mien hoge hakken. De strakke widde jurk mit blode scholders en deekolletee. Dij staait mie zo goud, mien feguur komt doarin zo nuver uut. k Spoit riekelk parfum, dou mien hoar, moak mie op. Want moutst goud veur de dag kommen vanzulf bie dien anstoande femilie. Johan is altied zo ontwiekend. As hai mie zugt lopt hai vot. Woarom dut hai zo verlegen? Dat leer k hom wol òf. Lia dinkt dat hai meschain wol homo is. Doar help k hom ok van òf. Mor den mout hai nait altied votlopen. Wie heuren bie nander, bennen veur nkander schoapen. Hai mout mie enkeld nog de kaans geven dat an hom uut te duden. Dat hai t zulf ok inzugt. Dat is alens.
Schoon waskd, klaaid en kapt goa k op weg. Vanuut t dörp, binnendeur laangs de voetbalvelden. t Is juli, alderwegens bluit geel jakobskruuskruud. Vlinders darteln in de wind. Zugst, dat is wat vlinders doun mouten. Nait in mien buuk, dat is kulkouk. Tussentied bin k de vouebalvelden veurbie, brogge over. Achter de parkeerploatse begunt t pad noar de barbekjoe. t Vuilt spannend, wat belangrieks gaait der heer. Mor k bin vastberoaden, vastbesloten. n Wepse vangt mien parfum op en begunt om mie her te zirkeln. k Sloa hom vot. Nait doe, haalfwieske. Dij parfum, dij is veur Johan.
In de verte heur k drokte. Proaten, lagen, gloazen dij teugen nkander klinken, knistern van schounen op schelpengruus. Om de bochte krieg k t openlochttheater in zicht. Hailemoal vol mit neudegden. Rookslieren kwaalmen uut de barbekjoes omhoog. Manlu mit schoeden en swaitdouken om heur heufd hebben ommaans mit t vlaais op de reusters. Woarom bennen t altied manlu dij de barbekjoe bedainen?
k Zet mien stroalendste glimlaag op, grout en knik allervrundelkst om mie her, meng mie onder de gasten. Griep n glaas champagne, scoor n vers grilde frikandel in n servetje, roup dat hai goud smoakt, dat t zo noflek is heer. En k heur der hailndaal bie. Woar zit Johan?
Midden in de mìnskenmassa speult n bluegrassbandje. Banjo, fioul, n poar gitoaren en n laange schroale vraauw dij vol overgoave an heur bas plokt. Zie wordt ankondegd as Silvia en zingt mit n indringende stem heur Grunneger laidjes. Zie wait d’aandacht te vangen. Mor mien aandacht zuikt noar Johan. Woar is hai?
Naargens te bekennen. Wol stoit k op t zulveren bruudspoar, wens t mit mien stroalendste glimlaag gelok. t Bennen mien anstoande schoonolders, k mout n goude eerste moet achterloaten. Plichtmoateg nemen dij mien gelokwìnsen in ontvangst. En k zai nog dat mien schoonmoeke n bietje aargdinkend noar mie kiekt. Mien schoonpabbe is n dikke koale man. Hai staait te swaiten mit n blik bier in zien haand en kiekt verboasd. Mor woar is Johan?
En den zai k hom, hailemoal an d’aandre kaande van t theater. Hai duukt net vot. Nee mantje, zo bennen wie nait traauwd. k Daauw mie n weg noar hom tou. Gasten breken heur gesprekken òf, kieken mie verboasd an. k Zel die kriegen Johan. k Zel die inpoeiern dat wie veur nander schoapen bennen. Elke tegenstand is onnut. Den bin k ìndelk op t stee woar k Johan zag. Hai is der nait meer. Weer bier drinkende manlu dij riddersloagen noar mie opkieken. Aine van heur bedaint de barbekjoe en riekt mit zien vlaisvörk d’aandern n zwaart bloakerde speklabbe an. Wil dat lekkere stuk in dij strakke widde jurk meschain ok aine?
k Bedank veur d’eer, kiek om mie hìn. Johan is noe in t midden van de groep, bie zien olders. Hai zegt wat en dij kieken in mien richten. En den zai k weer t achterheufd van Johan. Hai lopt vot, hai ontlopt mie. Laiverd, moak t noe nait zo stoer. Wie twijen bennen veur nkander schoapen. Dat veraanderst nait en kinst der ok nait veur votlopen. En weer waark k mie deur mennegte hìn, achter Johan an. t Liekt wol asof t altied stoerder wordt de mìnsken opzied te daauwen. Hou stroalend k ok glimlaag, dij loaten mie hoast nait meer deur. En in t ìnd lop k hailemoal vast op drij strevege manlu. Scholder an scholder stoan zie nevven nkander, wieken nait en kieken mie stoens an. Glimlagen helpt nait, heur koppen blieven somber. Zie zeggen dak nait neudegd bin. Dak heer niks te zuiken heb.
k Zeg dat k Johan zuik. Want k heur bie Johan. k Zuik hom al de haile tied mor k kin nait bie hom kommen. Der verschient wat van oarzeln in de drij gezichten. Mor den schait mien schoonmoeke te hulp. Heur gezicht verbeten en blaik van kwoadeghaid en mit n barbekjoevörk in heur vuust. Zie vlaigt mie an. “Doe bie Johan heuren? Dat gaait nait heer! Hest heer niks te zuiken, moak dat doe votkomst doe!” Op de biesterboane, stokstief blief k stoan. Dat is nait noar heur wens, dus zet zie heur woorden kracht bie mit de barbekjoevork. En nog weer en nog weer. Op mien widde jurk zel aal ogenblik twij rode puntjes bloud verschienen woar zie mie stoken het.
Elkain het heur heurd. In n kringe drommen de gasten om mie hìn. k Stoa nog altied stokstief. Mien dikke schoonpabbe noadert, wisket zok t swait van zien heufd. “Hest nait heurd wat mien vraauw heer zegt? Opzolten!” En hai gait t haalveliterblik bier leeg over mien heufd. k Vuil t deur mien hoar siepern. Deur mien make up. Over mien rogge mien jurk in en laangs mien deekolletee.
Aine van de gasten dout ok n doit in t puutje. “Kiek es an, dat liekt wol Miss Wet Tsjurt.” En hai gooit inhold van zien glaas teugen mie an. Alderwegens smiespeln en der volgen meer. Van alens krieg k over mie hìn.
Der zit niks aans op. Mit nadde hoaren, uutlopen mascara, nadde jurk vol draankvlekken en bierlocht lop k vot. Jankend van kwoadhaid d’haile weg noar huus grien k troanen mit tuten. Zunder Johan.